Lauren
Βρίσκομαι στο γραφείο μου, σε λίγο η ώρα κοντεύει 17:00μ.μ, επιτέλους θα γυρίσω σπίτι. Θα βρεθώ στα ζεστά παπλώματα μου για να κοιμηθώ. Έχω έναν ηλίθιο πονοκέφαλο που με ταλαιπωρεί από το μεσημέρι. Νιώθω πως σε λίγο το κρανίο μου θα εκραγεί, πήρα 3 παυσίπονα μα τίποτα. Ίσως, να αρρώστησα ποιος ξέρει;
Κοιτάζω άλλη μια φορά το ρολόι που υπάρχει στον αριστερό καρπό μου. Ήρθε επιτέλους η ώρα να φύγω. Παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου στο χέρι και σηκώνομαι από την καρέκλα του γραφείου μου. Αρπάζω γρήγορα τα προσωπικά μου αντικείμενα και οδηγούμαι προς την πόρτα εξόδου του γραφείου μου. Κλειδώνω την πόρτα του γραφείου μου και αρχίζω να διασχίζω τον μακρύ διάδρομο. Κάποιοι στρατιώτες βλέποντας με αρχίζουν να με χαιρετούν λέγοντας το γνωστό ποιηματάκι τους ''παρουσιάζοντας'' για χιλιοστή φορά τον εαυτό τους. Απλά νεύω και συνεχίζω το περπάτημα μου. Βγαίνω επιτέλους έξω από το μεγάλο κτήριο που στεγάζονται όλα τα δωμάτια του στρατοπέδου. Δεν αργεί το αυτοκίνητο μου να εμφανιστεί στα μάτια μου, τρέχω με γρήγορο βηματισμό και μπαίνω μέσα. Βάζω μπροστά την μηχανή και επιτέλους γυρνάω σπίτι.
...
Κάθομαι στον καναπέ του σαλονιού μου.
Δεν ξέρω καν τι ώρα είναι. Έχω επικεντρωθεί σε ένα ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση. Πρέπει όμως να είναι αργά το βραδύ, έξω έχει σκοτεινιάσει, η ησυχία έχει κατακλύσει όλη την γειτονιά. Οι γείτονες σίγουρα κοιμούνται. Όπως και εγώ, θα κάνω σε λίγο. Νιώθω τα βλέφαρα μου σιγά, σιγά να κλείνουν. Αυτή η αίσθηση του γλυκού ύπνου... όμως, δεν κρατάει για πολύ! Η ενοχλητική δόνηση του κινητού μου ακούγεται. Βρίζοντας μέσα από τα δόντια μου σηκώνομαι από τον καναπέ που είχα αποκοιμηθεί. Βλέποντας το φως να αναβοσβήνει διαβάζω το όνομα της φίλης μου Lily. Τέτοια ώρα; Κάτι θα της συνέβη. Σκέφτομαι απευθείας και απαντάω.
«Lily? Είσαι καλά; Τι έγινε;» ρωτάω μέσα στην ταραχή μου, μην ξέροντας τι έχει γίνει.
«Χα, έλα... γλυκούλα... χαχαχα, τι κάνεις;» ρωτάει, με την φωνή της να προδίδει πως είναι πιωμένη, και την δυνατή μουσική στο βάθος να με κάνει να καταλάβω πως είναι σε μπαρ.
«Τι στο διάολο θέλεις Lilyτέτοια ώρα;» ρωτάω ξανά εκνευρισμένη, σήμερα δεν ήταν μέρα μου. Πόσον μάλλον τώρα που με ξύπνησε για το τίποτα.
«Ε... εεε... μην αρπάζεσαι. Ντύσου, στολίσου θα έρθει ο Frankνα σε πάρει. Θα περάσουμε τόσο όμορφα.» συνεχίζει.
«Δεν πρόκειται να έρθω. Σήμερα δεν είναι η μέρα μου. Θέλω απλά να κοιμηθώ.» απαντώ και κάθομαι στην άκρη του καναπέ μου.
«Ωωωω, έλα! Μην γίνεσαι τόσο σπαστική. Εσύ ήσουν πάντα πρώτη σε τέτοιες εξόδους.» λέει παραπονεμένα.
«Σήμερα...» με διακόπτει. «Έλα, έλα ετοιμάσου γρήγορα, ο Frankείναι στον δρόμο για το σπίτι σου.» λέει γρήγορα και κλείνει την γραμμή.
...
«Πωπω, μια υπέροχη ύπαρξη που θα κυκλοφορήσω απόψε.» λέει ο Frankκαι μόνο τα σάλια δεν του έχουν τρέξει. Παρόλο την γοητευτική του εμφάνιση δεν παύει να χαζός. Κάτι είχε γίνει παλιά μεταξύ μας, όμως το σταμάτησα έγκαιρα. Δεν είναι ο άνθρωπος που σε κάνει να θες να μείνεις δίπλα του, δεν είμαι εγώ για σχέσεις. Ποτέ! Δεν θα είμαι...
«Μπορείς απλά να σκάσεις και να φύγουμε;» δηλώνω ενοχλημένα.
«Ότι πεις μωρό.» λέει και περνάει το χέρι του γύρω από την μέση μου.
«Κάτω τα χέρια σου Frank, αλλιώς θα στα κόψω από την ρίζα. Σου έχω πει ότι, αυτό που τότε έγινε μεταξύ μας ήταν μια απερισκεψία της στιγμής.» λέω θυμωμένα.
«Καλά, ρε μωρό. Μην δαγκώνεις.» απαντά χαχανίζοντας.
...
Στο κλαμπ η μουσική είναι δυνατή. Τα κορμιά όλων λικνίζονται σε ρυθμούς απίστευτους. Σχεδόν όλοι είναι σουρωμένοι. Αν και εγώ, δεν ήμουν στα κάτω μου σήμερα έτσι ακριβώς θα ήμουν. Στο βάθος διακρίνω την Lily, κάθεται στα πόδια ενός ψηλού, καστανού αγοριού. Βρήκε και απόψε την συντροφιά της βλέπω. Με τον Frankμπροστά οδηγούμαστε προς το μέρος τους, η Lilyδεν έχει καταλάβει πως πλησιάζουμε, χαχανίζει με το αποψινό της αμόρε. Ο νεαρός με τα κοντά μαλλιά αν και δεν διακρίνεται καλά, μου φαίνεται οικείος. Αν και... τα μαλλιά του είναι ξυρισμένα, το χρώμα τους είναι ορατό.
«Hey, Lily.» λέει ο Frank.
«Hey... ήρθατε;»
«PAYNE? ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ?» ουρλιάζω.
BẠN ĐANG ĐỌC
The captain of sex Book 1
FanfictionΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...
