Adopted by 5sos?!

22.

2 juni

- Pov Kylie -

Die dag zit ik huilend op bed, alleen. Het weeshuis heeft gebeld en die zei dat ze mij willen overplaatsen naar een andere familie.

Ze willen mij overplaatsen aangezien dit geen echte familie is. Het zijn vier vrienden die bij elkaar wonen, geen vader, geen moeder niks. Het weeshuis denkt dat ik beter af ben in een echte familie.

Ik wil het aan Luke vertellen, hij moet dit weten. Maar hoe? Hey Luke ik moet waarschijnlijk naar een andere familie? Dat werkt niet.

Alsof je het over de duivels hebt, komen ze alle vier hier naar binnen stormen en stoppen meteen met lopen als ze mij zien huilen.

'Kylie, wat is er?' Ik veeg mijn tranen weg en kijk ze lang aan. 'I-ik weet niet hoe ik dit moet vertellen.'

Ze kijken me alle vier bezorgd aan en ploffen op de bank. 'Je kan ons alles vertellen.' 'Weet ik, maar het is moeilijk. Uh, ik ga het gewoon zeggen. Het weeshuis wil mij naar een andere familie verplaatsen.'

Het wordt stil en ineens staat Ashton op en loopt de tourbus uit. Ik kijk hem na en Calum loopt er snel achter aan, want Ashton kan nogal domme dingen doen als hij boos is.

'Waarom doen ze dit? Je woont al een halfjaar bij ons en nu komen ze ermee! Ik, ik moet even een luchtje scheppen want anders sloop ik echt alles hier.'

Ook Michael loopt nu naar buiten waardoor alleen Luke en ik overblijven. Luke zit bevroren op de bank en staart naar buiten, net alsof hij in shock is.

Luke zijn blik verandert ineens waardoor ik hem bezorgd aan kijk. 'Wat is er?'  'Ik ben bang omdat je nu een andere keuze hebt je ons verlaat en daar gaat wonen.'

Hij wrijft even in zijn ogen waardoor ik ook tranen in mijn ogen krijg.

'Luke, ik zou nooit daar gaan wonen. Ik ben blij bij jullie, jullie zijn mijn familie. Ik verlaat jullie echt niet voor een andere familie. Ik heb het 14 jaar zonder een echte familie gered en ik ben zo ongemakkelijk als wat dus daar wonen is echt geen optie. Ik meen het, Luke. Ik kan jullie echt niet verlaten. Jullie zijn alles voor mij, echt alles. Ik ben niks zonder jullie.'

Hij glimlacht zwakjes en drukt een lange kus op mijn lippen. 'Ik hou van je.' Ik begin te blozen en kijk hem ongelovig aan. Dit is de eerste keer dat hij het zegt sinds onze relatie.

'Ik ook van jou.' Ik geef hem ook een kus en dan sta ik op. 'Wat ga je doen?' 'Michael, Calum en Ashton zoeken.'

Hij knikt en we lopen samen naar buiten. We zien ze nog niet meteen maar ik hoor wel Ashton schreeuwen dus ren ik erop af.

'Ash?' Ik zie hem met bebloede knokkels staan terwijl hij zwaar ademt. Calum probeert hem te kalmeren en Michael staat tegen de muur aan met zijn hoofd in zijn handen.

'Ash?' Hij stopt met slaan en kijkt mij aan, hij heeft tranen in zijn ogen. Ik loop op hem af en sla mijn armen om hem heen. Hij begint keihard te huilen en te trillen.

'Ik wil je niet kwijt, Kylie. Echt niet.' Hij begint nog harder te huilen en houdt me strak vast. 'Echt niet.'

'Ik ga niet weg, Ash.' Hij houdt me heel strak vast, net alsof ik ieder moment uit zijn leven word verwijderd.

'Ik hoop het, ik kan niet zonder je Kylie. Je bent als een zusje voor me.' Ik voel dat mijn schouder nat word van zijn tranen, hij huilt nog steeds.

Ineens horen we een klap en ik kijk snel op, om Calum huilend tegen de muur aan te zien zitten.

'Het is zo oneerlijk.' 'Kylie gaat niet weg jongens!' schreeuwt Luke wanhopig.

'Ik denk eigenlijk dat ze geen keuze heeft, Luke.' 'Heeft ze wel! Ze heeft verdomme wel een keuze hier!'

Hij begint ook te huilen en ik voel me daar alleen nog maar rotter door. Dit is mijn schuld. Het is allemaal mijn schuld.

Ineens begint mijn telefoon te trillen, waardoor alle jongens opkijken. Ik pak zonder te kijken wie het is op en mijn adem stokt in mijn keel.

'Met Kylie.' 'Hey Kylie, met Mr. Wilson van het weeshuis. Als ik het goed heb begrepen ben je nu in Londen, klopt dat?'

'Ja, hoezo?' 'Nou, dat komt goed uit. Je nieuwe familie woont in Londen. We sturen je het adres op, zie ik je daar?'

'Wacht, mijn nieuwe familie woont in Londen? Hoe kan je mij dat aandoen! Mijn vriendje woont in Australië en jullie zoeken een gezin in fucking Londen?'

'Niet zo brutaal, je gaat daar wonen en daarmee uit. Ik zie je daar over een kwartier, als je er niet bent halen we je op.'

Zonder nog wat te zeggen hangt hij op waardoor ik begin te huilen. Iedereen kijkt me verbaasd aan maar ik zeg niets meer en ren naar de tourbus.

Ik pak mijn koffer onder het bed vandaan en boos gooi ik al mijn kleding erin. De jongens komen naar binnen rennen en kijken verbaasd toe hoe ik mijn koffer in pak.

'W-waarom doe je dit?' 'Mijn nieuwe 'familie' woont hier in fucking Londen. Ik moet er over vijftien minuten zijn anders word ik opgehaald.'

Hun monden zakken open en ik loop zonder nog wat te zeggen naar de badkamer waar ik ook alles pak. Ik haal mijn telefoon van de lader af en doe die in mijn kontzak.

Ik loop met mijn koffer naar buiten en ga op de grond zitten. Ik woon straks in fucking Londen. Waarom doen ze ons dit aan? Ik ben gehecht aan deze jongens.

'Dus, je moet echt weg?' Ik kijk op en zie ze allemaal staan, dus ik knik snel. Ik sta op en Luke slaat meteen zijn armen om mij heen.

'Ik ga je zo missen.' 'Ik jou ook Kylie. Maar we blijven toch wel samen?' Ik knik vlug en glimlach zwakjes.

'Natuurlijk, ik kan echt niet zonder je Luke. Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Hij drukt zijn lippen op die van mij waar ik snel op reageer.

Ik kan echt niet zonder deze jongen, en ook niet zonder die andere. Ik snap niet waarom ze ons dit aan doen.

Ineens komt er een zwarte range rover tevoorschijn en stapt een familie uit, bestaand uit een moeder, vader en zoon. Gezellig.

Ik sta op en geef iedereen nog een laatste knuffel voordat ik de auto instap en wegrijd met mijn nieuwe familie.

Ik doe mijn oordopjes in en zwaai de jongens uit, maar ze kunnen mij niet zien aangezien de ramen geblindeerd zijn. Ik zie Luke huilend in Michael zijn armen vallen waardoor ik even slik.

De jongen zwaait met zijn hand voor mijn gezicht terwijl ik mijn oordopjes uitdoe. 'Wat luister je?'

Ik glimlach kleintjes en bekijk hem even goed. Hij is totaal anders dan zijn ouders, die een pak en jurk aanhebben terwijl hij merchandise van black veil brides draagt.

'Ik luister All time Low. Hoe heet je?' 'Jayden, jij?' 'Kylie.' Hij knikt kort en ik zet mijn muziek stop.

'Kijk, Kylie, ik ben het hier niet mee eens, jij volgens mij ook niet. Ik wil je helpen om terug te komen naar die gasten waar je bij was.'

Ik knik en hij fluistert wat in mijn oor. 'Perfect plan.'

A/N: sorry voor dit stomme hoofdstuk.