Love or Life {Dramione}

4. Bölüm/ Eriyen Buzlar

Hermione

İlk iki dersim boştu. Ben de kütüphaneye gittim. Kapıdan girer girmez ortadaki masada oturan biri gözüme çarptı. Sarı saçlı, mavi gözlü, uzun sayılabilecek boyda olan bir çocuk. Kafasını bir kitaba eğmiş ve odaklanmıştı.

"Merlin'in sakalı! Sen buralara hiç gelir miydin?" Dedim gülerek. Malfoy bana ifadesiz bir şekilde baktı.
"Ödev için."
"İyi de daha derslere girmedik ki, ne ödevi?"

Bu tatsız konuşmayı sonlandırarak raflara doğru gittim. Biraz aritmansi çalışacaktım. Ron ve Harry bu iki boş dersi gerçekten boş geçirmeyi düşünüyorlardı ama benim hiç öyle bir niyetim yoktu.

Boyum 6. Rafa yetmiyordu. İstediğim kitap ordaydı ama uzanamıyordum. Asamı yatakhanede bırakmıştım. Yani yapmam gereken tek şey sandalye çekmekti. Bir sandalye alıp geri döndüğümde Malfoy'u, elinde aradığım kitapla gördüm.

"Onu bana ver Malfoy!" Dedim sakince.
"Mantıken, önce ben aldım. Sıranı bekle."
" Ama.. ama.." parmaklarını dudaklarıma koyarak beni susturdu.

"Hiç nefesini yorma Granger. Bu kitabı sana bir şartla veririm." Dedi yakışıklı çocuk.

"Ne şartıymış o?" Diye sordum. Biraz sinirlenmeye başlamıştım.

"Sinirlenince hep yanakların kızarıyor. Daha tatlı oluyorsun." Dedi gülerek. Bunu demesi yanaklarımın daha çok kızarmasına sebep olunca sesli bir şekilde gülmeye başladı.

"Ne şartıymış diye sordum!"
"Ha, evet. Dünkü olanlar ve daha öncesi için özür dilemeye geldim. Senle öyle konuşmamalıydım. Beni affedersen kitabını vereceğim" dedi sırıtarak.
"Kütüphaneye geldim çünkü seninle yalnız kalabileceğim tek yer burasıydı, başka türlü diğer Slytherin'lerin aşağılamalarına ve alaylarına maruz kalırdım."

" Ben senin için bir aşağılama mıyım?" İçimden bir ses onun hala Malfoy olduğu yönündeydi. O yüzden bu özre inanmıyordum ve yine Malfoy'luk yapacağından endişeleniyordum.

"Sen değilsin. Ama binan öyle. Bizden biri de sizin binanızda sizin önünüzde konuşsa onu aşağılarsınız." Bu doğruydu. Slytherin ve Gryffindor hiç bir zaman iyi anlaşamamıştı.

"Normalde şu ana kadar bana en az 2 defa bulanık derdin." Hala inanamıyordum.

"İnsanlar olgunlaşır." Peki bir malfoy olgunlaşır mıydı?

"Pekala, Draco. Seni affediyorum. Tabii eğer bu dediklerinde ciddiysen. Artık kitabı alabilir miyim?" Sırıtarak kitabı geri verdi.

"Bu iyi bir başlangıç olsun, Granger. Temiz sayfa. Ama aynısını Potur ve Vızır'a söylememi bekleme benden." Dedi ve gülerek kütüphaneden çıktı.

Kendimi çok mutlu hissediyordum. Demek sonunda doğruyu yapmıştı. Aklımda deli sorular ile ben de kütüphaneden çıkıp iksir sınıfının yolunu tuttum.

Malfoy

Kendimi iyi hissediyordum. Benim gözlerime nihayet öfkeyle değil sevgiyle bakmıştı. Bunu daha önceden yapmalıydım. Ama yapanadım. Ama artık yapmam gerekiyordu. Eğer görev başarısız olursa, bu sene Hermione ile son senem olcaktı. Görev başarısız olmamalı.Artık kafamı toplamalıydım. İhtiyaç odasına sakladığım kaybolan dolabı tamir etmem gerekiyordu. Görevi yapmam gerekiyordu. Sevdiklerimi kaybetmemem gerekiyordu.

Hermione

İksir sınıfına geldiğimde Harry ve Ron'un çoktan oturduğunu ve fısıldaştığını gördüm. Yanlarına oturdum.
Ron, " Harry yine Malfoy'a kafayı taktı." Dedi.
Harry sinirli bir şekilde "Neden bana inanmıyorsunuz! Size, o bir şeyler çeviriyor diyorum!"