Adopted by 5sos?!

1.

8 januari

- Pov Kylie -

'Kylie kom je eten?' Ik knik en loop achter Maddie, de eigenaar van het weeshuis, aan naar de eetzaal.

'Vandaag komen er weer mensen om iemand te adopteren, toch?' Ze knikt en ik klap vrolijk in mijn handen.

Ik houd ervan als er mensen komen adopteren, ook al is dat mij nog nooit overkomen. Ik gun het iedereen gewoon, dus daarom kijk ik er altijd naar uit.

En toch heb ik altijd een klein beetje hoop, ook al zit ik hier al sinds ik een baby was. Mijn ouders zijn namelijk doodgeschoten, maar ik heb ze nooit echt goed gekend dus ik vind het niet erg.

'Kylie? Ik kom je straks weer ophalen oké? Dan gaan we kleding uitzoeken, ga nu maar eten.' Ik knik en pak wat te eten.

Ik loop meteen naar de tafel waar ik altijd met mijn vrienden zit. 'Hey Kylie!' 'Hey jongens. Vandaag komen er weer mensen om iemand te adopteren.'

'Echt?' Ik knik en neem een hap van mijn pannenkoeken. Ik hoor Jennifer een kleine gil slaken waardoor ik grinnik.

'Beter wordt iemand van ons geadopteerd, dat zou geweldig zijn!' Ik knik instemmend en ruim mijn bord op.

'Kylie je had het nog geen eens op!' 'Ik heb geen honger meer. Ik ben hartstikke zenuwachtig voor vanmiddag.'

'Ik snap je wel, jij zit hier nog het langste van ons allemaal. Zullen we buiten gaan voetballen?'

'Ja leuk.' We lopen met zijn vijven naar buiten en ik pak een voetbal uit het kleine schuurtje.

O ja, mijn vrienden zijn dus Jennifer, Layla, Nathan en Matt. 'Ik ga met Matt en Nathan!' Jennifer en Layla knikken en we beginnen met spelen.

.

Na het voetballen zitten we gewoon in het gras wat te praten, totdat we een auto het pad op zien rijden.

Ik kijk nieuwsgierig naar wie uitstapt, maar wie daar uitstappen had ik niet verwacht. Het zijn vier jongens.

'Zullen zij iemand komen adopteren?' 'Ik denk het.' Ik glimlach eventjes en dan komt Maddie naar buiten.

'Komen jullie naar binnen? Ze zijn er.' 'We komen eraan!' We staan op en rennen zowat naar binnen.

'Kylie, kom. Ik ga je helpen met je kleding, het is tijd voor jou om geadopteerd te worden.' Ik knik en we lopen naar mijn kamer.

'Oké trek iets aan wat laat zien hoe jij bent.' Ik pak een grijze trui en een zwarte broek uit mijn kast en houd het omhoog.

'Leuk! En dan je mooie lange haren los. Welke schoenen?' 'Mijn Vans?' Ze knikt weer en ik loop de badkamer in waar ik mij omkleed.

Als ik ben omgekleed loop ik de kamer weer in en steek beide duimen op. 'Kom je mee?' Ik knik en zucht kort.

'Het komt goed, geloof mij. Je bent precies hetzelfde als die jongens.' Ik knik en we lopen naar de kantine.

Als ik naar binnenloop kijkt iedereen mij aan, inclusief degene die iemand komen adopteren. Ik neem snel plaats naast Nathan en haal zenuwachtig een hand door mijn haar.