Adopted by 5sos?!

31.

23 juli

- Pov Luke -

Die ochtend word ik wakker met een grote glimlach op mijn gezicht. Gisteravond was geweldig, Kylie was geweldig.

Ik draai mij om en kijk Kylie aan, die rustig ligt te slapen met haar haren in een knot en een shirt van mij aan.

Iemand klopt op de deur en loopt later naar binnen, het blijkt Calum te zijn.

'Hey Luke. Ik was in je kamer maar je ligt dus hier. Lekker geslapen?' Ik knik en hij kijkt een keer naar Kylie.

'Wacht. Hebben jullie, je weet wel.' Ik knik en zijn mond zakt open. 'Jezus Luke. Ik dacht al dat ik wat hoorde.'

Ik begin te blozen en ik verstop mijn gezicht in mijn handen. 'O ja, trek wel even kleren aan. Crystal en Evi zijn er namelijk ook.'

Ik knik en Calum loopt de deur uit. Ik sta op en trek snel een shirt aan voordat ik weer bij Kylie in bed ga liggen, die voorzichtig haar ogen opent.

'Goedemorgen.' zegt ze schor. 'Hey babe.' Ik druk een kus op haar wang en ze gaat rechtop zitten.

'Hoe laat is het?' Ik kijk op mijn telefoon en zie 12:45 staan. 'Het is kwart voor één.'

Ze knikt en stapt uit bed, trekt een joggingsbroek aan en trekt mij ook uit bed.

We lopen samen de trap af en ik zie dat iedereen al aan tafel zit, waardoor ik meteen begin te blozen.

'Goedemorgen tortelduifjes.' Ik grinnik en ga aan tafel zitten. 'Jij ook goedemorgen Crystal.'

Ze glimlacht en ik pak wat te drinken. 'Gaan we vandaag nog wat doen?'

'Wij gaan naar de studio, Kylie mag kiezen. Of met ons mee, of iets gaan doen met Crystal en Evi.'

Ik kijk Kylie aan, ze gaat met Evi en Crystal mee. 'Luke als jij je gaat klaarmaken gaan we weg.'

Ik knik en loop rustig naar boven, waar ik snel een trui en een lange broek aantrek.

Ik loop weer naar beneden, geef Kylie nog een lange kus en loop dan samen met de jongens naar de auto.

- Pov Kylie -

Als de jongens weg zijn ruimen Crystal, Evi en ik eerst alles op voordat we op de bank ploffen.

'Wat gaan we doen?'

Ik haal mijn schouders op en focus niet op de pijn die ik tussen mijn benen heb, aangezien er zeg maar, ja. Iets in heeft gezeten.

Ik loop naar de keuken en pak snel een glas water en een paracetamol. Ik neem hem in en loop weer naar de kamer.

'Wat is er? Zeer hoofd?' Ik begin te blozen en schud mijn hoofd. 'Meid, je kan ons alles vertellen.'

Ik knik en plof op de bank. 'Nou. Gisteren ben ik dus ontmaagd.'

Evi en Crystal beginnen te gillen en meteen zijn ze weer stil. 'En Luke is.. tja. Groot. Dus ik heb pijn.'

'Het klinkt raar maar een kruik op je buik houden helpt daar echt tegen. Ik maak er wel even eentje.'

Evi staat op en loopt de keuken in. Crystal kijkt me glimlachend aan en slaat haar armen om mij heen.

'Vertel me alles. Nou ja, alles. Geen details dankjewel. Is hij goed?' Ik grinnik en knik.

'Condoom gebruikt?' 'Ja, en ik slik de pil.' Ze knikt weer en Evi komt terug met een kruik die ik meteen op mijn buik leg.

'Maar oké. Het voelde niet gehaast? Je voelde je er goed bij? Hopelijk heb je geen fout gemaakt.'

'Ik voelde mij er goed bij Evi. Echt. Ik weet dat het vroeg is maar ik weet gewoon dat Luke de ware is.'

'Ik ben ontmaagd toen ik 13 was, door Michael ook. Maar toen waren we nog beste vrienden en waren we beide dronken dus dat was wel een foutje.'

Ik grinnik en Crystal schiet ook in de lach. 'Was je dronken op je 13e?' 'Jep. Ik was een onhandelbaar kind. Maar nu ben ik alweer 18.'

(A/N ik weet dat Crystal ouder is maar fuck dat)

Ik knik even en zucht door het genot van de pijn die wegneemt. Het doet zoveel pijn, maar Luke kan er niks aan doen.

'Ik ben allang blij dat het is gebeurt toen ik er klaar voor was. Luke was er al eerder klaar voor natuurlijk maar ik nog niet. Hij heeft gewoon op me gewacht.'

Crystal en Evi knikken en ik glimlach breed.

'Denk je dat je met hem oud kan worden? Kinderen?' 'Ja. Dat zeker. Ik vertrouw Luke.'

Ineens schiet er weer een pijnscheut door mijn arm heen waardoor ik binnensmonds vloek. Beter heeft Luke niets gedaan.

Ik zucht en sta op om de keuken in te lopen. Maar mijn lichaam werkt niet mee door de pijn dus ga ik weer liggen.

'Volgens mij ligt dit niet alleen aan vannacht hoor. Ik ga de thermometer halen.'

Ik knik en Crystal loopt weg om een thermometer te halen. Ik zucht en pak mijn telefoon.

Ik app Harry, want ik mis ze best en ik wil gewoon weten wanneer ze weer hier komen.

Als ik dat heb gedaan leg ik mijn telefoon weer weg en zie Crystal terugkomen met de thermometer.

Ik doe die in mijn mond en wacht ongeduldig totdat ik weet of ik koorts heb.

'Geen koorts.' Ik zucht opgelucht maar leg de kruik strakker om mijn buik heen.

'Misschien moet je ongesteld worden?' Ik knik, dat zou kunnen. Ik kijk even snel op mijn agenda en inderdaad word ik morgen ongesteld, als het goed is.

Ook zie ik dat Harry een appje heeft gestuurd. Ik lees het en glimlach kleintjes.

Harry: We zijn 25 juli in Australië met goed nieuws... zie je dan babe.

'Babe? Is dat Luke?' 'Nee Evi, Harry. We noemen elkaar altijd babe. Het is lachwekkend. Luke weet er van.'

'Ah oké. Ik schrok al.' Ik grinnik en schud vervolgens mijn hoofd. 'Zullen we een film kijken?'

.

Na de film pak ik mijn notitieboekje waar al mijn nummers instaan en neem ik het even door.

Ik heb 17 nummers, dus ik wil ze laten keuren door de jongens en dan een album uitbrengen, die ik waarschijnlijk gewoon Kylie ga noemen.

Ineens gaat de huistelefoon dus ren ik erheen. Crystal en Evi lopen achter me aan en ik neem snel op.

'Met Kylie Hood.' 'Kylie Hood, familie van Calum Hood, Luke Hemmings, Ashton Irwin of Michael Clifford?'

'Ja, wat is er aan de hand? Is er iets gebeurd?'

'Ja. De jongens zijn getroffen door een schietincident. Het is nog niet bekend wie en of ze het gaan overleven.'

Geschrokken laat ik de telefoon uit mijn handen vallen en zak huilend op de grond. Er is gewoon op hun geschoten.

'Kylie, wat is er? Waarom huil je?' 'D-de jongens zijn neergeschoten. Het is nog niet zeker of ze het overleven.'

Crystal en Evi slikken, Crystal loopt weg en Evi zakt huilend naast me neer.

'Waarom moet dit nou weer helemaal opnieuw gebeuren dan. Eerst mijn ouders en nu dit.'

Ik sta boos op en wil dingen gaan slaan, maar word omhelst door Evi. 'Het komt goed. De jongens zijn sterk.'