ANOTHER -[boyxboy]-

Borcunu Deftere Yazdım

TARIK

Günler hızlı bir şekilde akıyordu. Boncuğum ameliyattan sağsalim çıkmış kritik iki günü de savaşarak atlatmıştı. Ben ona her zaman inanıyordum zaten, o benim savaşçımdı.

Kritik iki günün ardından tüm kontroller tekrar yapılmış, bütün o acayip cihazlara girilmiş, tekrar o kablolar bağlanmıştı. O sağlıklı olduktan sonra benim için üstünde olan kabloların bir önemi yoktu. Biliyorum o kablolar ona yakışmıyordu ama olsun en azından benimleydi.

Tüm bu süreçte bir gün bile eve gitmeyişimin bana geri dönüşü yağlı bir saç kokuşmuş üst baş olarak geri dönmüştü tabi. Şimdi diyeceksiniz ki annen baban seni hiç mi merak etmedi. Okula gitmediğimi öğrenen babam bir kere aramış hastanede olduğumu söylemiştim. Gayet sakin bir sesle ne olduğunu sormuştu. Böyle umursamadığınız insanların bile bazı davranışları rahatsız eder ya işte babamın benim için endişe bile etmeyişi kalbimi az da olsa sızlatmıştı. Ona erkek arkadaşımın rahatsızlandığı söyleyip telefonu kapatmıştım.

Kokuşmaya başlamam ileri bir boyut alınca boncuğuma haber vererek bir kaç saatliğine eve geçmiştim. Hızlı bir şekilde duş alıp üzerimi değiştirdim. Yanıma bir kaç parça kıyafette alıp hızla hastaneye adımladım.

Günler birbirini hızla kovalarken ameliyatın üzerinden 2 hafta geçmişti bile. Bu sürede boncuğumu git gide canlanıyordu.

İlk ameliyattan çıktıktan sonra ki uyanışında sadece 5 dakika görebilmiştim. Onda da gözleri yarı açık yarı baygındı. Ama şimdi normal bir odaya alınmış sadece bir kaç kabloyla oturuyordu.

2 haftanın yorgunluğunu üstümden atmak için kahve almaya kantine inmiştim. Aşırı uykuluydum. Geceleri Derin'i izlemekten adam akıllı uyuyamıyordum. Şimdi merak ettiğiniz bir kaç soru vardır. Derin'in ailesi seni kim olarak biliyor? Neden hala bu kadar yanlarında kalmana izin veriyorlar. İlk olarak ailesine erkek arkadaşı olduğumu ne kadar söylemek istesem de boncuğumun yeni ameliyattan çıktığını göz önünde bulundurursak onu yoracak bir şey yapmayarak arkadaşı olduğumu söyledim. Tabi normal bir arkadaşın bu kadar yanında kalması biraz acayip olabilir ama. Onlar benim normal bir insan olmadığımı 2 haftada gayet iyi anladılar. Öyle inatçıydım ki onunla ilgili herşeyden haberdar olmak için direttim. Annesi aramızda bir şeyler olduğundan şüpheleniyordu ki bende bunu seziyordum. Açıkçası pek umrumda değildi.

Kahvemi alıp merdivenlerden çıkarak koridorda adımlarken Derin'le ilgilenen hemşirelerden birisine rastlayınca durup selam verme gereği duydum. "Merhaba Leyla hanım nasılsınız?" dedim. Ulan ne kadar da kibar bir erkek diyen iç sesimi susturdum. "İyiyim Tarık'cım sen nasılsın" diyerek sol omzuma dokundu. Bana mı öyle geliyordu yoksa bu hemşire ABLA bana kur mu yapıyordu? "Derin'in yanına geçiyorum" derken koridorun bitiminde ki odasını gösteriyordum ki gözlerim Derin'le birleşti.

Bu bir iki gündür odadan çıkıyor koridorda yürütülüyordu. Gözlerimiz buluşunca gözlerinden çıkan alev 5 metre öteden belli oluyordu. Büyük ihtimalle hemşirenin omzumda olan kolunu görmüştü. Hemen Leyla hemşireye selam vererek yanından uzaklaştım. Çünkü biraz daha dursam büyük ihtimalle Derin gözlerinden gönderdiği ışınlarla beni öldürecekti.

Hemen hızla yanına vardığımda yanındaki hemşireye talimat vererek odaya girdi. Anladığım kadarıyla iyi bir trip yiyecektim. Odaya girdiğimde Derin beni işaret ederek "Nehir abla hastanede ki ilk günümde bu mikrobu mikrop olduğu için yanımda 5 dakika tutmuştunuz bence bu mikrop hala gayet mikropken bence yanımda durmasın" dedi. Hayda bir hemşirenin yanında rezil olmadığım kalmıştı. Hemşire sesli bir kahkahayla gülerken "İstersen yanından çıkartalım canım hala mikrop kapma riskin var" dedi. Gelin anasını satıyım hepiniz dalga geçin zaten. Suratımı yalandan kızgın yaparak "İsterseniz mikrop olan ben sana mikrop kaptırmamak için çıkabilirim" dedim. Gözlerimle hafif çizmeli kedi bakışı atıyordum bir yandan. "Neyse gene yufka yüreğim kıyamadı sana. Gerçi artık delikli yufka oldu ama neyse kal bari" dedi. Kaşlarımı çatarak "Saçma sapan konuşma" dedim.