29.

926 36 24
                                    

21 juli

- Pov Kylie -

Die ochtend word ik wakker en ik hoor wat gepraat van beneden komen. Ik trek snel een broek aan en trek het shirt van Luke die ik aan heb goed.

Ik doe mijn haar snel in een knot en loop vervolgens de trap af. Het gepraat klinkt nu harder, logisch.

Ik open de keukendeur en zie daar de jongens staan. Ik loop naar de koelkast en groet ze kort en dan besef ik het me.

'Jongens! O mijn God Luke!' Ik ren op hem af en hij tilt mij meteen op. 'Babe, ik heb je zo gemist.'

Ik kijk hem lang aan en druk dan een kus op zijn lippen. Een lange kus. Als hij terugtrekt zet hij me op de grond zodat ik de rest ook kan knuffelen.

Michael krijgt tranen in zijn ogen en omhelst me stevig. 'Ik heb je echt zo erg gemist.' 'Ik jou ook Mikey.'

Ik laat hem weer los en sla mijn armen om Ashton en Calum. 'Ik heb jullie allemaal zo erg gemist. Echt waar.'

.

Die middag zitten we bij een lunchroom wat te eten, ik alleen met de jongens. We weten nog niet of ik mee mag naar huis dus daarom blijven ze slapen.

Ik zit naast Luke en zijn hand ligt op mijn bovenbeen, hij is echt lief. Of hij is gewoon geil, dat kan natuurlijk ook.

We bestellen alle vijf een sandwich, met wat te drinken. Ik doe mijn telefoon uit en we wachten geduldig op het eten.

Luke zijn hand gaat iets hoger en ik schuif snel zijn hand weer naar zijn oude plek.

'Niet doen.' fluister ik. Hij knikt en ik slik even. Ik wil het gewoon nog niet, ik ben er niet klaar voor en voel me er niet goed bij.

'Sorry baby.' Ik glimlach kleintjes en geef hem een teken dat het goed is. Ons eten komt eraan dus haalt Luke zijn hand van mijn been af en pakt de borden aan.

'Eet smakelijk.' 'Dank u wel.' We beginnen allemaal te eten en ik kijk een keer opzij naar Luke, die vlug een kus op mijn wang drukt.

'Ik hou van je.' 'Ik ook van jou.' Ik glimlach breed en neem een slok drinken.

'Maar jongens. Mag ik nou mee met jullie?'

'Geen idee. We hebben veel gezeur gehad in Australië met alles en we proberen het te regelen maar tot toen was er geen vooruitgang.'

'En de aangifte die jullie hebben gedaan? Is die goedgekeurd?' Ik kijk de jongens zenuwachtig aan en Ashton schud zijn hoofd.

'Ingetrokken.' Ik vloek binnensmonds en kijk de jongens hulpzoekend aan. 'Ik wil weg hier.'

'En dat gebeurt ook, wij blijven hier totdat jij mee kan naar huis.'  Ik glimlach kleintjes en zucht.

'Ik ben hier zo klaar mee. Kunnen we niet gewoon weggaan? Kunnen we niet gewoon iets bespreken met Chrystal en Micheal? Dat zij gewoon niets zeggen.'

'Dat gaat niet werken Kylie, mensen gaan zien dat je weer bij ons woont en gaan rare dingen denken. Dat is dus helaas niet mogelijk.'

'Nou dan gaan we nu naar de politie.' Ik sta op en wacht ongeduldig totdat de jongens ook opstaan.

We hadden het eten toch op dus waarom kunnen we niet weg? O ja. Betalen.

De jongens lopen snel naar de kassa en vervolgens weer naar mij toe. Het politiebureau is dichtbij dus we kunnen er lopend heen.

Al snel komen we aan en gaan rustig zitten in de wachtkamer. Ineens komt er een agent aan en sta ik op.

'Waarvoor komen jullie?' 'We willen aangifte doen.'

Adopted by 5sos?!Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu