Lauren
Με ξανά φίλησε.
Το ξανά έκανε γαμώτο, κι'εγώ αντί να τον διώξω, να τον χαστουκίσω απλά παραδίνομαι για άλλη μια φορά. Γιατί αισθάνομαι αδύνατη; Γιατί δεν μπορώ να το αποφύγω τέλος πάντων, μάγια μου έχει κάνει;
Η γλώσσα του χορεύει με την δική μου ένα απαλό χορό, τόσο ρομαντικό φιλί, το πρώτο μου θαρρώ ρομαντικό φιλί... Καμία σχέση ούτε και με εκείνο στο γραφείο μου, πριν κάτι μέρες. Τα χέρια του μένουν πάνω στον σβέρκο μου, κρατώντας με καλύτερα ώστε το φιλί να μην χαθεί ούτε λεπτό μεταξύ μας, εγώ από την άλλη ίσα, ίσα ακουμπώ τον θώρακα του. Πλέον, έχω αφήσει κάθε σκέψη μου στην άκρη, απλά σκέφτομαι την στιγμή. Εγώ και αυτός. Αυτός και εγώ... όμως...
«Έλα ρε μαλάκα Harry στην χέστρα μέσα έπεσες;» μια αντρική κάπως τσιριχτή φωνή λέει. Τον σπρώχνω αμέσως από πανω μου και εκείνος πλησιάζει προφανώς τον φίλο του.
«Ωπ, φίλε sorry. Ψώνισες γκομενάκι και στο χάλασα, απλά...μπορείς να με πας σπίτι;» τον ρωτάει.
«Πρώτον, δεν είναι γκομενάκι. Δεύτερον, πόσο έχεις πιει και σέρνεσαι; Τρίτον που είναι ο Zayn, γιατί να μην σε πάει αυτός;» τον ρωτά. Ο νεαρός φαίνεται να σκέφτεται λίγο και ύστερα απαντά. Μα για μισό λεπτό, αυτόν τον ξέρω...είναι στρατιώτης στο στρατόπεδο.
«Ο Zayn τραβάει δράματα με την τσούλα του, πάει τα λύση. Εεε, δεν μπορούσε να με πάει, μήπως μπορείς εσύ;» τον ξανά ρωτάει.
«Εσύ δεν θα έμενες σπίτι σου απόψε είπες.»
«Αφού δεν μου κάθεται καμία...έλα ρε φίλε και κοντεύω να πέσω κάτω.»
«Θυμάσαι που μένεις ή θα σε κουβαλάω;»
«Βασικά, αν δεν το βρούμε με πας στο δικό σου.»
«Στο δικό μου αποκλείεται. Δεν γίνεται. Δεν είμαι μόνος.»
«Γκομενίτσα; Γκομενίτσα;»
«Η γιαγιά μου Louis, τόσο έχεις πιει που ούτε τα βασικά θυμάσαι.»
«Η γιαγιά σου ναι...»
«Πάμε. Βγες μισό λεπτό έξω...»
Γυρνάει προς εμένα και με πιάνει αυτή την φορά από τα μάγουλα. Τα μάτια του κοιτάνει απευθείας τα δικά μου. Τα χείλη του κατεβαίνουν και οδεύουν στα δικά μου, στραβογελάει κι'ύστερα μου δίνει άλλο ένα φιλί. Αυτή την φορά, ίσως και λίγο αχόρταγο σε σημείο που η κοιλιά μου γίνεται κόμπος...ενώ η καρδιά μου αυξάνει παλμούς ολοένα και πιο πολύ. Νομίζω πως, νομίζω πως τα πόδια μου δεν με βαστάνε...θα πέσω, ελπίζω να με κρατήσει. Τι παιχνίδια παίζει το μυαλό!
YOU ARE READING
The captain of sex Book 1
FanfictionΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...
