Adopted by 5sos?!

36.

1 augustus

- Pov Kylie -

'Kylie.' hoor ik een hees stemmetje zeggen. Ik kijk meteen Calum zijn kant op en zie dat zijn ogen open zijn.

Wacht. Zijn ogen zijn open! 'Cal!' Ik voel tranen opkomen en sla mijn armen om hem heen.

Hij trekt mij op zijn schoot en slaat zijn armen om mij heen. 'Ik heb je zo gemist Cal. Zo erg.'

'Ik heb al je gesprekken gehoord. Alles, je zang, dat je mij je nieuwe nummers laat horen, dat Luke het heeft uitgemaakt. Echt die leeft niet lang meer.'

Ik grinnik en Calum kijkt van mijn ogen naar mijn lippen weer terug naar mijn ogen.

'En ik had gehoopt dat ik ooit nog dit kon doen.' Ik verwacht dat hij me nu zou zoenen, maar het is Calum. Hij likt over mijn gezicht.

'Iel Calum.' Ik schiet in de lach en druk een kus op zijn wang. 'Ik heb je zo gemist.'

'Ik jou ook. Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Hij slaat zijn armen stevig om mij heen en drukt super veel kusjes op mijn wang.

'Hey Kylie- Calum!' Ashton en Michael rennen ook naar binnen en slaan hun armen om ons heen.

'O mijn god Cal.' Michael heeft gewoon tranen in zijn ogen, waardoor Calum grinnikt.

'Willen jullie mij even alleen laten met Kylie?' Ik kijk hem verward aan en hij begint te blozen.

'Tuurlijk.' Ashton en Michael lopen de gang op en ik ga tegenover Calum zitten.

'Kylie. Ik wilde je even wat vertellen.' Ik knik en Calum pakt meteen mijn handen vast.

'Jij, bent zoveel beter af zonder Luke. Hij is een klootzak en ik had niks anders verwacht van hem. Dat hij je sloeg kan ik alleen niet begrijpen, want jij hebt niks verkeerds gedaan. Je bent 24/7 bij mij geweest en je bent zo lief voor me, als Luke er niet tegen kan heeft hij pech en is hij niet de ware voor je. Kijk, Kylie. Je moet jezelf dit niet gaan verwijten oké?'

Ik kijk naar mijn handen en knik. Ik voel een vinger onder mijn kin waardoor ik Calum aan kijk.

'Je bent zoveel beter af zonder hem. Echt waar. Geloof mij.' Ik zucht en voel tranen prikken.

'Ik hou van hem Cal. Ik wil hem echt niet kwijt.' Er glijd een traan over mijn wang die Calum meteen wegveegt.

'Huil niet om hem, alsjeblieft. Hij is het niet waard en verdient je tranen niet.' Hij slaat zijn armen om mij heen en drukt mij stevig tegen hem aan.

We hadden de knop al ingedrukt zodat de verpleegsters kwamen, maar ze zijn er nog niet. Best wel slecht eigenlijk.

'Stop alsjeblieft met huilen Kylie.' 'Ik kan het niet helpen, echt niet.' Ik veeg mijn tranen weg en zucht.

'Je moet echt met hem gaan praten, desnoods gaat Michael of Ashton met je mee. Dit kan niet langer zo.'

'Maar ik wil bij jou blijven.' 'Kylie, ik red me wel. Jij moet nu naar Luke toe. Alsjeblieft.'

'Oké, maar ik ben zo snel mogelijk terug. Ik hou van je Cal.' 'Ik ook van jou.' Ik druk een kus op zijn wang en loop naar Michael en Ashton toe.

'Mikey, wil jij met mij naar Luke toe? Ik moet met hem praten.' Michael slikt en ik kijk naar Ashton.

'Ik ga wel met je mee, Michael blijft liever bij Calum. Kom.'

.

Eenmaal bij Liz haar huis bel ik aan en al snel doet ze open. 'Hey Kylie! Wat doe je hier?'

'Ik zoek Luke, is hij hier?' Liz schud haar hoofd en zucht. 'Sorry, ik heb geen idee waar hij is.'

'Oké Liz toch bedankt, doei!' 'Doei!'

Ik zucht en loop het pad weer af, terwijl Ashton steeds bozer wordt.

'Waarom wil je hem opzoeken?' Ik slik en kijk naar de grond.

'Omdat hij mij nog wat moet uitleggen. Hallo! Hij maakt het ineens uit! Sowieso is hij of bij ons thuis of bij die achterlijke Arzaylea.'

'Zullen we eerst naar ons huis gaan dan?'

Ik knik en ik stap in de auto, wacht op Ashton en dan rijden we naar ons huis.

'Ash. Waarom doet hij dit?' 'Ik weet het niet Kylie. Hoe hard heeft hij je geslagen?'

Ik zucht en schud mijn hoofd. 'Ik laat je het zo zien.' Ashton knikt en rijd zo snel mogelijk naar huis.

.

'De deur zit op slot.' 'Hij is hier dus niet.' Ashton knikt maar maakt toch de deur open.

'Kylie. Kan je het laten zien? Alsjeblieft?' Ashton pakt mijn hand vast en ik knik.

'Oké kom.' Ik trek hem mee naar boven en loop de badkamer in. Ik pak make-up doekjes en begin mijn make-up ervan af te halen.

Ik zie Ashton slikken en ik voel een traan over mijn, blauwe, wang glijden en zucht.

'I-is dat alles? Zeg alsjeblieft dat dit alles is.' Ik slik en trek mijn trui uit, Ashton heeft mij toch wel zo gezien.

Mijn hele rug is blauw, mijn borst is blauw en op mijn buik zit een schram.

'En mijn hele benen zitten eronder.' Ik zucht en Ashton trekt mij in een knuffel.

'We gaan hem opzoeken, we gaan naar Arzaylea en als hij daar niet is bellen we hem op. Het komt goed.'

Ik knik en hij drukt een kus op mijn wang. 'Luke raakt je niet meer aan, oké?' Ik knik weer en trek mijn trui weer aan.

'Laten we gaan.'

.

We staan voor Arzaylea haar deur, en ik zie door de ramen al dat ze thuis is. Ik zie Luke alleen niet, maar misschien is hij er ook niet.

Ik bel aan en wacht geduldig totdat ze open doet, wat snel gebeurt. 'Hey Arzaylea is Luke hier?'

Ze knikt en laat ons binnen. 'Babe! Er is iemand voor je!' Mijn adem stokt in mijn keel als Arzaylea Luke babe noemt, maar ik negeer het.

Luke steekt zijn hoofd om de deur en meteen staan zijn ogen donker als hij mij ziet.

'Wat doe je hier?' 'Ik wil met je praten, buiten. Ashton gaat mee, geen bezwaar.'

Hij rolt zijn ogen maar loopt toch mee naar buiten.

'En? Wat is er?' 'Luke, waarom heb je het uitgemaakt? En waarom sloeg je mij?'

'Nou. Om je eerste vraag te beantwoorden: ik maakte het met je uit omdat ik door heb dat je Calum leuk vindt. Je bent 24/7 bij hem en spendeert geen tijd meer met mij!'

'En waar denk je waardoor dat komt? Je sloeg mij Luke! Ik zit helemaal onder de blauwe plekken en jij denkt dat ik dan tijd met je doorbreng? Ik ben doodsbang voor je!'

Hij kijkt mij verbaasd aan en slikt. 'Je bent bang voor me?' 'Ja Luke! Verdomme wat denk je met je stomme hoofd?'

Ik sta schreeuwend tegenover hem, en ik merk dat hij het niet heel fijn vind. Ashton houd mij tegen, maar ik duw hem van me af.

'Kylie. Alsjeblieft doe rustig.'

'Luke. Je vraagt of ik rustig wil doen, maar jij bent degene hier die dit veroorzaakt! Ik kom je verdomme tegen bij Arzaylea en ze noemt je babe? Hallo! Alsof dit mij geen pijn doet! Ik houd verdomme van je maar je hebt dat gewoon niet door! Ik ben door je ontmaagd vieze klootzak!'

Ik wil hem slaan, maar als hij dat ziet pakt hij mijn pols vast en kijkt me boos aan.

'Dat had je niet moeten proberen.' Hij mept tegen mijn slaap aan, en dan wordt alles zwart.