Overplay: The Last Season

Prologue.

Several years later .....

"She's wonderful. It wasn't new. She is so smart as you." Bea told me while watching Autumn playing with the other kids in the playground of their school.

I chuckled lowly.

"She is still young, and considered as the youngest in their batch but look, she's making a name already like what you did before." She continued.

I was smiling, my eyes glued into my baby girl sitting at a chair nearby Bea's son who is actually her classmate in kindergarten.

"Anong plano mo pagkatapos ng graduation ng mga bata?" Tanong niya bigla na nagpawala ng ngiti ko.

Pero agad ko ding ibinalik iyon, pero mas seryoso nga lang.

"Jungwoo already get tickets to go home. Plus alam kong namimiss mo na si Bella." She said.

Huminga ako ng malalim.

"Alam mo Bea .." i started.

"It's been three years since i left, at nanirahan ako ng tahimik dito sa New York kasama si Jungwoo. At ilang beses akong nag attempt na umuwi sa Eastern Point. Hindi ko alam, lagi akong umiiyak pag naaalala ko sila Nanay. Sila Bella. Sila Minhyung. Sila-"

"Si Jeno." Umalingawngaw ang pangalan niya sa tenga ko as Bea pronounced it. Hindi maipagkakailang hindi ko pa din siya nakakalimutan.

Paano ko siya makakalimutan kung araw araw lagi kong nakikita ang anak niya sakin?

"Ako yung nasasaktan para kay Jungwoo, Bea. Yun lang naman naiisip ko kaya ayokong umuwi eh." I said, started crying silently.

She started tapping my back.

"Pero paano ka? Paano si Autumn. Ang sabi mo, gusto mong umuwi para makita mo sila Minhyung. Especially magkakababy na sila ni Brianna." She said.

Isang buntong hininga ang nasagot ko.

"Uuwi kami." I said.

"Talaga?" Nagulat niyang tanong.

"Oo. I wanted the kids to meet my baby too." I smiled fakely.

Mahigit tatlong taon na din simula ng tumulak ako papuntang New York, na kung saan ay dating nakatira sila Daddy. Umuwi din kasi sila last year sa Eastern dahil sa pag aaral ni Bella. Gusto ni Nanay kasi doon sa university siya mag aral para magkasama sila.

At bago ang taong iyon ay dumating ulit si Jungwoo sa buhay ko. Nalaman ko na may Music School pala siyang itinayo dito.

Kasabay ng pagbubuntis ko kay Autumn, alam kong gusto pa din niya ako sa mga panahong iyon. Nagtapat siya ng ilang beses. Niligawan niya ako at di siya tumigil.

Naaawa ako at sinabi kong nagsasayang lang siya ng oras. Binasted ko siya at lahat lahat na.

Pero hindi niya ako iniwan.

Ang sabi niya kahit na ilang beses ko daw siyang itaboy hindi siya aalis. Kasi kailangan ko ng mag iingat sakin at kay Autumn.

Naiiyak lang ako lagi sa tuwing naiisip ko si Jeno. Bakit siya pa din ang mahal ko?

Bakit hindi nalang si Jungwoo?

Isang taon din na ang nakalipas simula ng bumulaga ang balitang engaged si Jeno kay Arielle. If you still remember her, siya yung artistang kaloveteam ni Jeno nun.

Na akala ko ay di aagawin si Jeno sakin. Ayun, sila na.

Masama sa loob ko iyon pero wala akong magagawa. Nakatali na din ako kay Jungwoo; hindi kami kasal pero boyfriend ko siya at siya ang tumatayong ama ng anak ko.

"Momma!" Napatingin ako sa papalapit na mga bata samin ni Bea. Yumakap sakin si Autumn habang tumatawa siya.

"Pawisan ka na naman. Uuwi na ba tayo?" I wiped her sweat off her forehead while fixing her black hair at her back.

She smiled nodding. Napatitig ako sa masayahing mukha ni Autumn.

"Kamukhang kamukha nga niya." I heard Bea but i didn't looked at her at niyakap ko lang si Autumn.

Her smile reminds me of Jeno.

"Kaya naiintindihan kita." Bea said as she stood off her seat.

"Nandyan na si Jungwoo. Bye." I smiled at her before we already taking our path away from her and her son. Nagwave lang ng kamay si Autumn sa kanila at ngumiti sila Bea samin.

Isa si Bea sa choir mate nun nila Chenle. Nakilala ko lang siya nun dahil kay Jungwoo at dito din kasi siya nakatira.

"Late ba ako dumating?" Jungwoo asked as we reached him near his car. I kissed his cheek first before he took Autumn in his arms at pumasok kami sa sasakyan niya.

"Sakto lang naman." I smiled.

"Anyway, fixed na at nakuha ko na passport ni Autumn." He said and i remained silent as he started the car.

Napahinga ako ng malalim.

"Hindi din puwedeng hindi tayo umuwi next week sa Eastern, Jaem." He said seriously.

"I know." I replied lowly.

Napatingin ako kay Autumn na tahimik na natutulog na sa may lap ko at nakasandal sakin habang yakap ko siya.

"Tinatanong ka na sakin nila Barbara kahapon through chat." He said.

Hindi ako sumagot.

"Hindi naman ako matatakot sa puwedeng gawin ni Jeno eh. First of all, alam ko namang siya ang ma-"

"Let's not talk about Jeno." I cut him off that basically stopped him from speaking.

"Ikaw bahala." He replied with a sigh.

"Ayoko lang naman na naiisip mo na ginagamit kita, Jungwoo." I said lowly.

"Kailanman diko inisip iyon." He said. I looked at him and he is smiling while driving, eyes focused on the road.

Nang makarating kami sa bahay namin, idineretso ko si Autumn sa kuwarto niya at pinalitan siya ng damit. Himbing ng tulog niya kaya hindi siya nagising habang pinapalitan ko siya ng damit niya.

"My mom asked me when will i give you a wedding. Excited silang maging manugang ka." Suddenly Jungwoo said as i was changing my clothes too inside our own room.

"Kailan mo ba plano?" I turn on him smiling.

But he just replied a smile as he hugged me from the back.

"Okay na ako sa ganito." He kissed me in my cheek.

Sa sinabi palang niya na yun, alam ko na ang gusto niyang iparating.