Overplay: The Last Season

Sucker.

Unang araw ng burol niya. Napagdesisyon kong sa bahay nalang gaganapin ang buong burol niya at pumayag naman ang mga magulang niya.

Puro tanong sakin si Autumn sakin pero ipinaliwanag ko na sa kanya na patay na ang Daddy woowoo niya. Siyempre umiyak siya at ayaw niyang lumapit dito sa mismong garden. Ayoko nang dagdagan pa ang mga kasinungalingan ko sa kanya kaya kahit masakit ay sinabi ko na. Im sorry, baby.

Pinipigilan ko lang talaga ang umiyak at maalala kung gaano kamapagmahal ng taong ito. Inalagaan niya ako, pinaramdaman niyang di ako nag iisa. At ang sakit na kinuha siya sakin agad.

Totoo nga yata ang sinabi ni Lucas. Na lahat ng mababait ay kinukuha.

"Anak." Nanay approached me. Tiningnan ko siya.

"Nandito ang mga kaibigan mo." she said kaya nilingon ko iyong mga parating.

Nakita ko sila Mark, Minhyung, Herin, Haechan at si Nomin. Naiyak ako nang niyakap nila ako at diko na yun napigilan pa.

"Sssh. Tahan na." I heard Herin. I wiped my own tears bago ako niyakap ni Minhyung.

"I didn't like him for you pero diko naman aakalaing mawawala siya sa ganitong paraan. Im sorry." he told me.

"O-okay lang." i replied.

Lumapit na sila sa mismong coffin, at hinayaan ko sila. Nakatingin lang ako sa kanila ng biglang may nag abot ng panyo sakin.

"Wag ka ng umiyak." i saw Jeno, in his most painful smile at napansin ko ang sugat niya sa mukha. Nginitian ko siya ng peke saka inabot ang panyo niya.

"Salamat." i told him.

Naupo ako at pati din siya ay tumabi sakin.

"Ang sabi ni Lucas, ay tinatrabaho na ng lahat ang tungkol sa kaso ni Jungwoo. Sa pagkakaalam namin, iisang murderer lang ang gumawa nito dun kay Luke." he said at tumango lang ako.

"Wag kang mag alala. Tutulong kami ni Dad." he said kaya nginitian ko siya ulit.

Dumating bigla si Autumn at nagpakandong siya sakin.

"Momma, take your medicines for my baby brother right now." sabi nito at naalala ko ngang di pa ako nakakainom nung nireseta sa akin na gamot nung doktor kahapon para di maapektuhan yung nasa loob ko dahil sa pinagdadaanan kong stress sa buhay.

"Buntis ka?" Jeno asked suddenly. Tiningnan ko muna siya saka tumango. Ngumiti naman ito pero alam kong peke iyon.

Papatayo na sana ako at magpapaalam kay Jeno nang biglang-

"Nandito ba ang isang Lee Jeno?" a police chief was with his team, at yun ang bungad nila kaya natigilan kaming lahat.

"T-teka ano to?" Nanay asked. Napahawak ako kay Autumn ng mahigpit.

Jeno stepped in before saying, "Ako yun. May problema ba?"

Lumapit ang mga pulis na yun at nagsabing, "Inaaresto ka namin sa salang pagpatay sa magpinsang si Luke at Jungwoo. Kaya sumama ka na samin sa presinto ngayo-"

Bahagya nang poposasan sana si Jeno pero hinila ko ang kamay niya palayo.

"Teka, anong pinagsasabi niyo? Huwag kayong magbintang ng ganun ganun lang!" medyo nagagalit kong wika kaya napatitig sila sakin.

"We are sorry, Ma'am. Pero may mga matibay po kaming ebidensiya laban sa kanya. Isang dating tauhan niya ang tumestigo laban sa kanya dahil siya daw ang nag utos na ipapatay ang mga dalawang tao na ito. Una, si Luke, matapos silang mag inumang dalawa sa isang sikat na bar sa siyudad, natagpuan itong walang buhay sa condo nito. Pangalawa, si Jungwoo, sa mismong lamay ni Luke kagabi, ay siya din ang huling nakasama nito. Sinabi din ng tauhan na iyon na kaya mo ipinapatay si Luke ay dahil sa pagkatalo ni Arielle, na iyong current girlfriend, sa titulo nito sa musika, at si Jungwoo, dahil gusto mo ang babaeng kinakasama niya." sabay tingin sakin.

Hindi ako makapaniwalang nakatitig lang sa kanila habang nakikinig sa mga paliwanag nila. Lalo na si Jeno na parang walang naiintindihan.

"H-hindi .." i mumbled lowly.

"And lastly .." the chief continued kaya napatingin kaming muli sa kanya.

"Nakita namin ang finger prints mo mismo sa mga patalim na ginamit mo sa mga biktima." that surprised us all.

"T-teka! Wala akong alam dito!" Jeno screamed.

"Sa presinto ka na magpaliwanag, hijo." tuluyan na siyang nalagyan ng posas kahit na nagpupumiglas siya. Hanggang sa hinila na siya paalis at wala na kaming lahat nagawa.

"Teka, saglit! Jaemin!" he shouted nung nakarating sila sa may gate ng bahay namin. Nilingon ko siya ng may luhang tumutulo mula sa aking mga mata.

"Maniwala ka sakin. Wala akong ginagawang masama." he said as his voice cracked.

Tuluyan na akong umiyak at niyayakap si Autumn.

"M-momma .." I heard Autumn mumbled.

Ngayon ko lang narealize na narinig niya din ang lahat.

I hugged her tight habang pinapatahan kami nila Minhyung.

Bakit kailangang marinig ng bata iyong ganun? Hindi niya alam na ama niya si Jeno pero baka magkaroon ng epekto yun sa magiging relasyon nila.

"Ang weird ng bagay ng to ha." Minhyung mumbled.

"Ayokong maniwala na katotohanan lahat ng iyon." i told them. Tumango sila ni Mark.

Pero bakit siya magkakaroon ng finger prints sa patalim kung hindi siya ang killer? Bakit ang sakto ng ideas na bago mamatay ang mga biktima ay kasama nila si Jeno?

Naguguluhan ako. Parang naniniwala ako na hindi.

Pero di yun magagawa ni Jeno.

Di niya yun magagawa.

Pero paano nga kung ginawa niya?