Öğretmenim♧Jeon Jeongguk

4. Bölüm

Zilin çalmasıyla Hei beni uyandırdı. Tüm gün boyunca uyumustum ve hiç bir dersi dinlememiştim. Çantamı alıp paytak adımlarla eve doğru yürümeye başladım. Az ileride Bay Jeon vardı direk arkamı dönüp yolumu değiştirdim. Onunla karşılaşmak istemiyorum. Onu hem unutmak hem de unutmamak istiyorum. Bu sevgi bana artık ağır gelmeye başlamıştı çünkü.

"Soo Yun " Bay Jeon 'un bana seslenmesiyle arkamı döndüm. Bana doğru yürüyüp önümde durdu.

"Dün neden gittin"

"Abim aramıştı acil eve çağırmıştı bu yüzden gittim özür dilerim Bay Jeon " Bay Jeon kafasını sallayıp eliyle çenesini kaşımaya başladı ve bende bu harekete karşı nefessiz kaldım. Bu adam bana iyi gelmiyordu.

"Bugün nasılsın peki "

"Daha iyiyim Bay Jeon " diyip hafif tebessüm ettim. Oda bana "Iyi olmana sevindim " diyip göz kırptı. Ah sanırım kalbim. Ya durdu ya da çok hızlı çalışmaktan iflas etti.

"Başka bir sorunuz varmı Bay Jeon eve gitmem gerekte"

"Ah doğru ben seni tutmayayımsen git yarın okula görürüz "

"Görüşürüz Bay Jeon " Eve gelince abim Seokjini bir türlü bulamadım. Sanırım biryere gitmişti.

Soo Yun: Abi nerdesin?

Alışverişe çıktım Soo Yun :Seokjin

Soo Yun: Ne zaman geleceksin?

Yoldayım geliyorum :Seokjin

Abime daha birşey yazmayarak üstümü değiştim ve Hei yi aradım.

"Nasılsın Hei bugün seninle pek konuşamadık"

"Iyiyim Soo Yun"

"Neyin var senin sesin niye öyle geliyor"

"Aslında ben sana birşey diyecektim ama söylesemmi bilemedim "

"Söyle Hei "

"Şey ben bugün Bay Jeon' u gördüm "

"Eeee"

"Yanında bir kızla beraber yürüyorlardı" dediği şeyle dona kaldım. Kalbim acıyor, dayanamıyorum. Neden imkansıza aşık olmuştum ki.

"Sonra konuşuruz Hei " Hei'nin bir şey demesine izin vermeden yüzüne telefonu kapadım. Üzgünüm arkadaşım ama yanlız kalmalıyım. Bu acıyı bir şekilde kendim atlatmalıyım. Neden Bay Jeon neden bir sevgiliniz var ki. Sanki olmasa beni sevecek. Bu düşünceyle daha çok ağlamaya başlamıştım. Resmen bağıra bağıra ağlıyordum. Daha önce hiç böyle olmamıştım. Kapım aniden açılınca oraya döndüm. Abim şok olmuş bir şekilde bana bakıyordu.

"Abi " sesim öyle aciz çıkmıştı ki. Sanki abime bu acidan beni kurtarması için yalvarır gibi. Abim gelip direk sarıldı.

"Geçti Soo Yun geçti "

"Geçmiyor abi bir türlü geçmiyor. Bu acıdan kurtulmak istiyorum ama onu sevmeyede devam etmek istiyorum. Ne yapicam ben abi" abim daha sıkı sarılıp kafamı boynuna gömdü.

"Atlatacaksın " kafamı iki yana salladım.

"Bana yardım et abi nolur" kendimi çok aciz hissediyorum. Abim daha sıkı sarıldı.

"Madem onu unutamıyorsun o zaman ona anonim bir şekilde mektup yaz" abimin dediği şeyle kafamı geri çekip abimin gözlerine baktım. Ciddimiydi.