Sabah uyandığımda kendimi kötü hissediyordum. Boğazım çok acıyor. Ne zaman geçicek bu hastalık ya. Elimi yüzümü yıkayıp mutfağa gittiğimde abim kahvaltı hazırlıyordu. Gece içmesine rağmen nasıl sabahın 7 inde kalkabiliyor anlamıyorum. Yanina gidip yanağına öpücük kondurdum.
"Günaydın en sevdiğim abim"
"Kaç abin var Soo Yun " abim gözlerini devirdiğinde kendimi tutamayıp kıkırdadım. Onu sinir etmeye bayılıyorum ya. Ama o olmasa ben şuan bu durumda olmazdım herhalde. O bu hayattaki en değerli şeyim.
"Git Yoongiyi uyandır "
"Abi siz gece içmediniz mi bırak uyusun hatta git sende uyu"
"Islerimiz var Soo Yun hadi git uyandır onu" kafamı sallayarak Yoonginin yanına gittim. Yüz üstü bir şekilde yatmıştı. Yüzü yan durduğu için yanakları sıkışmıştı ve dudakları balık gibi açılmıstı. Şuan çok tatlı gözüküyor. Telefonumu çıkarıp bir resim çektim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Şunun ağzı açık versiyonunu düşünün)
Kolunu dürttüğümde tepki bile vermedi. Resmen ölü gibi yatıyordu. Nefes alıyormu diye elimle kontrol ettiğimde nefes alıyordu. Tekrar omzunu dürttüm. Derin bir nefes alıp yüzünü yastığa sürttü ve uyumaya devam etti.
"Yoongi oppa uyan hadi " bir yandan ona seslenip diğer yandan omzunu dürtüyordum. Sonun da tek gözünü açıp"siktir git " dedi ve kıçını dönüp uyuma ya devam etti. Küfürbaz haydo nolcak. Tekrar mutfağa gidip abime söylendim. "Abi Yoongi uyanmıyor ya"
"Tamam sen kahvaltını et ben onu uyandırırım" mutlulukta gülümseyip kahvaltımı etmeye başladım ama boğazım acıdığı için pek birşey yiyemedim. Ne zaman iyileşicem çok merak ediyorum. Bu hastalık cidden beni maf etti. Çoğu dersten kalıcam bu sene kesin. Özellikle matematik.
5 dakika sonra abim ve Yoongi mutfağa girdi. Ben Yoongiye kötü kötü bakarken beni hiç takmayıp kahvaltı etmeye başladı. Ama sanırım bir yerden sonra bakışlarım onu sinir etmiş olucakki kafasını bana çevirip hayırdır der gibi göz kırptı. Yüzüme sevimli olduğunu düşündüğüm bir gülümseme yerleştirip "Iyi uyudunmu oppa " dedim. O da benim gibi sevimli sevimli gülümseyip.
"Çok iyi uyudum ama keşke beni sabah saçı başı dağılmış bir cadı kaldırmasa daha iyi olurdu" diyip göz kırptı. Cok iyi yani burda cadı ben oluyorum öylemi.
"Sen görmeyeli bana küfürbaz ve huysuz olmuşsun oppa"
"Sende görmeyeli bana laf çeviren kız olmuşsun "
"Ikiniz de kesin sesinizi başım zonkluyor " abim son noktayı koyduğunda daha bir laf edemedim. Başı çok ağırıyor olmalı. Yüzüde zaten o kadar iyi değildi. Yoonginin de öyleydi ama abimden daha iyi gözüküyordu.
"Neden sabah bu kadar erken kalacağınızı bile bile içtinizki"
"Büyüklerin işine karışma Soo Yun " hah bu ikisi neden sürekli beni tersliyor böyle. Zaten boğazım acıdığı için yiyemiyordum birde onlar böyle konuşunca iştahımda kaçmıştı. "Size afiyet olsun" diyerek odama gidip hazırlanmaya başladım. Yüzüme baktığım da çok beyaz gözüktüğümü fark ettim. Sanırım yüzüme biraz renk katmalıyım. Fondeten ve rimel sürdüm. Biraz da dudak balmı. Sanırım şuan daha iyiydim. Çantamı alıp kapıya gittim ve icerdekilere seslendim. "Ben gidiyorum "
