The captain of sex Book 1

Κεφάλαιο 14

Harry

«Liam, από εδώ ο Zayn.» λέω στον Liam καθώς έχουμε μπει στον κοιτώνα μας, και ο Zayn είναι είδη μέσα.

«Χαίρω πολύ. Εγώ είμαι ο Liam, φίλος ή μάλλον κολλητός του Harry.» απαντά ο παιδικός μου φίλος, τείνοντας το χέρι του για χειραψία.

«Το ξέρω, το ξέρω, αυτή την βδομάδα έχω ακούσει πολλές ιστορίες για την εφηβεία σας και ομολογώ πως έχετε περάσει γαμάτα παιδικά και εφηβικά χρόνια. Τα δικά μου είναι για κλάμματα.» απαντά ο Zayn απογοητευμένα. Ενώ φαίνεται γαμάτω παιδί, ώρες, ώρες κάνει σαν κλαψομούνικο και θέλω να τον δείρω ειλικρινά...

«Εντάξει, εντάξει...» λέω, μα με διακόπτει.

«Είστε τυχεροί που είστε μαζί εδώ. Το να έχεις χιλιάδες αγνώστους που να μην σε γουστάρουν τριγύρω είναι αρκετά άσχημο.» συνέχισε.

«Να υποθέσω εδώ δεν έχεις γνωστούς εεε;» ρωτά ο Liam.

«Μπα, δεν θέλουν κι'όλας να με μάθουν. Είμαι βλέπεις μισός από το Πακιστάν, και υπάρχει μια μικρή προκατάληψη για εμένα. Δεν βαριέσαι όμως...όλα στην ζωή είναι.» λέει και γελάει με το τελείωμα της πρότασεις του.

«Ωραία Liam, πάμε τώρα να τα πούμε;» ρωτάω μέσα από τα δόντια μου.

«Σκάσε ρε, ας κάνουμε παρέα στον Zayn.» μόλις ολοκληρωσε την πρόταση του η πόρτα άνοιξε και μέσα μπήκε αυτός ο Paul. Άλλος αντιπαθητικός εδώ μέσα.

«Styles, ακολούθησε με.» λέει στεγνά.

Γαμώτο, τι σκατά με θέλει τώρα; Ελπίζω να μην μου πει να ξανά καθαρίσω τις τουαλέτες, γιατί αλλιώς θα του βάλω το κεφάλι μέσα στην λεκάνη.

«Που να έρθω;» ρωτάω.

«Πολλά ρωτάς...έλα και κόψε τα πολλά, πολλά.» απαντά και γυρνάει να βαδίσει μπρος.

«Πήγαινε ρε ηλίθιε και σταμάτα να τους πας κόντρα.» λέει ο Liam, ενώ ο Zayn γνέφει ως συμφωνία μαζί του.

«Την γάμ*σα.» ψυθιρίζω και αρχίζω να οδηγούμαι πίσω του.

Περνάμε από τον μακρύ γκρίζο διάδρομο του στρατοπέδου, αυτός ο Paul είναι μπροστά μου και περπατά με σταθερά γρήγορα βήματα, ενώ εγώ βρίσκομαι περίπου ένα μέτρο πίσω του, ξαφνικά, στρίβει και οδηγούμαστε στα γραφεία των ανώτατων εδώ μέσα. Γαμώτο. Ξέρω που με πηγαίνει. Την γάμ*σα κυριολεκτικά. Η πόρτα ανοίγει, μέσα μπαίνει αυτός και αφού βγάζει το καπέλο του της λέει «Στον έφερα. Οτι με χρειαστείς με φωνάζεις. Μπες μέσα Styles, έχουμε και δουλειές δεν θα την βγάλουμε όλοι μέρα με την πάρτη σου.» λέει στεγνά, ενώ μπαίνω μέσα και αυτός φεύγει κλείνοντας την πόρτα.

«Κάθισε Styles.» μου λέει η σκύλα...λίγο σκληρό επίθετο, αλλά της αξίζει. Για να μην σας κουράζω έκατσα ενώ εκείνη σηκώθηκε όρθια, για να κάνει τον κύκλο του γραφείου ώστε να βρεθεί μπροστά μου, και να κάτσει πάνω στο σιδερένιο γραφείο της.

«Λοιπόν Styles, η αλήθεια είναι οτι δεν έχουμε και τις καλύτερες σχέσεις και θα ήθελα να πούμε κάποια πράγματα για αυτό. Η αλήθεια είναι οτι δεν το κάνω συχνά αυτό, να καλώ τους στρατιώτες στο γραφείο μου για να τους μιλήσω αλλά μεταξύ μας υπάρχει μια μεγάλη αίχθρα η οποία πρέπει επιτέλους να πάψει. Ίσως, για όλο αυτό να φταίω και εγώ, όμως και εσύ ήσουν κάπως αντιδραστικός σε σημείο να χρειάζεται εγώ να είμαι έτσι απέναντι σου.» λέει και με κοιτάει που και που, ενώ όσοι ώρα δεν κοιτά τα μάτια της βρίσκονται οπουδήποτε στο δωμάτιο. Μα, γιατί να τα πει όλα αυτά; Κάτι δεν μ'αρέσει εδώ. Δεν γίνεται να άλλαξε έτσι...κάτι πρέπει να σκαρώνει. Από την άλλη όμως, γιατί να είμαι τόσο καχύποπτος, ίσως ο χαμός στην οικογένεια της ίσως να την ταρακούνησε...και τώρα που τα λέμε ίσως να μην είναι και τόσο σκύλα όσο θαρρούσα.

«Ίσως.» τελικά απαντώ ξερά, πάλι μαλακία είπα.

«Γι΄αυτό θα ήθελα να σου ζητήσω να είσαι λίγο πιο προσεκτικός σε αυτά που κάνεις, ώστε και εγώ να μην έρχομαι σε δύσκολη θέση, με αποτέλεσμα να ερχόμαστε σε συγκρούσεις.» ολοκλήρωσε. «Ααα, μην ξεχάσω πως πριν λίγο πήρε μια νεαρή κοπέλα και σε ζήτησε να μάθει τις ώρες που μπορείς να δεις κάποιον δικό σου, θα είναι εδώ στις 17:00μ.μ το απόγευμα, θα σε παρακαλούσα μόνο μην ενοχλήσει τους υπόλοιπους και δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα...Θυμήθηκα, Jessie ήταν το όνομα της και είπε πως ήταν κοπέλα σου.» τώρα ολοκλήρωσε και οδηγήθηκε στο γραφείο της. Ωραία, ή αυτή με κοροϊδεύει ή εγώ ήμουν πολύ καχύποπτος στην αρχή. Τέλος πάντων. Αυτή η συμπεριφορά με βολεύει, από το να με έχει συνέχεια κολλημένο στον τοίχο και εγώ να φταίω για όλα.

«Μπορείς να πηγαίνεις.» λέει και κοιτά κάποια έγγραφα μπροστά της. Σηκώνομαι και βγάζω το καπέλο, ενώ στραβοκαταπίνω.

«Καλή σας μέρα.» μπορώ μόνο να πω.

«Καλή σου μέρα.» απαντά και δεν κοιτά καν προς εμένα. Οδηγούμαι έξω από το γραφείο, με προορισμό τον κοιτώνα μου.
Ίσως τελικά να είχα και λάθος εντύπωση...μπορεί!

(HEYYYYYYYYYY! Κεφάλαιο με το ζευγάρι. Αρχίστε να μετράτε αντίστροφα...κάποιοι θα πέσουν στα δίχτυα του ΈΡΩΤΑ! Αχ, έρωτα, έρωτα εσύ και τα παιχνίδια σου.)