Harry
«Τι σε ήθελε;» με ρωτάει ο Liam καθώς μπαίνω μέσα στον κοιτώνα και ορμάει κυριολεκτικά πάνω μου, μαζί με τον Zayn. Σκέφτομαι για λίγο την ερώτηση και καταλίγο στο συμπέρασμα πως και εγώ έχω λίγο μπερδευτεί με το τι με ήθελε.
«Βασικά, αυτό που μου ζήτησε είναι να σταματήσουμε αυτή την κόντρα αναμεταξύ μας. Είναι κάπως περίεργο, αμήχανο.» απαντώ και κάθομαι αφαιρόντας το καπέλο μου.
«Είχες εσύ κόντρα με τον Paul;» απαντά ρωτώντας ο Zayn.
«Ποιον Paul ρε;» λέω εγώ με την σειρά μου.
«Εσύ δεν είπες πως σου ζήτησε να σταματήσετε την κόντρα μεταξύ σας;» ρωτά και ο Liam.
«Με πήγε στο γραφείο της λοχαγού.»
«Ωωωωωωωωω.» και οι δύο αφήνουν το επιφώνημα.
«Σκάστε ρε!» λέω εγώ ρίχνοντας τους το καπέλο.
«Οκ, οκ πες μας.»
«Μου είπε πως πρέπει να πάψουμε να βρισκόμαστε σε κόντρα, να είμαι πιο μαζεμένος σε οτι αφορά την θητεία μου στον στρατό...και όλα σίγουρα θα είναι καλύτερα γενικά μεταξύ μας.»
«Και εσύ τι είπες;» ρωτά ο Liam.
«Εμ...πως το θεωρώ καλύτερο.» απαντώ και ξαπλώνω πίσω στο κρεβάτι μου, όσο αυτό θεωρείται κρεβάτι.
«Καλά έκανες.» o Liam λέει.
Για λίγο επικρατεί σιωπή στον χώρο.
Ο καθένας έχει λάβει θέση στο κρεβάτι του, και αφήνεται στις σκέψεις του. Το μυαλό μου ταξιδεύει έξω από το στρατόπεδο, στο σπίτι μου, στην γιαγιά μου η οποία πάντα ήταν βράχος δύναμης δίπλα μου. Μου στάθηκε σαν μητέρα, πατέρας για να με μεγαλώσει ενώ είδη ήταν σε μια μεγάλη ηλικία για να έχει ένα 8χρονο πάνω από το κεφάλι της που να της ζητά απεγνωσμένα και με κλάματα τους γονείς του. Γενικά, δεν είχε και τόσο εύκολα χρόνια, μα δεν μπορώ να πω πως δεν ήταν γεμάτα αγάπη, ζεστασιά και όμορφα. Προσπάθησε και ακόμα κάνει να με προσέχει όπως τον πρώτο καιρό τότε που έχασα τους δικούς μου, ακόμη και τώρα 18 χρόνια μετά. Όμως, γιατί να σκαλίζω το παρελθόν...αυτό μένει πίσω κι'εμείς απλά προχωράμε στο αύριο το οποίο είναι άγνωστο σαν μια έκπληξη. Δεν ξέρεις τι σου φυλάει, ίσως χαρά, πόνο, θάνατο...έρωτα...όλα στην ζωή είναι. Πλέον, έχω τους τρόπους μου να τα αντιμετωπίζω. Φρόντισε γι'αυτό εκείνος που σκότωσε τους δικούς μου...μια μέρα πριν τα γενέθλια μου. Είχαν πάει να μου πάρουν εκείνο το ποδήλατο που τους είχα ζητήσει, μα ποτέ δεν πρόλαβαν να γυρίσουν. Από εκείνη την μέρα και μέχρι σήμερα έχω πάψει να γιορτάζω τα γενέθλια μου, να τα θυμάμαι θα έλεγα πιο σωστά. Η ζωή μου από εκείνη την μέρα απλά άλλαξε ριζικά...και ας μην φαίνεται ορισμένες φορές, κανένας δεν ξέρει τι πόνο έχω περάσει.
«Hey, Harry, Harry ξύπνα. Πότε κοιμήθηκες ρε;» ο Zayn λέει καθώς με σκουντά στον ώμο.
«Τι έγινε ρε;» ρωτάει μπερδεμένος.
«Σήκω, μας θέλουν στο προαύλιο για άσκηση κινδύνου.
«Να σου....τέλος πάντων πάμε.» λίγη υπομονή, θα τελειώσουν οι μέρες, θα περάσουν οι μέρες που θα πάει.
(ΕΕΕΕΙΙΙΙΙ ΟΡΙΣΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ! ;) )
YOU ARE READING
The captain of sex Book 1
FanfictionΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...
