The captain of sex Book 1

Κεφάλαιο 28

Lauren

Έξω έχει βραδιάσει. Το μόνο φως που υπάρχει για να χαλάει αυτή την μαυρίλα του ουρανού είναι του φεγγαριού, το οποίο για άλλη μια φορά έλαβε την θέση του ήλιου. Όπως πάντα άλλωστε, εδώ και πόσα δισεκατομμύρια χρόνια...
Βασικά, τι λέω; Από πότε την είδα τόσο φιλόσοφος και ρομαντική; Δεν πάμε καλά.
Αρπάζω το σκούρο μπλε τζιν μου και το φοράω, ύστερα από πάνω φορώ το μαύρο μου τιραντάκι, ενώ ύστερα το καρό σε χρώμα σκούρο μπλέ πουκάμισο μου με τις κόκκινες γραμμές, τα κόκκινα all star μου ντύνουν τα πόδια μου. Κοιτάζω την μόρφη μου στον καθρέφτη και στρώνω ελάχισα το ως τους ώμους μαλλί μου, είναι στο φυσικό μου, ελάχιστες σπαστές μπούκλες. Όσον αφορά το make up μου, αποφεύγω να βαφτώ έντονα, άλλωστε με αυτό το casual ντύσιμο θα ήταν καλύτερο να είμαι κάπως περισσότερο απλή. Έτσι και παίρνω την τσάντα μου κρεμώντας την από την αριστερή πλευρά του λαιμού μου, για να γέρνει προς τα δεξιά. Βγαίνω από το δωμάτιο μου, μα ξανά επιστρέφω γρήγορα, καθώς ξέχασα να φορέσω το αγαπημένο μου άρωμα. Αν και δεν περίμενα ποτέ να συμβεί αυτό, έγινε. Αυτό το άρωμα ήταν δώρο του Ben. Εδώ και ένα χρόνο το είχα καταχωνιασμένο σε μια άκρη, όμως, ύστερα από όσα έμαθα το εκτίμησα, όπως και όλα όσα έκανε αυτός ο άνθρωπος για εμένα και εγώ απλά του είπα πολύ αργά ευχαριστώ.
Για λίγο, κάθομαι και ξανά σκέφτομαι αυτά που πριν λίγο καιρό η μητέρα μου, μου είπε. Πόσα κρυμμένα μυστικά. Πόσο καλά κρυμμένα μυστικά.
Να ζω σε μια πλάνη, να προσπαθούν μαζί με τον συγχωρεμένο Ben να μου δείξουν μια άλλη εικόνα του πατέρα μου, μια εικόνα που θα με έκανε περήφανη για εκείνον και όχι ντροπιασμένη!
Όμως, παρόλο που ακόμη θα ήμουν περήφανη για εκείνον, υπάρχει κάτι που άλλαξε τόσο πολύ τα γεγονότα. Ήταν και εκείνο, το άλλο ζευγάρι που εξαιτίας του πατέρα μου έχασε την ζωή του, άφησε ένα παιδί πίσω του. Ένα παιδί που σήμερα είναι κοντά στην ηλικία μου και αναγκάστηκε εξαιτίας του πατέρα μου να μείνει μόνος του...
Πόσο άδικη είναι η ζωή!
Τις όλες σκέψεις μου διακόπτει το κουδούνι του διαμερίσματος. Βγαίνω από το δωμάτιο μου και βλέπω από την κάμερα. Ο Harry κρατώντας ένα μπουκέτο με κατακόκκινα τριαντάφυλλα.
Πολύ ρομαντικός μας βγαίνει και νομίζω πως...δεν μ'αρέσει. Εντάξει, ίσως λίγο. Αλλά εντάξει δεν τρελαίνομαι.
Παίρνω τα κλειδιά μου, κλειδώνω το διαμέρισμα μου και κατεβαίνω από τις σκάλες. Το ασανσέρ θα με καθηστερήσει. Φτάνω στην εξώπορτα και την ανοίγω. Μένω έκπληκτη. Ο Harry πέραν των κόκκινων λουλουδιών μου κρατάει, είναι ντυμένος και κάπως ''επίσημα'' θα το έλεγα.
Ένα μαύρο καλοσιδερομένο πουκάμισο, γυαλισμένα και καλοβαμμένα παπούτσια, ενώ το η κόμη του είναι αστεία καθώς είναι κουρεμένος όπως όλοι οι φαντάροι. Γελάω ελαφρά...και ανταποδίδει και ο ίδιος.