Lauren
«Λοιπόν; Έλειπε κανένας άλλος;»
«Κανένας δεν έλειπε. Όλοι ήταν στα κρεβάτια τους, εκτός από τον Payne.»
«Γαμώτο.»
«Γιατί βρίζεις; Αυτό είναι καλό, δείχνει πως όλοι υπακούν στους κανόνες... εντάξει, εκτός από μια εξαίρεση...»
«Κάτι δεν μου αρέσει Paul, κάτι δεν πάει καλά στην όλη υπόθεση. Είναι περίεργο.»
«Τι;»
«Το οτι ο Payne είναι στο γραφείο μου για παράπτωμα, και όχι ο Styles.»
«Ααα, θες να ήταν εκείνος.» λέει με ένα αχνό χαμόγελο.
«Απορώ, πως δεν ήταν εκείνος.» προσθέτω.
«Από την μια έχεις δίκιο, από την άλλη δεν κρίνουμε βάση τα δύο, τρία βιώματα μας. Είδες πως ήρθαν τα γεγονότα απόψε.»
«Είδα, είδα. Πάω μέσα, να δω τι θα κάνω.»
«Θα πράξεις σωστά; Έτσι δεν είναι;» ρωτάει επιφυλακτικά.
«Εμ, ναι... πως αλλιώς;» ρωτώ και εγώ προσπαθώντας να πείσω τον εαυτό μου.
Απομακρύνομαι από τον Paul και οδηγούμαι προς το γραφείο μου. Δεν μπορώ να το πιστέψω. Ο Styles να μην έχει μπλεγμένη την ουρά του. Σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Γαμώτο. Είναι και η Lily... Θα με τρελάνει. Όμως, εδώ μιλάμε καθαρά για επαγγελματική αρμοδιότητα. Δεν γίνεται μια σχέση...λίγων ορών της φίλης μου, και μια συμπάθεια να μου αλλάξει μυαλό. Άλλωστε, πάντα ήμουν ακάθεκτη και αυστηρή στην δουλειά μου. Για να μην κοροϊδευόμαστε όμως, περίμενα άλλον στην θέση του νεαρού που αυτή την στιγμή είναι μέσα στο γραφείο μου.
«Κοίτα Payne...» κάνω άλλη μια εισαγωγή και κάθομαι στην καρέκλα του γραφείου μου. «Αν υπάρχει και κάποιος άλλος μέσα σε όλο αυτό, θα ήθελα να μου το πεις. Ξέρεις, πρώτον θα τιμωρούνταν και αυτός, δεύτερον...δεν είναι αδικία να την πληρώσεις μόνο εσύ, ενώ και κάποιος άλλος έχει χωμένη την ουρά του;» προσπαθώ να τον πείσω.
«Κανένας άλλος. Απλά, απλά...κάτι έπαθα και ήθελα να βγω έξω, δεν άντεξα. Ένιωσα να πνίγομαι. Ίσως, φταίνε και οι υπόλοιποι στρατιώτες.»
«Δηλαδή;»
«Κοιτάχτε. Δεν θέλω ούτε να το παίξω θύμα...ούτε θέλω να κερδίσω κάτι. Έκανα παράπτωμα, θα το πληρώσω. Όμως, εδώ μέσα κακά τα ψέματα δεν είναι και το καλύτερο μέρος να βρεθεί ο καθένας. Όλοι οι παλιοί, εμάς τους καινούργιους μας κοιτάνε με μισώ μάτι, συν του οτι είμαστε τα θύματα για τις αγκαρίες τους. Εεε, δεν μπόρεσα άλλο. Γέμισα αγανάκτηση, πείσμα. Ήθελα να ξεδώσω.» απολογείται.
«Η τιμωρία σου δεν θα παρθεί από εμένα. Θα ήθελα να το ξέρεις.»
«Αυτή την στιγμή, η τιμωρία μου είναι το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει...» απαντά γενναία.
«Κοίτα Payne, προς το παρόν μπορείς να πηγαίνεις.» απαντώ.
Σηκώνεται να φύγει, μα του λέω μια τελευταία κουβέντα «Πάντως, είσαι καλός φίλος. Σπανίζουν τέτοιοι άνθρωποι στις μέρες μας.»
«Δεν σας καταλαβαίνω.» απαντά, μην γυρνώντας να κοιτάξει.
«Δεν πειράζει. Αρκεί, που κατάλαβα εγώ.»
Μια απόδειξη χρειάζομαι.
Και ένα ακόμη του παράπτωμα. Ύστερα, ο Styles θα πάθει το μεγαλύτερο χουνέρι της ζωής του. Θα βρεθεί...πολύ μακριά.
(Γειααααααααααα. Τρίτη ανάρτηση μέσα σε τρεις συνεχόμενες μέρες. Πολλά φιλιά.)
YOU ARE READING
The captain of sex Book 1
FanfictionΗ μοίρα είναι προγεγραμμένη ή όλα συμβαίνουν στα τυφλά; Όλα είναι καθαρά συμπτώσεις ή κάποιος από ψηλά τα έχει στήσει όλα για να συμβούν; Δύο άνθρωποι που το κοινό τους παρελθόν είναι τόσο ίδιο, από την άλλη τόσο διαφορετικό... Το πάθος τους κυριεύε...
