Rescue.

101 8 4
                                    

"Thanks, Dad." i told Dad habang pinagmamasdan namin kung paano mag iyakan ang parents ni Paul at siya mismo sa loob ng klinika na to habang patuloy na nagsosorry ito sa nagawa niya.





Si Paul? Siya yung lalaking muntikang pumatay kanina nga sa anak ni Gerald, na pinapaamin din namin lately. Nalaman nalang namin na di pala alam ng magulang niya na part siya ng isang assasination troop sa siyudad at tinago niya yun para sa kaligtasan nila.






Gaya ng sinabi ko kanina, nagpatulong ako kay Dad na iligtas ang parents ni Paul. Kitang kita ko ang pagmamahal sa kaniya ng magulang niya. Pati na din siya.







Na kahit alam niyang masama ay ginagawa niya dahil ayaw niyang masaktan ang parents niya.








Alam kong isang mabuti itong tao kaya itatry naming tulungan siya.






"Kailangan nating makagawa ng agarang aksiyon sa mga suspects, Chief." Lumapit iyong police chief samin sabay shakehands sila ni Dad.




"Handa akong makipagtulungan para sa anak ko, Sir." wika naman ni Dad at hinayaan ko na lang silang mag usap.





Sakto naman ang pagdating ni Jeno.






"Hahayaan na ba natin ang tungkol kay Bella sa pulisya?" he asked.





Nakangiti akong tumango.






Ang sabi naman kasi ni Paul ay hindi naman nila sinasaktan si Bella. Ayun nga lang ay umiiyak ito dahil gusto na nitong umuwi.







At ang sabi ni Dad, ay sila na lang daw ang aaksiyon tungkol doon.







Niyaya na ako ni Jeno sa sasakyan niya at sumakay na din ako doon.






"Nilalaro ni Autumn si baby Analisa." wika ni Jeno kaya nginitian ko lang siya. Siya yung anak ni Gerald.







"Mukha namang magiging mabuting ate ang prinsesa mo eh." i told him and he smiled.







Nang magtagal ay nilingon ko siya ulit. "Jeno."





"Hm?" sagot nito habang nakatingin lang diretso sa dinadaanan namin.






"Salamat kasi naniwala ka sakin. Kasi pinili mo ako at si Autumn." i said.





Sakto naman ang pagkakaset ng stop sa traffic light kaya natigil ang sasakyan. Tiningnan na niya ako at ngumiti.






"Mahal kita eh." he winked at may kaunting kilig na naman akong naramdaman sa kanya.







"I love you too." i smiled.





When the traffic lights said go, the car started moving again and silence fill the air up.








"Matapos lang tong mga problema natin, liligawan kita." he said at bumilis ang tibok ng puso ko sa kilig.





I smiled. "Kung alam mo namang mahal kita, bakit ka pa manliligaw?"






Nilingon niya ako nang panandalian. "Edi kasal na agad?"






I chuckled. "Masyado naman yatang advance yun."





Pati siya ay natawa.







Overplay: The Last SeasonWhere stories live. Discover now