Öğretmenim♧Jeon Jeongguk

9. Bölüm

2 gündür Bay Jeon'u ne zaman görsem yolumu değiştirir olmuştum. Artık adam da ondan kaçtığımı anladığı için üstüme fazla gelmeyip o da benden uzaklaşmıştı. Bu biraz kalbimi acıtıyor aslında. Insan imkansıza aşık olup ondan uzak duruyor olması... Neden bunlar benim başıma geliyor ki. Neden bende yaşıtlarım gibi kendime göre birini bulamamıştım ki. Cevremde çift olarak kimi görsem daha çok üzülüyordum. Herkes kendine göre birini bulmuş bende benden 8 yaş büyük birine aşık oldum. Hayat bir kerede bana gülse.

Hei şu sıralar çok meşguldü ama beni aksatmamaya çalışıyordu. Aile meseleleri ve ben ona fazla geliyor olmalıydık. Bu yüzden Hei ye her zaman mutlu gözükmeye çalışıyordum o yorulmasın diye ama bu sefer ben çok yoruluyordum. Gözlerimi Bay Jeon dan çekip kahveme çevirdim. Bay Jeon bugün dışarıda ki çaydaklarda oturmuş sınav soruları hazırlıyor bende biraz ilerisindeki caydağa oturumuş onu izliyordum. Tekrar Bay Jeon a baktığımda kaşlarını çatmış bir şekilde kağıtlara bakıyordu. Reflex olarak bende kaşlarımı çattım. Kesin sınav çok zor olucaktı. Bay Jeon kafasını havaya kaldırıp başını sağa sola çevirip derin bir nefes aldı. Sonra bakışlarını bahçede gezdirip en son bende durdu. 5 saniye kadar bakıştık ama bana 5 asır gibi gelmişti. Hafif bir tebessüm edince bende tebessüm ettim. Yeniden kağıtlara dönünce dudaklarında hala tebessüm vardı. Bende bakışlarımı kahveme çevirdim. Utanmıştım. Yanaklarımın kızardığına eminim. Yeniden Bay Jeon a baktığımda kaşlarını çatmıştı. Iki dakika da ne oldu ki. Kesin kağıtlar da bir yanlışlık vardı. Ayağa kalkıp sınıfa gitmeye karar verdim. Ama sınıfa gitmem için onun yanından geçmem gerekiyordu. Yürümeye başladığında Bay Jeon bana baktı.

"Kolay gelsin Bay Jeon "

"Saol Soo Yun " kafamı sallayarak yürümeye devam ettiğimde Bay Jeon bana seslendi.

"Soo Yun "

"Efendim Bay Jeon "

"Eğer işin yoksa bana yardım edermisin?"

"Tabi efendim " yanina gidip karşısına oturdum.

"Ne yapmam gerekiyor "

"Bu kağıtları sınıflara göre ayırıp birde sorular aynımı diye bakarmısın" kafamı sallayıp kağıtları teker teker incelemeye başladım. 11 lerin kağıdı onun tarafında duruyordu. Bizim sınav olduğu için onlara uzanmadım. Önce kağıtları sınıflara göre dizip sorular aynımı diye baktım. Bir iki tane farklı sorular vardı. Aslında sorular aynı sadece sayılar farklıydı. Bu nasıl olmuştu anlamış değilim. O farklı olanları da bir yere dizip Bay Jeon a baktım.

"Bunlar farkı Bay Jeon "

"Saol Soo Yun " tebessüm ettim.

"Başka bir şey varmi Bay Jeon" kağıtlara bakıp düşünmeye başladı.

"Yok sanırım teşekkürler tekrar" ayağa kalkıp baş selami verdim ve sınıfa doğru yol aldım. Sınıfa girince Hei yi kafasını sıraya gömmüş uyuyor şekilde buldum. Şu sıralar annesi onu çok sıkıyordu. Nedeni ise belli değil. Yanina oturup bende kafamı onun omzuna yasladım. Onu üzgün görmek benide üzüyordu.

Tüm gün boyunca sınıftan çıkmayıp Bay Jeon'u düşündüm. Aslında ikimizin o yakınlaşmasını düşündüm. Ben bir salaklık yapıp öğretmenime aşık olmuştum ama o nasıl öğrencisini öpmeye kalkışır ki. Acaba Bay Jeon benim tanıdığım gibi biri değilmi. Bu düşünceyi direk kafamdan attım. Bay Jeon' u 1 yıldır takip ediyordum ama hiç kötü bir şeyine rastlamadım. Sanırım o gün sadece benden etkilendi. Bu düşünce bile hem sevinmeme hemde utanmama neden oluyor aslında.

Zilin çalmasıyla çantamı toparlayıp Hei 'nin yanağına bir öpücük koydum ve yürümeye başladım. Yürüken de düşünmeye. Şu sıralar ne çok düşünüyorum ben böyle. Düşünmekten artık kafayı yiyicem. Şuan resmen neden düşündüğümü düşünüyorum. Delirme belirtileri bu kesin. Düşüncelerimi bölen şey gök gürlemesi oldu. Bugün hava gayet güzeldi nerden çıktı ki bu yağmur. Bunlar hep benim şansızlığım. Çantamı kafamın üstüne koyup ileride ki otobüs durağının oraya girdim. Yağmur dinene kadar burda bekleyebilirim aslında ama bu yağmur duracak gibi değil ki. Kafamı cama yasladım. Neden bu kadar şansızım ki. Hayır yani insan bir şeye güldüğü zaman on şeye nasıl ağlar. Yağmur yüzünden durakta bir sürü insan vardı. Sanırım kimse yağmuru sevmiyordu.