Harry
Στην διαδρομή του γυρισμού δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου. Βασικά τι σχεδόν; Καθόλου. Η Lauren είναι αφηρημένη στην εξωτερική πλευρά του παραθύρου της, ενώ εγώ στην οδήγηση μου. Εντάξει, ίσως και στο περιστατικό που προηγήθηκε. Ίσως να είχε δίκιο. Φέρθηκα πολύ παιδιάστικα και ανώριμα. Όμως, εκείνη την στιγμή, που γύρισε αυτός ο μπαμπουίνος και τον είδα θύμωσα τόσο πολύ, που έχασα την συναίσθηση της λογικής. Ήθελα τόσο πολύ να σηκωθώ και να τον αρχίσω στις γροθιές, όταν την απεύθυνε τον λόγο, όταν της είπε πως δεν περίμενε να την ξανά δει μαζί μου, ένας θεός ξέρει πως δεν σηκώθηκα να τον αρπάξω στις κλωτσιές μέχρι που να φτύσει αίμα το σκουπίδι. Τέλος πάντων, υπήρξα λάθος και εγώ. Την άρπαξα κανονικά από τα μούτρα μόλις βγήκαμε έξω, έπρεπε να περιμένω να ηρεμήσω, ύστερα να της μιλούσα. Όμως, ο θυμός όλοι ξέρουμε πως είναι κακός σύμβουλος...και πρέπει να τον αφήνουμε στην άκρη, πάντα να μετράμε μέχρι το 10 όταν είμαστε θυμωμένοι, ενώ μέχρι το 100 όταν είμαστε αρκετά θυμωμένοι. Στην περίπτωση μου όμως, αυτό δεν γινόταν...τέλος πάντων. Αυτό που κατάφερα απόψε ήταν να χαλάσω την βραδιά μας, το πρώτο μας ραντεβού, τίποτα άλλο. Γαμώτο. Σκατά.
«Εεμ, Lauren φτάσαμε.» λέω καθώς σβήνω την μηχανή έξω από το διαμέρισμα της.
«Ωραία. Πάει και η αποψινή βραδιά, από αύριο θα βρίσκεσαι και πάλι στο στρατόπεδο.» μου απαντάει καθώς με κοιτάει στα μάτια. Κανένα ίχνος συναισθήματος δεν διαγράφεται μέσα σε αυτά, ενώ σε αντίθεση τα δικά μου, κοντεύουν να αρχίσουν να μιλάμε από τα τόσα που κρύβουν...
«Είδες, όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν...»
«Μην αρχίσεις πάλι αυτές τις φιλοσοφίες...δεν τα μπορώ.» παραπονιέται.
«Εντάξει, δεν θα το κάνω. Καληνύχτα.» Κάνει την κίνηση να ανοίξει την πόρτα, μα μόλις την ανοίγει, γυρνάει να με κοιτάξει και την κλείνει απότομα.
«Αλήθεια τώρα; Μόνο μια ''καληνύχτα'' θα πούμε;» ρωτάει τόσο απεγνωσμένη.
«Συγνώμη, αλλά τι εννοείς;» ρωτάω μπερδεμένος;. Μήπως έκανα κάτι λάθος;
«Τι τι εννοώ Harry; Μόνο μια σκέτη ''καληνύχτα'' θα μου πεις; Δεν θέλεις τίποτα άλλο από εμένα ή μήπως είναι νωρίς και αυτά δεν χωράνε στα πρώτα ραντεβού; Ξέχασα και όλας, είμαι και γυναίκα που τα αποφεύγει αυτά. Αν δεν μπει πρώτα το στεφάνι, δεν έχει σεξ.» μα τι λέει; Τι κρίση είναι αυτή; Εγώ, εγώ απλά...εγώ απλά δεν ξέρω γιατί δεν μπορώ να το κάνω αυτό!
VOUS LISEZ
The captain of sex Book 1
FanfictionΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...