Adopted by 5sos?!

25.

17 juli

- Pov Kylie -

Ik woon alweer meer dan een maand in Londen, en ik mis de jongens echt heel erg. We hebben zeker nog contact gehouden maar we appen niet heel veel door het tijdverschil.

Luke en ik hebben nog steeds een relatie, inmiddels al vijf maanden. Vandaag precies, dus ik wil hem nog even bellen of facetimen. Of beide.

Ik loop naar beneden en zie dat alleen Jayden er nog is, waarschijnlijk zijn Chrystal en Micheal al naar werk.

Jayden gaat vandaag naar school, ik hoef niet. Chrystal en Micheal hebben besloten om het zo te laten, gelukkig.

'Hey.' 'Hey! Gefeliciteerd met je vijf maanden relatie met Luke.' Ik glimlach en ga aan tafel zitten.

'Bedankt. Ik mis hem echt heel erg.' Hij glimlacht zwakjes en ik werp meteen mijn blik op de klok. Het is tien uur hier, dus 7 uur daar.

Ik pak mijn telefoon en toets zijn naam in op FaceTime, klik op het telefoontje en wacht totdat hij opneemt.

Ineens verschijnt zijn gezicht op het scherm waardoor ik glimlach. 'Hey.' 'Hey babe. Ben je net wakker?' Ik knik en hij glimlacht.

'Gefeliciteerd met onze vijf maanden babe.' 'Jij ook. Hoe is het daar?'

'Michael en Calum zijn aan het oefenen, Ashton is nog eten aan het koken. Wil je zien?' Ik knik en Luke staat op om naar de keuken te lopen.

'Ash.' 'We eten zo Luke.' Ik grinnik en dan draait Ashton zich om. 'Kylie! Hey!' 'Hey Ash. Wat kook je?'

'Paella, maar je vriend hier wil maar niet stoppen met zeuren omdat hij honger heeft. Dus elke keer komt hij mij storen. Maar het is bijna klaar, dus dan kan hij eten.'

Ik grinnik en Luke richt de camera weer op zijn gezicht. 'Hoe is de band nu met Chrystal en Micheal?'

Ik kijk Jayden kort aan die grinnikt.

'Veel beter. Nee grapje, ik kan het echt niet met ze vinden. Alleen met Jayden, want we willen ons plan nog steeds laten lukken. Ik doe wel gewoon aardig en ik probeer van alles maar het zijn gewoon niet mijn type mensen.'

'Oké, dus je bent wel gewoon aardig tegen ze? Het is namelijk wel je familie.' 'Ja, dat ben ik wel. Maar de band is er gewoon niet.'

'Oké mooi. Anders was ik naar je toegekomen en had ik je even wat verteld jongedame.' Ik grinnik en knik.

'Is goed met jou. Maar wat hebben jullie gedaan vandaag?' 'We zijn naar het weeshuis geweest.'

'Wacht, waarom?' 'Nou, we wilden die man nog even vragen waarom ze het precies hebben gedaan. Ze vinden ons niet geschikt als voogd.'

Mijn mond zakt open en ik sta op het punt om mijn telefoon te gooien maar ik houd mij in. 'Wat is dat nou weer voor bullshit?!'

'Kylie-' 'Nee! Dit slaat letterlijk helemaal nergens op, jullie zijn geweldig als voogd! Hallo, jullie voelen als familie voor me. Jullie zíjn familie. Ze willen ook echt alles verpesten!'

Ik kijk naar Jayden, die medelijdend mijn kant op kijkt. 'Dus, er is geen enkele kans dat ik nog bij jullie kan wonen?'

'Tot nu toe niet, maar we gaan het proberen. We missen je enorm.' 'Ik heb een idee! Laat de jongens even bij je komen en zet de telefoon op luidspreker.'

.

- Pov Luke -

'Oké jongens laten we dan maar gaan, misschien dat haar plan werkt.' De jongens zuchten en we lopen naar de auto.

Ik stap achterin en Calum komt naast mij zitten. 'Ik heb er echt geen zin in, straks krijgen we alleen maar gezeur met haar oom en tante.'

'Hallo, die zouden het echt niet erg vinden. Wil je Kylie terug of niet?' 'Tuurlijk wil ik haar terug! Het politiebureau is hier rechtsaf Mikey.'

.

'Hallo, wat kan ik voor jullie doen?' 'We willen aangifte doen.' 'O ja, jullie hadden gebeld. agent Smith komt zo. Neem plaats.'

Ik knik en we nemen plaats in de wachtkamer. Michael lijkt gestresst, maar geef hem eens ongelijk. Hetzelfde geld voor Ashton en Calum.

Ik weet gewoon wat ze nu denken, ze zijn bang dat het niet werkt. Ik ook, want dan kunnen we helemaal niks meer. Want deze aangifte komt sowieso terecht bij het weeshuis.

'Jongens?' Ik kijk op en zie agent Smith staan. 'Hallo, loopt u mee.' We staan op en lopen achter de agent aan naar een kamertje.

'Waarvoor wilt u aangifte doen?'

.

'Ik hoop dat ze het lukt.' zeg ik terwijl ik in de auto stap. 'Wij ook, ze bellen vanavond. Misschien vliegen we vanavond nog naar Londen.'

Ik knik nogmaals en doe mijn gordel om. Het is nu één uur 's nachts, maar dat maakt mij niets uit. Ik wil alles voor Kylie doen, echt alles.

Als we eenmaal thuis zijn ga ik in de keuken zitten en leg mijn hoofd in mijn handen. 'Het komt goed Luke.'

'Ik hoop het.' Ik sta op en pak een biertje uit de koelkast, want dat heb ik echt even nodig. 'Ga je niet slapen?'

'Ik blijf wakker totdat ze bellen.' De jongens knikken en lopen dan naar boven. Ik ga echt niet slapen nu.

Ik neem een slok bier en werp een blik op de klok. Het is inmiddels kwart over één, en ze zouden tussen één en twee bellen, dus ze hebben nog drie kwartier.

Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een berichtje heb van Kylie, of ik nog wakker ben. Ik besluit haar te bellen, dus druk ik op het groene telefoontje.

'Luke?' 'Hey babe. Ja ik ben nog wakker. Ik ben aan het wachten totdat de politie belt.' 'Oké, hoe ging het? Je klinkt moe.'

'Het ging goed, ik ben alleen bang dat het niet gaat werken. Maar we zien. Als het werkt dan vliegen we straks nog naar Londen.'

'Echt? Ik hoop zo dat het werkt. Ik heb echt een knuffel van je nodig. En ik wil je gewoon zien.' Ik glimlach en neem nog een slok bier.

'Ik wil jou ook weer zien. Ik mis je echt heel erg. Oké Kylie ik moet ophangen ik word gebeld. Ik bel je zo weer!'

Ik hang zonder nog wat te zeggen op en neem het andere gesprek meteen op. 'Met Luke Hemmings.'

'Luke, slecht nieuws. Kylie kan niet bij jullie wonen totdat jullie bewijzen dat jullie wel goed voor een kind van die leeftijd kunnen zorgen. Jullie krijgen een 'tijdelijk kind' die gewoon ouders heeft en dan komt Maddie van het weeshuis controleren of jullie goed voor haar kunnen zorgen.'

Mijn telefoon valt bijna uit mijn handen, maar gelukkig niet. 'Dat meen je niet. Wanneer komt ze?'

'Morgenochtend, ze blijft drie nachten. Maddie twee nachten. Heel veel succes, jullie kunnen het vast wel.'

'Ik hoop het, bedankt.' Ik hang op en stuur Kylie een berichtje, ze kent Maddie. Het was haar beste vriendin van de verzorgers dus misschien staat Maddie wel aan onze kant.

Ik ren naar boven en zie dat de jongens nog wakker zijn, dus die vertel ik het ook meteen. We ruimen Kylie's kamer op en maken het bed op, zodat het meisje daar kan slapen.

We maken het logeerbed in de logeerkamer ook op en gaan dan op bed liggen. Ik ben super zenuwachtig maar het moet lukken.