Adopted by 5sos?!

11.

13 januari

- Pov Kylie -

'Zin om uit te leggen waarom je haar uitschold?' Ik knik en plof op de bank. De jongens zuchten en ik begin uit te leggen.

'Nou kijk, toen jullie weg waren begon ze meteen te schreeuwen dat ik bij Luke weg moest blijven, aangezien Luke blijkbaar veel over mij tegen haar heeft verteld.

Ik mocht hem geen knuffels meer geven en geen kus op de wang. Toen zei ik dat ik dat niet ging doen, aangezien hij wel mijn voogd is. Toen dacht zij dus met haar domme hoofd-'

'Kylie!' 'Sorry, toen dacht zij dus met haar iets minder intelligente hoofd-' De jongens schieten in de lach waardoor ik ook een kleine glimlach laat ontsnappen.

'Maar oké, zij dacht dus dat zij dan automatisch ook mijn voogd was. Ik zei dat ze daarvoor met Luke getrouwd moest zijn en toen vroeg ze waarom jullie mij geadopteerd hadden en of mijn ouders mij in de steek hadden gelaten.'

'Krijgen we nu te weten waarom je in het weeshuis zat?' 'Ja, Michael. Maar, ze vroeg dus of mijn ouders mij in de steek hadden gelaten. Toen of ze een drankprobleem hadden, dus ik werd steeds bozer.

En toen zei ik dus: Ik had de kans er niet voor om ze te kennen, bitch. En toen stonden jullie daar en werd ik naar boven gestuurd.'

'Dus, Arzaylea deed alles.' 'Ja, maar dat gaat Luke nooit geloven.' 'Maar, hoezo zat je nou in het weeshuis?'

'Mijn ouders zijn doodgegaan toen ik een baby was.' Het is ineens doodstil, waardoor een traan langs mijn wang glijd.

'Jullie zijn de eerste ouders die ik eigenlijk heb gehad, en daar ben ik jullie zo dankbaar voor. Echt waar.'

Ik barst in huilen uit en dit is het eerst sinds zeven jaar dat ik huil vanwege mijn ouders. De jongens slaan meteen hun armen om mij heen en dan vliegt de deur open.

'Wat doet zij beneden? Ga naar boven, Kylie.' 'Luke, rustig. Ze heeft zojuist alles verteld en je lieve vriendin heeft alles gedaan.'

'Dat Kylie eerst haar uitscheld is daar aan toe, maar liegen? Sorry maar je gaat nu naar boven, Ashton brengt wel eten, denk ik.'

'Luke!' 'Nee Michael! Kylie, nu.' Ik blijf stilzitten en kijk hem geïrriteerd aan. Hij loopt op mij af en tilt mij op waardoor ik om mij heen begin te trappen.

'Laat mij los! Luke laat los.' De flashback die ik nu krijg is verschrikkelijk. Vroeger in het weeshuis was ik nogal onhandelbaar en toen werd ik vaak in mijn kamer gegooid door een vreemde man.

'Luke laat mij los.' Tranen stromen over mijn wangen en ik merk dat hij de trap oploopt. 'Laat mij los verdomme!'

Ik trap op de plek maar hij laat maar niet los. 'Luke laat mij los.' Ik begin steeds harder te huilen en dan gooit hij mij, zoals verwacht, op de grond.

Hij gooit de deur dicht en ik hoor dat er iets voor de deur word gezet. Ik rammel aan de deur maar hij gaat niet meer open.

Ik blijf huilend op de grond liggen en hoor dat het beneden ook niet gezellig is. Ik dacht echt dat Luke betrouwbaar was.

'Kylie?' Ik kijk op en zie Michael staan. Ik ben langer niet zo close met Michael als met de rest, maar dat maakt mij nu even niet uit.

Ik kruip in zijn armen en meteen tilt hij mij op zijn schoot. 'Waarom begon je net zo hard te huilen? Deed hij je pijn?'

'Nee, ik moest denken aan de tijd toen ik een onhandelbaar kind was in het weeshuis en ik altijd in mijn kamer werd gegooid en opgesloten.'

'Luke is echt boos nu, hij gelooft je nog steeds niet. Arzaylea is ook boos op jou, maar wij geloven je. Echt.'

'Bedankt, Michael.' 'We houden van je.' 'Ik ook van jullie.' Ik knuffel hem nog steviger en hij drukt een kus op mijn kruin.

'Vanavond eten we bij een restaurantje, moeten wij wat voor je meenemen? Het lijkt mij echt niet verstandig als je meegaat.' 'Ik kook vanavond zelf wel, als je maar een berichtje stuurt als jullie weggaan daar.'

'Doe ik.' 'Bedankt Mikey.' Hij bloost waardoor ik kort grinnik. 'Ik vind het jammer dat we niet een super goede band hebben, maar dit is al een stap dichterbij.'

'Gelukkig wel. Maar ga jij maar naar beneden en zorg ervoor dat je er mooi uitziet, ik red mij wel.'

'Bedankt, Kylie. Bellen als er iets gebeurd he?' Ik knik en hij sluit de deur. Ik zucht en laat mij op bed vallen.

Ik hoor dat de voordeur dichtslaat en open voorzichtig mijn deur. Als ik zie dat de jongens wegrijden ren ik naar beneden en kijk in de keukenkastjes.

Oké er ligt gehakt in de koelkast en tacoschelpen in de kast. Ik pak ook nog tomatenpuree, een ui en wat kruiden en begin met mijn avondeten.

.

Ik zit die avond weer netjes op mijn kamer, want ik wil echt geen problemen met Luke. Ik hoor de deur beneden opengaan en daarna luid gelach.

Er klinken stappen op de trap en dan klopt iemand op de deur. 'Kom maar.' Calum steekt zijn hoofd om de deur waardoor ik meteen een glimlach op mijn gezicht krijg.

'Hey.' 'Hey Kylie. Nog vermaakt hier?' 'Nope. Maar het duurt nog wel even totdat ik het weer goed krijg met Luke. Hij vertrouwt mij niet.'

'Hij merkt vanzelf wel dat hij fout zit op dit moment, en dat Arzaylea degene is die het uitlokte. Maar dat kan inderdaad nog even duren.'

Ik knik en hij geeft mij nog snel een knuffel voordat hij de kamer verlaat. Dan klopt iemand weer op de deur en deze keer is het Ashton.

'Je mag naar beneden.' Ik knik maar verroer mij niet. 'Kom je niet?' 'Ik wil Luke nog niet onder ogen komen, sorry.'

Hij knikt begrijpelijk en verlaat de kamer weer. Ik zucht, ik ben zo irritant. Ik ben ze vast tot last.

Ik heb nu best zin in chocolade. Maar dan moet ik naar beneden. Ik haal mijn schouders op en gooi mijn deur open.

Ik loop de keuken in en pak snel een reep chocolade maar voordat ik wegkan zie ik dat de jongens aan tafel zitten.

'Kylie, naar boven.' 'Maar net mocht ik nog naar beneden!' 'Naar boven, zonder die chocolade.'

'Ik mocht beneden blijven!' 'Godsamme Kylie, je werkt op mijn zenuwen. Naar boven nu!'

'En jij werkt op mijn zenuwen! Echt waar Luke, waarom kan je nou niet inzien dat je vriendin mij uitlokte?!'

'Dat zou ze nooit doen! Hoe kan ze jou uitlokken? Waarop moet ze jou pakken?' 'Ze begon over mijn ouders, lul!'

Ik ren naar boven en gooi hard de deur dicht. 'Ik haat je!' Het komt er meer uit als een gil, maar dat maakt mij niet uit.

'Kylie! Schreeuw niet zo!' 'Schreeuw zelf niet zo lul!' Ik hoor iemand de trap op stormen en meteen staat Luke in mijn kamer.

'Stop met schreeuwen en zo praat je niet tegen mij!' 'Nee maar je fucking 'dochter' geloven is zeker niet nodig! Snap nou dat Arzaylea mij uitlokte!'

'Stop met dingen verzinnen!' Zijn hand komt mijn kant op en meteen voel ik een brandende pijn op mijn wang.

Ik krijg geen eens tranen in mijn ogen, alleen maar woede is wat ik voel. 'Ga weg.' 'Kylie-' 'Ga, Luke.'

Hij verlaat de kamer en meteen grijp ik met een pijnlijk gezicht naar mijn wang. Ik zak tegen de deur aan en verstop mijn gezicht in mijn handen.

Die avond zit ik de hele tijd op mijn kamer, om alles eruit te huilen en te schreeuwen. Ik wil weg hier.

A/N Zodat jullie het even weten: ik geloof nooit, maar dan ook nooit, dat Luke zoiets in het echt zou doen. Het is fictie, dus dit is niet om Luke de grond in te trappen! X