Tears.

110 8 8
                                    

"Jungwoo!" I run towards him before telling Jeno na kakausapin ko siya soon. Pumayag naman ito na halatang nagpipilit lang ng ngiti.








Sa ngayon, diko na alam ang gagawin ko at kung bakit ko hinahabol si Jungwoo. Alam nating lahat na si Jeno ang mahal ko. Pero nakatali na siya at-
















Buntis ako. Sa ibang lalaki.









Nahinto nalang si Jungwoo nung nasa may exit door na kami at labag sa loob niyang hinarap ako.








"Jungwoo I-"

"What are you doing here with him?" he asked super seriously.







"May check up ako. H-hindi ako nakipagkita sa kanya, if that is what did you see in your perspective." i said.











"Wala naman ako sa posisyon na kuwestiyunin kung magkikita kayo. Hinalikan ka nga niya nun eh nang hindi ko nalalaman." he said as he was about to go but tears and sobs started to exist in my system.






"Jungwoo, talaga bang ganyan na lang ang tingin mo sakin at sa kanya? Akala ko ba mahal mo ako?" i cried.






"Mahal na mahal kita. Hindi mo yun nararamdaman kasi sa kanya ka lang nakatingin. Hindi mo alam kung gaano ko isinusuko ang buhay ko para sayo. Pero anong laban ko diba? Mahal mo siya. Tapos gusto ka na niya ngay-"







"Jungwoo, buntis ako. Please lang." i cut him off.










I looked away pero alam kong nagulat siya.







"Seryoso ka?" he asked, surprised.







Nilingon ko siya na umiiyak pa din. "Kaya ako nandito sa hospital kasi pinilit ako ni Dad na magpacheck up ngayon. Hindi ko naman ineexpect na ganito pala ang resulta." Then i gave him that test kit to prove him that i am really serious.








"Sorry." Finally, he went on hugging me tight, at naramdaman ko ang paghalik niya sa noo ko.








I am crying because the pain was still here, at nakita ko si Jeno na nakatingin pala samin mula sa malayo, and he smiled at me. Fakely.













Kasalanan ko lahat ng ito.










"Wag ka nang umiyak." Jungwoo wiped my tears at hinalikan ako sa lower lip ko bago ako pinakawalan ulit.







"Promise, babawi ako sayo. Sorry kung hindi kita kinikibo." he said and i just nod at him.








Hindi nagtagal ay dumating na din si Dad at umuwi kami. Ang paalam ni Jungwoo ay ihahatid muna niya ang Nanay niya saka siya didiretso sa bahay. Pumayag naman ako at pagdating na pagdating ko sa bahay ay tinanong ako agad ni Nanay kung anong nangyari.







"Magkakababy sila ni Jungwoo." Dad answered her for me at pati si Nanay ay medyo masaya.










Alam kasi nilang si Jeno ang mahal ko talaga.







"Momma, am i having already a baby brother?" narinig iyon ni Autumn kaya nagningning ang mata niya. I pat her head at tumango sa kanya.






Tuwang tuwa itong nagtatalon sabay sabi iyon kay Bella na kararating lang sa living room.










Nang makarating si Jungwoo ay may dala pa siyang pagkain ng mga bata at siyempre para sakin. Sabi ko naman sa kanya okay lang ako pero dahil nga excited siya kaya naghanda lang daw siya.







••••••••
Jeno's:





"Ano ba Jeno?" Reklamo ni Arielle nang mapansin niyang di naman ako interesado sa mga plano niya para sa dinadala niya.




Badtrip kasi ako ngayon eh.








Expected ko naman na ituturn down ako ni Jaemin kanina. Pero bakit masyadong masakit pa din?







Hindi totoong lahat ng babaeng gusto kong makuha ay makukuha ko. Si Jaemin nga, diko makuha eh.







"Puwede ba? Maging interesado ka naman dito tutal galing sayo to." nagagalit niyang sabi.






"Puwede ba? Uuwi muna ako kasi pagod na pagod na ako." sumbat ko sa kanya.








Hindi ko talaga maalalang may nangyari sa aming dalawa. Pero ang sabi niya ay may gabi daw noon na lasing kaming dalawa, at may nangyari nga. Peste.








Hindi ko naman sinisisi si Arielle, pati iyong bata. Pero wala lang talaga ako sa mood ngayon.










Siguro kailangan ko nang tanggapin na kay Arielle ako babagsak.







Ang suwerte naman ni Jungwoo. Nasa kanya yung babaeng mahal ko.











Wait. Did i say mahal?








"Kaasar ka." pahabol ni Arielle pero nginitian ko lang siya ng peke.








At ayun umuwi na nga ako.









Pero habang nagdadrive ako, tinext ko sila Mark na puntahan ako sa bahay.








Pagdating ko sa bahay nandun na nga sila.






"May nangyari ba?" Mark asked.







Napaupo muna ako sa couch saka sila tiningnan. "Nagkita kami ni Jaemin sa hospital kanina."






"Ano nangyari?" naaatat na tanong ni Minhyung.





"Sinabi ko sa kanya na," i breathed heavily. "Gusto ko siya."





"Oh." Mark smiled.






"Pero mas pinili niya pa din si Jungwoo." i continued at bumagsak ang mga ngiti nila as expected.





"Ano?! Teka paano nangyari yun kung ikaw ang mahal niya?" he said at natigilan ako sa narinig ko.








Ano?







Tiningnan ko siya at nanlaki pareho mata nila ni Mark at nag iwas ng tingin ito sakin.







"I mean-"


"Anong mahal niya ako?" i asked, cutting him off.









Sinasabi na nga ba at may mali.






"Umamin nga kayo. May hindi ba kayo sinasabi sakin?" I asked, cornering them.





"Pare, ganito kasi yan." Minhyung started at tahimik lang si Mark sa tabi.






Napapikit ito saka huminga ng malalim.






"Hindi si Jungwoo ang alam niya. Hindi niya mahal si Jungwoo. Ang sabi niya, may iba siyang mahal. Namali lang ako ng sabi, pre." He said pero ayokong maniwala.






"Sabihin niyo na ang totoo." I said seriously.









"Pare, kumalma ka. Oo, sasabihin ko na ang totoo." Mark said.








Ako naman ay naghintay ng sasabihin niya.












Then, he told me, "First love ka talaga ni Jaemin. Yun lang yun. Pero di natin alam kung hanggang ngayon ay ikaw pa din."











I remained speechless after that.

Overplay: The Last SeasonWhere stories live. Discover now