Adopted by 5sos?!

14.

16 januari

- Pov Kylie -

Die volgende ochtend word ik wakker in Luke zijn armen, want hij ging gisteren heel random bij mij in bed liggen.

Hij heeft zich gisteren in slaap gehuild en ik ben wakker gebleven totdat hij rustig sliep, want Luke heeft nog wel eens last van nachtmerries.

Ik kijk even naar hem en glimlach. Ik ben blij dat ik het weer goed heb met Luke, want we zijn echt onafscheidelijk.

Ik druk een kus op zijn wang en probeer mij uit zijn armen te wurmen maar hij drukt mij tegen zich aan.

'Goedemorgen Kylie.' 'Hey Luke.' 'Ik wist wel dat je mij een kus gaf.' Ik begin te blozen en druk mijn gezicht in zijn nek.

Hij barst in lachen uit waardoor ik grinnik. 'Bedankt dat ik hier mocht slapen.' 'Geen probleem.'

We stappen beide uit bed en nu zie ik pas dat Luke zijn shirt heeft uitgedaan. Niet staren Kylie, niet staren.

'Je staart.' Ik rol mijn ogen en loop mijn inloopkast in. Ik doe de deur dicht en trek een jurkje aan met mijn Vans eronder.

'Je ziet er geweldig uit Kylie.' Ik draai mij in een ruk om en zie Luke staan, nog steeds zonder shirt.

'Trek een shirt aan.' 'Ga ik doen, bedankt voor de tip.' Ik rol mijn ogen en loop voor hem aan naar beneden.

Daar aangekomen loop ik naar de woonkamer en plof daar op de bank. 'Kylie je moet naar school!'

'Huh? Hoezo?' 'We hebben je ingeschreven, je tas ligt in de gang. Nou hup hup.' 'Oh oké. Nou laten we maar gaan dan.'

.

'En hier is je kluisje, succes!' Voordat ik nog wat kan zeggen loopt de directrice weg waardoor ik mijn ogen rol. 'Kreng.'

Ik doe mijn jas in het kluisje en kijk vervolgens op mijn mobiel naar het rooster. Lokaal 1.02, Biologie.

Ik kijk naar de bordjes en vind zo, na ongeveer een minuut het lokaal. Ik loop naar een leeg plekje, achterin.

Een jongen komt naast mij zitten en grijnst gemeen. 'We hebben een nieuweling jongens. Hoe heet je?'

'Ik heet Kylie.' 'Kylie Hemmings toch? Denk maar niet dat je hier de dochter van kan uit gaan hangen, hier ben je echt niet speciaal. Die sterallures hebben we niet nodig hier.'

'Was ik ook niet van plan, maar toch bedankt voor het melden.' Ik rol mijn ogen en de jongen steekt zijn hand uit.

Twijfelend pak ik hem aan en hij schud mijn hand. 'Zack.' Voordat ik wat kan zeggen draait hij mijn pols om waardoor ik hem sla met mijn vrije hand.

Ik sta op en loop naar de leraar, die net binnen kwam. 'Meneer, mag ik even snel naar de conciërge voor ijs?'

'Hoezo?' Ik wijs naar mijn pols waardoor hij snel knikt. Ik loop naar de conciërge die mij meteen een koelelement aangeeft.

Ik ben nog geen eens een uurtje op school, en ik heb nu al gezeur. Ik loop terug naar het lokaal en zie dat Zack niet meer op mijn plek zit waardoor ik opgelucht zucht.

Ik ga weer zitten en pak mijn boeken uit mijn tas. Ik luister aandachtig naar de leraar maar de kloppende pijn verdwijnt niet uit mijn pols.

.

In de pauze zit ik alleen, want niemand uit mijn klas mag mij echt. Ik heb er geen last van zolang ze mij maar niet gaan pesten. Ik haat pesten.

'Hey kijk jongens het is Kylie.' Ik kijk op van mijn telefoon en zie Zack met wat vrienden staan.

'Ga alsjeblieft weg Zack.' 'Oh, grote mond? Daar moeten mij misschien wat aan doen of niet jongens?'

.

'Ik wil mij ziek melden.' 'Naam?' 'Kylie Hemmings.' 'Oké je mag gaan, beterschap.' Ik glimlach zwakjes en loop sloom naar buiten.

Mijn hele gezicht is blauw, mijn ribben doen pijn en mijn pols is waarschijnlijk gebroken. Wat heb ik gedaan bij Zack waardoor hij dit deed?

Ik bel met trillende handen Luke op die zegt dat hij er meteen aankomt. Ik heb natuurlijk niet verteld over dat ik in elkaar geslagen ben, en dat ben ik ook niet van plan.

Als hij aankomt springt hij uit de auto en slaat zijn armen om mij heen. 'Kom we gaan, dan ga je thuis op bed liggen en maak ik soep voor je.'

'Bedankt Luke.' Ik stap in de auto en laat mijn hoofd tegen de hoofdsteun rusten. 'Muziek aan of uit?'

'Doe maar aan.' Hij knikt en zet de radio aan, maar alsnog heel zachtjes. 'Hoe was het op school?'

'Uh het was leuk. We hebben ook echt een leuke klas.' Leugen. 'Al wat vrienden gemaakt?' 'Ja, ik zit elke les naast haar.' Nog een leugen. Ik zit elke les alleen.

'Fijn. Mooie school ook?' 'Ja!' Leugen. Ik ben echt wel goed bezig, maar ik kan het hem niet vertellen. Echt niet.

'We zijn er.' Ik knik en stap uit de auto. Ik loop meteen door naar boven waar ik mijn jurk uittrek en die verwissel voor een t-shirt van Luke.

Ik ga in bed liggen en zie in mijn ooghoek dat Michael en Calum mijn kamer inlopen. 'Hey Kylie.' 'Hoi.'

'Luke is soep aan het maken, moet je een emmer hebben?' 'Doe maar voor de zekerheid. Dat beter dan alles hier onder spugen.'

Calum knikt en pakt een emmer uit de badkamer. Hij zet het naast mijn bed en dan loopt Luke de kamer in met een kop soep.

'Hier.' Ik wil hem aanpakken maar door de pijn in mijn pols laat ik hem vallen, over mezelf heen. Een pijnscheut schiet door mijn borst en ik kreun kort van de pijn.

'Oh God Kylie! Michael zet snel de douche aan, niet te warm.' Luke tilt mij snel op en zet mij met kleren en al onder de douche. Meteen verlicht de pijn en zie ik Luke zwak glimlachen.

'We gaan even naar de dokter met je pols, want dit lijkt me niet goed. En ik denk dat je die brandwonden ook moet laten controleren.'

Ik knik en blijf voor nog een andere tien minuten onder de douche staan. 'Ik pak een handdoek voor je, houd dit shirt aan want dan blijft het koel.'

Ik knik en krijg een handdoek aangegeven van Luke, die ik meteen als een deken om mij heen sla. Luke tilt mij voorzichtig op en zet mij in de auto, naast Michael.

'Michael houd haar in de gaten oké?' 'Doe ik, doe jij eens rustig man. Ze gaat niet dood.' Hij zucht kort en start de auto.

'Ze is logisch gezien mijn dochter, Michael. Ik maak mij gewoon zorgen over haar.' Ik glimlach en laat mijn hoofd tegen Michael zijn schouder rusten.

'Waar is Ashton eigenlijk?' 'Bij zijn vriendin, Cal bel jij hem even?' Hij knikt en belt hem op.

'Ashton rijdt nu met Evi naar het ziekenhuis.' Ik knik en volgens mij gaat het Luke te sloom, want hij begint zachtjes te vloeken.

'Rijd nou gewoon door verdomme!'

A/N: sorry voor het lange wachten! Ik had allemaal gezeur met van alles en kon dus gewoon niet schrijven, maar nu is er een hoofdstuk. X