"Lütfen... Hayır," dedim adımlarım geri geri giderken. Buradan uzaklaşmalıydım. Silahtan, bağlı adamdan, karşımdaki gözü dönmüş adamdan... Hepsinden kurtulmam lazımdı. Başıma ağrı saplanmıştı ve başım dönüyordu. "Lütfen. Gitmek istiyorum."
"Pekala...
Herkese yeniden merhaba💃🏻 Bu bölüm biraz gecikti ama bu ay stresli bir aydı benim için. Aynı zamanda da bilgisayarım da sorun oluştu hala da devam ediyor ama bir şekilde bölümü tamamlayabildim ☺️
Merak ediyorum sevecek misiniz acaba?
Ayrıca diğer bölümün yorumları uçuşa geçmişti çok teşekkür ederim 😍 Bu bölümde aynısını yaparız bence . Yapalım mı? 😉
Oyları da yükseltirsek eğer benden mutlusu olmaz 😘
Güveniyorum size beni kırmazsınız🫂
Şimdi oyları verdiysek sizi bölümle bırakıyorum.
İYİ OKUMALAR 🥰
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
K I R K
Y E D İ
Uyandım.
Güneş doğmamıştı, gecenin karanlığı kapalı göz kapaklarıma değiyordu. Bir anlığına yerimi anlayamadım, nerede olduğumu tam kavrayamadım ama bir değişikliğin olduğunu gözlerimi açmasam da anlamıştım. Başımı döndüren kokusunu solumaya devam ederken anlamamam imkansızdı.
Nerede olduğumu da kiminle olduğumu da biliyordum. Onunlaydım. Öktemleydim. Bilemediğim ne zaman uykuya daldığımdı. En son aklımda yer edinenler yerimden kalkmadığım, gözlerimi sımsıkı yumduğum ve Öktem'in sıcaklığını hissetmeye devam ettiğimdi. Sonra da bir şekilde uykuya dalmış olmalıydım.
Sarmaş dolaştık ve haklıydım. Bir değişiklik vardı.
Çekmiş olmalıydım ki yüzüm saklandığı yerde değildi.
Gözlerim yavaşça aralanırken bildiğim kanıtlanmış oldu. Yanağım soluklarını hissettiğim gövdesindeyken alnıma çenesi değiyor, her aldığı nefesi saçlarıma dokunuyordu.
