Adopted by 5sos?!

15.

16 januari

- Pov Kylie -

Bij het ziekenhuis wordt ik met spoed gecontroleerd door de dokter, omdat de brandwonden toch erger eruit zagen dan gedacht.

'Ik ga je een zalf geven, die moet je elke dag drie keer opsmeren. Je wordt hier een nacht gehouden puur voor controle. En je pols is waarschijnlijk gebroken, dus daar worden zo foto's van gemaakt.'

Ik knik en dan schiet er mij iets te binnen. 'En school?' 'Eerste weekje sowieso nog geen school, aangezien de brandwonden nu echt nog pijnlijk zijn. Het lijkt mij niet verstandig.'

De jongens knikken instemmend en ik ben meteen bang voor wat er gaat gebeuren als ik weer op school kom.

Ik zet het uit mijn hoofd en neem plaats op een stoel bij de plek waar de foto's worden gemaakt. Als er één foto is gemaakt krijg ik al meteen te horen dat mijn pols inderdaad is gebroken.

'Moet ik met je mee naar de gipskamer?' Ik knik. 'Graag, Luke.' Hij tilt mij op en zet mij in een rolstoel, zodat ik zelf erheen kan.

.

Nadat er gips om mijn pols zit krijg ik een eigen kamer, want ik moet hier toch wat langer blijven dan gepland.

'Wie mag er vanavond bij je blijven slapen?' 'Luke en Calum.' Ze knikken en ik ga met een pijnlijk gezicht op het bed liggen.

'Hoe was je pols eigenlijk gebroken?' 'Uh, ik ben gevallen op school.' 'Oh oké.' Ik merk dat hij er niets van gelooft en voordat ik wat kan zeggen, zegt Calum het al.

'Ik geloof er niets van.' Ik bijt op mijn lip en hij pakt voorzichtig mijn goede hand vast. 'Wat is er gebeurd?'

'Niks, Calum. Ik zei toch dat ik was gevallen?' Het kwam er best arrogant uit en ik zie dat zijn bezorgde blik al snel verandert in een geïrriteerde.

'Cal zo bedoelde ik het niet.' 'Het is goed met jou.' Hij staat meteen op en loopt de kamer uit. Ik kijk Luke verbaasd aan die meteen zijn hoofd schud en ook de kamer uitloopt.

Fijn, nu ben ik alleen. Ashton en Michael zijn namelijk al naar huis. Ik veeg ruw mijn tranen weg maar al snel heeft dat geen nut meer.

.

'Kylie Hemmings?' Ik kijk opzij en zie een verpleegster staan, die zwak glimlacht. 'Zijn er geen begeleiders bij?'

'Ik denk dat die naar huis zijn gegaan.' 'Hoe zien ze eruit?'

'De ene is echt heel lang, heeft krullend blond haar en blauwe ogen en de andere is ook lang, heeft bruine ogen en bruin krullend haar.'

'Die zijn inderdaad net vertrokken, het spijt me.'

- Pov Ashton -

Kylie ligt nu in het ziekenhuis en ik baal er enorm van dat ik niet bij haar blijf slapen, maar hopelijk heeft ze plezier met Luke en Calum.

Ineens vliegt de deur open en staan Luke en Calum daar. 'Wat doen jullie hier? Waarom zijn jullie niet bij Kylie?'

'Omdat ze een brutaal kreng is, daarom.' Ik rol mijn ogen en loop op ze af.

'Ze heeft brandwonden, een gebroken pols en jullie gaan weg omdat ze brutaal is? Ze is geschrokken, denk je dat ze dan de hele tijd vrolijk kan gaan doen? Wat zei ze dan?'

'Nou, we vroegen hoe ze aan die gebroken pols kwam, en toen zei ze dat ze gevallen was. Ik geloofde het niet en vroeg het toen nogmaals. En toen zei ze dus geïrriteerd: ik zei toch dat ik was gevallen.'

'En toen zijn jullie dus weggegaan? Wat de fuck jongens?! Jullie zijn echt niet goed! Ze is daar nu alleen! Ik ben weg, tot morgen.'

'Ash-' 'Nee! Ik zie jullie morgen wel een keer.' Ik loop de deur uit en stap meteen in de auto, naar Kylie.

.

'Ash?' 'Hey Kylie.' 'Wat doe jij hier?' 'Er moet iemand bij je zijn. Aangezien Calum en Luke chagrijnig waren ging ik.'

'Bedankt, Ashton.' Ik geef haar voorzichtig een knuffel en geef een kus op haar wang. 'Ik hou van je Kylie, echt waar.'

'Ik ook van jou Ashton. Heel erg bedankt.' 'Geen dank.' Ik laat haar los maar merk al snel dat ze nog wilt knuffelen, want ze houdt mij stevig vast.

'Nog even.' Ik knik en later laat ze mij los. 'Ik heb honger.'

.

De volgende ochtend word ik wakker doordat er iemand aan mijn arm schud. 'Ashton Irwin?' Oké het is dus niet Kylie.

Ik open mijn ogen en zie een verpleegster staan, die even glimlacht.

'Kylie is meegenomen voor controle, ze komt terug over ongeveer een half uurtje. Dan weet u dat.'

Ik glimlach en bedank haar. 'En zeg maar je. Ik ben waarschijnlijk even oud.' 'Ik ben 20.' 'Nou, ik ook. Dus u is helemaal niet nodig.'

Ze glimlacht en ik ga rechtop in bed zitten. 'Ik heb ontbijt voor je meegenomen, Kylie heeft al gegeten.'

Ik kijk even goed naar haar en ze is echt heel knap, maar ik heb Evi. Ik kan dit haar niet aandoen, ook al zie ik haar amper.

'Bedankt.' 'Ik heet Ava trouwens.' 'Ashton, maar dat wist je dus al. Je mag er wel bij komen zitten.'

Ze bijt op haar lip maar gaat dan toch tegenover mij op bed zitten. 'Kylie is toch mijn enige patiënt op dit moment, ik ben nog nieuw hier.'

'En? Vind je het leuk om hier te werken?' Ik neem een hap van mijn broodje en ze knikt.

'Het is heel leuk om hier te werken. Voordat Kylie kwam had ik een klein meisje van 3 jaar met leukemie als patiënt. Ze is gelukkig beter en mocht dus naar huis, en toen heeft ze mij een knuffel gegeven omdat ze mij zo lief vond.'

Ik glimlach en neem nog een hap. 'Doe jij nog iets naast de band? Of is dat echt waar jij je brood aan verdient?'

'Ik doe alleen de band, ik heb gewoon geen tijd voor iets anders en het verdient goed.'

'Mijn nichtje is groot fan van jullie, ze wil telkens naar een concert maar ze hebben simpelweg het geld niet. Ze baalt er zo van.'

'Nou, onze tour begint over een maand, hier in Sydney. Ze woont hier denk ik of niet?' 'Ja, wat wil je hiermee zeggen Ashton?'

'Ik kan kaartjes regelen, meet and greet kaartjes. Hoeveel wil je er hebben?' 'Dat zou geweldig zijn! Uh, drie. Dan kan haar moeder mee, en ik. Want ik wil je ook nog wel eens zien.'

Ik grinnik en pak meteen mijn telefoon. Ik bel de jongens, die het ook goedkeuren en meteen kaartjes regelen.

'Het is geregeld. Ik krijg ze morgen dus dan neem ik ze mee. Dan kan je je nichtje verrassen.'

'Heel erg bedankt.' Ze slaat haar armen om mij heen en ik voel vlinders ontploffen in mijn buik.

'Ik kan niet wachten.'

A/N: Oeh Ashton... lol. Ik vind dit echt leuk. Dus over een maand gaan ze alweer op tour! Ik heb echt super veel zin om die hoofdstukken te gaan schrijven.

Heel erg bedankt voor het lezen! X