The captain of sex Book 1

Κεφάλαιο 33

Harry

Ευτυχώς το δέχθηκε.
Εντάξει, δεν πετάει από την χαρά της, όμως, σημασία έχει οτι θα το κάνει για εμένα. Με κάνει τόσο ευτυχισμένο, τόσο χαρούμενο που είμαι μαζί της, που έχει αλλάξει πραγματικά για εμένα. Ένιωθα την ανάγκη για αυτό το βήμα από πάντα, απλά περίμενα να έρθει αυτή η στιγμή. Και επιτέλους ήρθε.

«Lauren, αργείς πολύ μωρό μου;» φωνάζω από το σαλόνι της όπου την περιμένω να ετοιμαστεί.

«Μισό λεπτό. Ετοιμάζομαι.» μου απαντάει από το δωμάτιο της, όπου προφανώς προσπαθεί να βρει τι θα φορέσει. Γυναίκες...τελικά καμία δεν διαφέρει σε αυτό.

«Μήπως θες βοήθεια;» ρωτάω και γελάω.

«Harry...» λέει αυστηρά. «Αν θα μπορούσες να το κάνεις αυτό για εμένα, θα ήταν μια μεγάλη βοήθεια.» τελικά συμπλήρωσε. Γελάω με την δήλωση της και σηκώνομαι από τον καναπέ όπου καθόμουν να να οδηγηθώ στο δωμάτιο της, αφού πρώτα  περάσω από τον μακρύ διάδρομο.
Φτάνοντας, την βλέπω να είναι αγανακτισμένη με το τι θα φορέσει. Με κοιτάει με βλέμμα που δηλώνει όλο βοήθεια και την πλησιάζω.

«Τι έχει το μωρό μου;» ρωτάω και περνάω τα χέρια μου γύρω από την μέση της.

«Νεύρα έχει το μωρό σου. Και αν δεν βάλεις ένα χεράκι, δεν ξέρω τι θα κάνω.» μου απαντάει και τσιμπάω την άκρη της μύτης της παιχνιδιάρικα.

«Harry...σταμάτα να το κάνεις αυτό.» συνεχίζει.

«Καλά, καλά. Δεν μου λες, που είναι το πρόβλημα;» την ρωτάω και κοιτάω τα απλωμένα ρούχα πάνω στο κρεβάτι.

«Δεν ξέρω τι να βάλω. Τι τύπος είναι η γιαγιά σου; Δηλαδή, να βάλω κάτι καλό και επίσημο ή μήπως κάτι πιο απλό και casual; Μήπως...»

«Σςςς...»την διακόπτω με τον δείκτη μου πάνω στα χείλη της. «Απλά, βάλε κάτι που θα νιώθεις εσύ άνετα. Η γιαγιά μου θα σε λατρέψει έτσι και αλλιώς.» της προσθέρω με την σειρά μου, φιλώντας απαλά τα όμορφα της χείλη.

«Το ελπίζω.» λέει σιγανά.

Την αφήνω μόνη της να ντυθεί, και την περιμένω πλέον στην πόρτα.
Δεν το περίμενα να έχει τόσο άγχος που θα συναντήση την γιαγιά μου. Μπορώ να πω πως θα ήταν εντελώς το αντίθετο. Χαλαρή, άνετη και ειδικά στο θέμα του ντύσιμου αδιάφορη. Μα τελικά έχω πέσει τέρμα έξω. Τι να πω, για άλλη μια φορά η επιστήμη για της γυναίκες σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Ο ήχος από το τακούνι ηχούν από τον διάδρομο. Μπροστά μου, ξεπροβάλει η Lauren φορώντας μια μπεζ μπλούζα με μακρύ μανίκια, όμως, από τον δεξί ώμο είναι ανοιχτή με αποτέλεσμα να κρέμεται, ενώ δεν παραλείπει να φορέσει και ένα κάπως πιο μακρύ λευκό φανελάκι από κάτω, ύστερα, παρατηρώ το σκούρο μπλε τζιν της το οποίο κολλάει απίστευτα ωραία πάνω στα πόδια της, με ελάχιστε φθαρμένες πινελιές πάνω του. Τέλος, τα κοντά μποτάκια της σε μπεζ χρώμα με ελάχιστο τακούνι συμπληρώνουν το σύνολο.
Με κοιτάει με βλέμμα όλο αγωνία, περιμένει μια απάντηση.