Adopted by 5sos?!

28.

^ Maddie

** Dit hoofdstuk kan als schokkend worden ervaren

20 juli

- Pov Luke -

Die ochtend gaat de deurbel, dat zou vast Maddie zijn. Ik trek snel een shirt aan en loop naar beneden.

Ik open de deur en inderdaad staat Maddie daar. 'Hey.' 'Hi, kom binnen.'

Ze loopt naar binnen en ik sluit de deur weer achter haar. 'Hoe ging het gisteren en wat is er gebeurd met je arm?'

'Mijn arm is gebroken, gisteren ging prima.' zeg ik kortaf. Ze knikt vlug en ik wrijf even over mijn voorhoofd.

'Sorry, ik had niet zo moeten reageren. Ik ben alleen net wakker.' 'Het is niet erg. Slaapt de rest nog?'

Ik knik en loop naar de keuken. 'Wil je ook wat te eten?' 'Tuurlijk.' Ik knik en houd een bak yoghurt omhoog.

Ze knikt als goedkeuring en ik verdeel het over twee bakjes. Ik doe er nog wat muesli en bosbessen bij en dan zet ik de bakjes op tafel.

'Bedankt.' Ze glimlacht zwakjes en ik doe hetzelfde. Vervolgens eten we beide in stilte en als ik het op heb zet ik mijn bakje op het aanrecht.

- Pov Kylie -

Die avond lig ik huilend in bed met mijn pols in mijn hand geklemd. Ineens ging er een steek doorheen en het stopt gewoon niet, net alsof er diepe sneeën zitten. Maar die zit er niet.

Het doet super veel pijn, en ineens voelt het alsof er verband om heen word gedaan en blijft een prikkende pijn over. Wat is dit en wat is er aan de hand?

Ik loop naar beneden en houd mijn pols onder de kraan, maar niets helpt. Ik droog hem weer af en loop naar boven.

- Pov Luke -

'Bedankt Ashton.' Hij glimlacht kleintjes en ruimt de verbanddoos op. Hij pakt mijn hand vast en kijkt me doordringend aan.

'Doe dit nooit meer, alsjeblieft. Echt niet. We willen je niet kwijt Luke.' Ik knik afwezig en slik.

'Het spijt me.' 'Je hoeft geen sorry te zeggen, maar snijd jezelf nooit meer kapot alsjeblieft.'

'Ik probeer het.' Hij knikt, dit is natuurlijk niet het antwoord waar hij op had gehoopt maar het is moeilijk.

'Wacht hier.' Ik knik en Ashton loopt weg. Als hij terugkomt heeft hij een zwarte stift in zijn handen.

'Mag ik?' Ik knik en hij pakt voorzichtig mijn pols die in het gips zit. Hij tekent er een vlinder op en legt de stift weer weg.

'Bedankt Ash.' Hij glimlacht kleintjes en ik pak wat te drinken uit de koelkast.

'Kleine tip, pas op met douchen.' Ik knik en zucht. Ik snap niet waarom ik dit gedaan heb, maar het voelde gewoon goed.

Ineens gaat mijn telefoon over en zie ik het contact van Kylie staan. Ik neem op en hoor haar huilen aan de andere kant van de lijn.

'Baby, wat is er? Waarom huil je?' 'I-ik had net zoveel pijn in mijn pols. Net alsof iemand er in sneed. Wat heb je gedaan Luke?'

Ik zucht en kijk naar het verband om mijn pols. Ik weet dat Kylie alles kan voelen wat ik voel, dat heeft ze altijd al gehad sinds ze hier woont. Het is irritant.

'Heb je je gesneden? Expres?' Ik zucht en voel een traan langs mijn wang glijden. 'Ja.'

Kylie zucht en knikt waarschijnlijk, want ik ken haar. 'Waarom?' Ze huilt, waardoor ik slik.

'Geen idee. Het voelde goed. Ben je boos?' 'Nee, totaal niet. Maar doe het alsjeblieft nooit meer.'

'Beloofd.' Ik glimlach kleintjes maar al snel is die glimlach weg als ik Allison hoor aankomen.

'Bel je met Kylie?' 'Allison, stil.' Ze knikt en loopt weg. 'Kylie, ik moet echt even met je praten.'

.

Na het gesprek met Kylie loop ik naar de woonkamer waar inmiddels alleen nog de jongens zitten. Allison is weg, en Maddie dus ook.

Calum baalt er nogal van, hij heeft een goede band met Maddie, maar hij heeft haar nummer.

'Luke, heb je al een bestemming bedacht voor de vakantie?' Ik knik en grinnik zachtjes.

'Londen, ik heb zelfs een precies adres. Craven Street 19.' De jongens knikken eerst maar dan schud Ashton zijn hoofd.

'Daar trappen we niet in Luke, daar woont Kylie nu. We gaan daar echt niet heen.'

'En waarom niet?' 'Je weet zelf wel waarom Luke!' Ashton staat op en ik rol ongezien mijn ogen.

'Waarom mag ik mijn vriendin niet zien? Niemand heeft gezegd dat het niet mocht!'

Ashton zucht waardoor ik alleen maar bozer word.

'Niemand snapt het! Ik mis haar nu al langer dan een maand en jullie doen net alsof er niets aan de hand is!'

Nu staan ook Calum en Michael op, en kijken mij verbaasd aan.

'Ik ga naar haar toe!' Ik wil naar boven lopen maar word ruw vastgepakt door Ashton.

'Je weet dat dat niet kan.' sist hij. 'En waarom niet?' 'Omdat wij je nodig hebben, en jij ons. En dat weet je.'

Ik rol mijn ogen en ga recht tegenover Calum staan. 'Ik heb maar één iemand nodig en diegene is Kylie.'

Ik loop naar boven en hoor voetstappen achter me, maar dat maakt mij nu niets uit. Ik haal mijn koffer onder het bed vandaan en gooi er allemaal spul in.

Als dat klaar is loop ik met de koffer naar beneden en loop meteen naar de computer om een vliegticket te boeken, want ik mag het privévliegtuig niet gebruiken.

'Lucas Robert Hemmings, jij gaat niet alleen erheen.' Ik rol mijn ogen en plof op de bank.

'Als jij gaat, gaan wij natuurlijk met je mee.' Mijn ogen worden groter en Michael knikt snel.

'Natuurlijk gaan we met je mee.' Ik glimlach breed en de jongens rennen naar boven om hun koffer in te pakken.

Ik stuur expres Kylie geen berichtje, zodat het echt een verrassing is. De jongens rennen naar beneden met hun koffer en we doen alle lichten uit, ramen dicht en alle deuren op slot.

.

We stappen het vliegtuig in, en ik ben super zenuwachtig. Echt heel erg. We moeten nog 16 uur vliegen en dan pas kan ik haar weer in mijn armen sluiten.

Ik ga aan het raam zitten en doe mijn oordopjes in, er knalt Bring me the Horizon doorheen. Ik glimlach kleintjes en doe mijn gordel om.

Vervolgens stijgen we op en hoor ik dat Michael iets zwaarder gaat ademen. Hij is altijd al bang geweest om te vliegen.

Aangezien hij naast me zit leg ik even mijn hand op zijn knie waardoor hij verrast opkijkt.

'Bedankt Luke.' Ik glimlach en als we zijn opgestegen doe ik mijn gordel af en ga op het bankje liggen.

'Zin om haar weer te zien?' Ik knik en zet de televisie aan. 'Heel erg Cal, ik kan niet wachten.'

Hij glimlacht en ik kijk hem lang aan, er is iets aan de hand. 'Wat is er?' 'N-niks.'

'Vertel op.' 'Ik heb een date met Maddie.' Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht en geef hem een boks.

'Goed bezig man.' Hij glimlacht kleintjes en ik zet de tv aan. 'Nog 16 uurtjes Luke.'

'En dan kan ik eindelijk de liefde van mijn leven weer zien.' sluit ik zijn zin glimlachend af.