Harry
Άλλη μια μέρα ξεκινά.
Βαρέθηκα. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Ξυπνάω από το χάραμα, κάνω οτι σκατά μου λένε αυτοί που θεωρούνται ανώτεροι μου, δεν μιλάω γιατί αν το κάνω θα μπλεξω χειρότερα από οτι έχω κάνει είδη...και το κυριότερο, δεν τυγχάνει κάτι το οποίο θα με σώσει από όλο αυτό. Άσχετα, που όλοι με κοιτάνε με μισό μάτι, εκτός από αυτόν τον Zayn, εντάξει καλό παιδί φαίνεται και προσπαθεί να γίνουμε φίλοι καθώς οι άλλοι δεν τον πάνε, από οτι έχω καταλάβει λόγω της καταγωγής του αλλά αυτή την στιγμή πρέπει να φτιάξω την φιλία μου με τον κολλητό μου που έχει κοπεί πλέον στα δύο. Ελπίζω οχι οριστικά, ελπίζω ο Liam να μου ξανά μιλήσει...τόσα χρόνια φίλοι...τόσα χρόνια!
«Πάλι ονειρεύεσαι;» μια αντρική φωνή ακούγεται από πίσω μου.
«Έλα;» γυρνάω να δω ποιος είναι και βλέπω τον Zayn, έχοντας μια σφουγγαρίστρα και έναν κουβά άνα χείρας.
«Λέω, πάλι ονειρεύεσαι;» ξανά ρωτάει.
«Να μην σε νοιάζει! Ποιος νομίζεις οτι είσαι για να σου δώσω αναφορά τέλος πάντων;»
«Δεν με νοιάζει το τι κάνεις ρε φίλε, να τελειώσεις το καθάρισμα με νοιάζει για να σφουγγαρίσω αυτό το αχούρι. Δεν έχω όρεξη να κάθομαι έως το βράδυ εδώ.» απαντά ήρεμα αφήνοντας τον κουβά κάτω και βγάζοντας το καπέλο του, για να τρίψει αμήχανα την κεφαλή του. Ίσως και να τον αποπείρα λίγο...πολύ λίγο.
«Καλά εντάξει sorry. Σε λίγο τελειώνω.»
«Πάντως, μην σκας. Θα τα βρείτε με τον φίλο σου, απλά αυτό το οτι εδώ και μια βδομαδα δεν σου μιλάει δεν είναι τίποτα. Σε λίγο θα είστε όπως παλιά. Καπούλαρε κι'όλας και την ποινή που του ετοίμαζε η άλλη...»
«Καπούλαρε;» ρωτάω.
«Ναι, αυτή έχει να φανεί μια βδομάδα τώρα, πέθανε ο πατέρας της, πατριός της θα σε γελάσω τι της ήταν...αλλά θα βρίσκεται σε πένθος την τιμωρία του Payne θα σκέφτεται!»
«Αυτή η ξυνή κοκκινομάλα δεν λες;» ρωτάω τάχα πως δεν κατάλαβα.
«Εεε, ε όχι και ξυνή. Μια χαρά γκόμενα είναι...άνετα την πηδάς.» απαντά και γελάει στραβά και με όλο νόημα.
«Σιγά ρε καζανόβα εσύ, κάτι γυναίκες σαν αυτή δεν θέλουν απλούς φαντάρους να την πηδάνε...είναι γεννημένες για στρατηγούς και πάνω...για μεγάλα πράγματα. Και καλύτερα κι'όλας.»
«Γούστα είναι αυτά.»
«Στο πολύ κουτσομπολιό δεν το ρίξαμε; Άρχισε να σφουγγαρίζεις και εσύ.»
***********
«Liam, είσαι ακόμα θυμωμένος μαζί μου έτσι;»
«Το καταλαβαίνω, φέρθηκα σαν μωρό παιδί. Όπως έκανα πάντα τέλος πάντων, όμως, δεν μπορούσα να αφήσω αυτή την σκύλα να γελάσει, να κερδίσει τέλος πάντων.»
«Δεν είναι σκύλα.» απαντά και με κοιτά στα ματιά, ύστερα συνεχίζει να γυαλίζει τις αρβύλες του.
«Τι δεν είναι σκύ... Ώπα, ώπα κύριε Payne, γουστάρουμε την λοχαγό μας;» λέω.
«Σκάσε ρε. Σιγά μην γουστάρω και τον φίλο της Paul. Απλά είναι ένα πολύ εξηγημένω άτομο. Αυτό είναι όλο.»
«Άστα αυτά...»
«Δεν μου αρέσει, και αν το συνεχίσεις θα πλακώσω μαλάκα, ε μαλάκα. Εγώ φταίω που σου ξανά μίλησα.»
«Άρα σ'αρέσει.»
«Όχι, δεν μ'αρέσει. Άλλη μ'αρέσει και απορώ αν θα θέλει να με ξανά δει μετά το ρεζιλίκι μου στο κλαμπ. Σαν 10χρονο έμοιαζα που τον μάλωνε η μαμά του.»
«Αυτή που είχες στριμώξει στο μπαρ εεε;»
«Αυτή...»
«Άντε να την βρεις τώρα.»
«Άνετα την βρίσκω, αν θέλει να με ξανά δει είναι το θέμα.»
«Που θα την βρεις ρε βλαμμένε. Όνειρα βλέπεις;»
«Είναι η κολλητή της Lauren...» απαντά όλο ζωντάνια στην φωνή του.
«Ποιας;»
«Της λοχαγού ρε τέλος πάντων...»
«Ώπα, ώπα από που και ως που τέτοια οικιότητα μαζί της ρε;» ρωτάω όλο θυμό.
«Από εκεί που κλάνει η αλεπού. Δεν φτάνει που πήγα να φάω φυλακή για τα μούτρα σου μου ζητάς και τα ρέστα.» αντιμιλά και με το δίκιο του.
«Εντάξει, εντάξει συγνώμη απλά μου ήρθε κάπως.» απολογούμαι.
«Πάμε.» λέει.
«Που;» ρωτάω.
«Στον κοιτώνα μας ρε φίλε...ή μήπως δεν είμαστε ποια φίλοι;» λέει και γελάει όπως κάνει πάντα όταν τα βρίσκουμε.
«Φίλοι ρε φίλε...» απαντάω και τον αγκαλιάζω σφιχτά.
(ΑΡΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ. ΘΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ;) )
KAMU SEDANG MEMBACA
The captain of sex Book 1
Fiksi PenggemarΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...
