Lauren
Έχω φτάσει στα μισά της ημέρας και ειλικρινά, αισθάνομαι σαν να έχει περάσει μια αιωνιότητα και αυτή την στιγμή περιμένω άλλη μια, για να μπορέσω να φύγω. Το απεχθάνομαι αυτό, το να μην μπορώ να συγκεντρωθώ στην δουλειά μου, το να έχω έναν βαρύ πονοκέφαλο από δική μου απροσεξία, επειδή το προηγούμενο βράδυ φρόντισα να περάσω καλά. Η πόρτα, χτυπάει...
«Περάστε.» απαντάω, ενώ έχω κλειστά τα μάτια μου. Ενώ πιέζω από αριστερά και δεξιά αντίστοιχα τον κρόταφο μου.
«Σε πεθαίνει ε;» η φωνή του Paul ακούγεται και μπαίνει μέσα με έναν καφέ στο δεξί χέρι, και κάτι φακέλους στο αριστερό. «Αυτός είναι για εσένα. Σου χρειάζεται.» σχολιάζει και τον αφήνει μπροστά μου. Ειλικρινά αν δεν είχα και τον Paul εδώ μέσα να με νταντεύει...
«Σε ευχαριστώ πολύ. Νομίζω ότι θα σπάσει από λεπτό σε λεπτό.» του λέω και γελάει. Μα είναι αστείο τώρα αυτό που είπα; Κάθεται στην καρέκλα απέναντι και μου προσφέρει τον φάκελο. «Τι είναι αυτό;» σμίγω τα φρύδια μου και ρωτάω.
«Έχουμε δύο απεσταλμένους στρατιώτες. Κανονικά ήταν να πάνε στο Holmes Chapel, αλλά, από ότι διάβασα στους καταλόγους ο πατέρας του ενός του Payne νομίζω, τα κανόνισε ώστε να πάρουν μετάθεση εδώ σε εμάς... Ξέρεις τώρα και εσύ, τα παιδιά του μπαμπά είναι και οι δύο. Άντε να δούμε τι άλλο φρούτο θα μας έρθει...» ύστερα, σχολιάζει και συμφωνώ μαζί του.
Όλοι όσοι καταφέρνουν να έρθουν στο στρατόπεδο μας είναι μέσο. Είτε γιατί είχαν πλούσιο πατέρα, είτε γιατί τυγχάνει να γνωρίζονταν οι γονείς με κάποιον ανώτερο και πάει λέγοντας. Έτσι, καταλήγουν εδώ σε εμάς. Δεν έχει και πολλά να κάνουν, ούτε τους βάζουμε να κάνουν τις ασκήσεις που κάνουν οι υπόλοιποι στρατιώτες σε άλλα στρατόπεδα. Υπό την δική μου άποψη, λάθος μας. Αν π.χ. είχαμε επεκταθεί ως οικόπεδο και λίγο παραπέρα, άνετα θα έκαναν και κάποιες πιο δύσκολες δραστηριότητες... απλά, δεν συμφέρει γιατί όπως και να το κάνουμε είμαστε κοντά στην πρωτεύουσα. Τι κοντά; Λίγο πιο έξω.
«Μάλιστα. Μάλιστα. Και ονόματα;» ρωτάω ενώ ακουμπάω την πλάτη μου στην καρέκλα του γραφείου μου, ενώ πίνω μια γουλιά του καφέ που ο Paul μου έφερε. Τι γευστικός.
«Λοιπόν, ο ένας όπως προείπα ονομάζεται Liam Payne και ο άλλος Harry Styles. Είναι και οι δύο 28 χρονών, όπως καταλαβαίνεις, είναι σπουδαγμένοι για να άργησαν τόσο να ασκήσουν την θητεία τους.» σχολιάζει βλέποντας τα χαρτιά τους.
ВЫ ЧИТАЕТЕ
The captain of sex Book 1
ФанфикΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...
