The captain of sex Book 1

Κεφάλαιο 7

Lauren

Βλέπω τον στρατιώτη Payne να χαριεντίζεται με την κολλητή μου φίλη. Μα μόλις ακούει την φωνή μου, σταματάει απευθείας κοκκαλώνοντας στην θέση του. Ο φόβος και ο τρόμος είναι ζωγραφισμένος στα μάτια του. Πάντα μου άρεσε να προκαλώ αυτό το συναίσθημα στους άλλους...μα, για αυτόν τον στρατιώτη πίστευα πως θα ήταν έστω και λίγο διαφορετικός. Τουλάχιστον έτσι φαινόταν. Σοβαρός και καθώς πρέπει στην αρμοδιότητα του. Μα, όπως πάντα τα φαινόμενα απαιτούν. Όλοι είναι εντελώς διαφορετικοί από οτι δείχνουν. Και πάλι η ίδια ιστορία. Τέλος πάντων, η φωνή μου είναι λίγο παραπάνω τσιριχτή από οτι χρειάζεται κάνοντας τους τριγύρω να γυρίσουν να μας κοιτάξουν, ενώ η μουσική δια μαγείας σταμάτησε. Ο Payne, σπρώχνει την φίλη μου από πάνω του και σηκώνεται σαν στρατιωτάκι όρθιος. Χαμογελάω χλευαστικά και πλησιάζω.

Η Lily, απευθείας στέκεται εμπόδιο μπροστά μου κάνοντας τα πράγματα πιο δύσκολα.

«Lily...» λέω μέσα από τα δόντια μου, θέλοντας να τελειώσω όλο αυτό όσο πιο γρήγορα.

«Τι στο διάλο τρέχει μαζί σου; Από που τον ξέρεις; Γιατί γαμώτο μου αντιδράς έτσι; Άσε με μια φορά να ζήσω όπως εγώ γουστάρω... Να πάω με όποιον γουστάρω.» απαντάει και τα μάτια της είναι ελάχιστα υγρά, με κίνδυνο κάποια δάκρια να εμφανιστούν.

«Lily μου, σε παρακαλώ, θα σου εξηγήσω αργότερα.» απαντώ με την σειρά μου...

«Δεν θέλω να ακούσω τίποτα.» λέει σπρώχνοντας με.

«Lily, ηρέμησε...υπόσχομαι θα σου τα εξηγήσω όλα...»

«Άντε και γαμ*σου.» πέταξε ξερά και άρχισε να προχωρά ανάμεσα στον κόσμο ανάμεσα μας, που μας κοιτάνε με ενδιαφέρον για κάποιον καυγά.

Ξεφησώ και τοποθετώ το ένα μου χέρι στο αριστερό πλευρό, ενώ το άλλο τρίβω απαλά το μέτωπο μου, καθώς ο πονοκέφαλος ξανά εμφανίζεται. Νιώθω την παλάμη του Frank να ακουμπά τον ώμο μου, και γυρνώ απότομα να τον αντικρίσω.

«Εξαφανίσου όπως είσαι...» λέω και δεν μπαίνει στον κόπο να το συνεχίσει.

Σηκώνω τα μάτια μου να κοιτάξω τον Payne ο οποίος στέκεται ακίνητος, αμίλητος στην θέση του. Αν μπορούσαν να τον ψυχολογήσω τώρα, ο φόβος είναι σίγουρα το πρώτο συναίσθημα που τον καταβάλει. Τον κοιτάω με αυστηρό βλέμμα και του κάνω νόημα να με ακολουθήσει, δεν έχω την όρεξη να γίνω άλλο ρεζίλι μπροστά σε τόσο κόσμο.

Βγαίνοντας έξω από το κλαμπ, γυρνώ να τον ξανά αντικρίσω. Πάει να πει κάτι, μα τον προλαβαίνω.

«Μην πεις τίποτα. Θα τα πούμε όλα στο γραφείο μου...και να ξέρεις πως η τιμωρία σου θα είναι μεγάλη. Ειλικρινά Payne, έπεσες αρκετά στα μάτια μου.» δηλώνω και οδηγούμε προς το αυτοκίνητο μου.

(Άλλαξε κάπως αυτό.

Χαχα, ελπίζω να σας αρέσει. Μαναράκια μου συγνώμη για την αργοπορία. Φιλάκια. H ΝΕΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ--> http://www.wattpad.com/story/25232292-h%2Bg-b-f-f-e )