Κεφάλαιο 4

7.5K 481 20
                                    



Harry

«Τι μαλακισμένη.» λέω στον φίλο μου Liam καθώς βαδίζουμε προς τον κοιτώνα που αυτός ο Paul μας είπε.

«Γιατί μαλακισμένη ρε; Μια χαρά μου φάνηκε εμένα, σε αντίθεση με εσένα που ήσουν αγενέστατος. Στον στρατό ήρθες, όχι διακοπές.» απαντά ο παιδικός μου φίλος. Αλλά τι να περίμενα από αυτόν, πάντα συμφωνεί με τους άλλους αγνοώντας εμένα ακόμη και αν έχω δίκιο.

«Ναι καλά, ότι πεις... εγώ συνεχίζω να την θεωρώ ηλίθια, μαλακισμένη. Απλά θεωρεί πως το επειδή είναι λοχαγός έχει και κάποια επιρροή πάνω μας, δεν σφάξανε!» απαντώ και καθώς έχουμε ήδη φτάσει έξω από τον κοιτώνα.

Ο Liam, ανοίγει την πόρτα και μπαίνουμε μέσα. Υπάρχουν αρκετά κρεβάτια μέσα, καθώς και κάποιοι άλλοι φαντάροι. Ναι, φαντάροι, όχι στρατιώτες όπως αρέσει στην ''λοχαγό'' μας να μας προσφωνεί. Με τον Liam, οδηγούμαστε σε μια ακριανή κουκέτα όπου εντοπίσαμε τους χακί σάκους μας. Οι υπόλοιποι φαντάροι, νιώθω να μας κοιτούν έντονα αλλά δεν πολύ δίνω σημασία. Περιμένω, πως και πώς να φύγω από εδώ μέσα. Άλλωστε, ο πατέρας του Liam το είπε, το πολύ 9 μήνες θα είναι.

«Γιατί μας κοιτάνε έτσι όλοι τους;» ο Liam με ρωτά ψιθυριστά για να μην μας ακούσουν.

«Γιατί πολύ απλά είμαστε καινούργιοι, τα ''θύματα'' τους. Απλά αγνόησε τους.» του απαντώ ξαπλώνοντας στο κάτω κρεβάτι, και τοποθετώντας τα χέρια μου πίσω από το κεφάλι, ενώ παράλληλα άφησα μια βαθιά ανάσα από τα βάθη του λαιμού μου.

«Μίλησες με τον πατέρα σου;» ρωτάω τον Liam ενώ αυτός κάθεται στην άκρη του στρώματος

«Μίλησα χθες τελευταία φορά. Θα κάνει ότι μπορεί και για τους δύο μας είπε, αλλά το μόνο που μπορεί να μας εγγυηθεί με σιγουριά είναι το ότι θα μειωθούν οι μήνες θητείας στον στρατό, όχι η απαλλαγή.» απαντάει κοιτώντας στην άλλη άκρη του κοιτώνα.

«Κάτι είναι και αυτό.» μονολογώ και σηκώνεται για να βγάλει κάποια ρούχα από τον σάκο του.

Κλείνω για λίγο τα βλέφαρα μου, νιώθοντας τα βαριά, ώσπου ο ύπνος με παρασέρνει στα δικά του μονοπάτια.

[...]

«Ξύπνα.» μια βαριά αντρική φωνή αντηχεί στα αυτιά μου. Ανοίγοντας τα βλέφαρα μου αντικρίζω εκείνον τον Paulνα βρίσκεται ακριβώς πάνω από το κεφάλι μου.

Νυσταγμένος κοιτώ τριγύρω και είμαι μόνος μου στον κοιτώνα, μα που πήγαν οι άλλοι. Τι κάνει αυτός εδώ; Μάλλον δεν θα τα πάμε καλά ούτε και με αυτόν!

The captain of sex Book 1Donde viven las historias. Descúbrelo ahora