Chapter 26
Lunch break. Kanina ko pa napapansin si Casandra na parang may gustong sabihin sa akin pero hindi kayang sabihin. Kanina pang kabado ang itsura niya; simula pa yan ng umaga. Pagkatapos namin bumili ng makakain at umupo na sa bakanteng upuan.
Binilhan ko si Casandra ng coke drink at french fries; it's her favorites.
"Casandra." sabi ko ng medyo paseryosong tono. Nanlaki ang mga mata niya at naging alerto. "Kung anuman yang gusto mong sabihin, sabihin mo na, makikinig ako."
" . . . "
Hindi ako nagsalita, tinitignan ko siya, hinihintay ko siyang magsalita. Nakasandal ako sa upuan at ang dalawang kamay ko nasa baba lang ng lap ko.
"Ano kasi..si Daryll.." Nanginginig si Casandra.
Ano na naman kaya tong nagawa nila Daryll. May sense akong, you're dead.
As an overprotective best friend, kinalma ko lang naman ang sarili ko para masabi na ni Casandra ang gusto nyang sabihin.
"Neng, please wag kang magagalit," sabi niya sa akin. Ito na nga. Magsasalita na siya.
"Ano kasi.. Kagabi.."
Oh no. Tama ba tong nasa isip ko? The word kagabi? Anong saktong ginawa nila kagabe?
Pinikit ni Casandra ang mga mata niya at huminga ng malalim. "Pinakilala ako ni Daryll sa nanay niya diba. Tapos, iniwan kami ng nanay ni Daryll kasi may pupuntahan daw siya. Tapos sumunod, uminom kami ng red horse. Eh you know naman I feel comfortable with Daryll naman diba." She paused.
Ako, hinintay ko pading matapos ang storya niya. Nakakaramdam ako ng hindi maganda ang sasabihin ni Casandra. Mukhang ako ang kinakabahan para sakanya.
"Nalasing kami ni Daryll." Wala namang nabago sa nalasing sila. As usual naman. "Tapos, sa sofa.."
Well actually umiinom ako ng coke sa sobrang kabado ko sa ikkwento ni Casandra. Nabulunan ako at agad ako nakapagsalita, "Don't tell me..."
"Oo. May nanyari na sa amin.." Inamin na niya sa akin. Mukhang sumikip ang dibdib ko. I can't breathe.
Napatayo ako sa inuupuan ko at pinatong ang dalawang kamay ko sa table. "How come?!" Nagulat talaga ako. Oo nga ang dami niyang naexperience sa buhay, pero ito? She's just seventeen!
Tinakpan ni Casandra ang mukha niya sa sobrang hiya sa akin. "Neng! I'm sorry!"
Umupo ulit ako at huminga ng malalim. "Masakit no?" Tanong ko sakanya.
Tumango si Casandra. "Ang laki kaya." sabi ni Casandra. Tumawa kaming dalawa.
"Talagang masakit, kasi masikip pa yan eh." Sabi ko sakanya. It's true naman diba? At nope, wala pa akong experience about dyan, sinasabi ko lang ang alam ko.
"Okay lang. Wala naman tayong magagawa eh." sabi ko sakanya.
Ang tunay na mag best friend, ay tanggap ang isa't isa, diba? Hindi porket na mag best friend ay kailangan parehas sa ganito ganyan. Mag bestfriend nga pero kahit anuman ang naging experience niya ng hindi mo naman naexperience, tanggapin mo padin. Haha.
"Basta, pag-aaral padin, wag mong pababayaan ha? Malapit na tayong ga-graduate." pinaalala ko sakanya.
Tumayo si Casandra at tumabi sakin, niyakap ako ng mahigpit. "Thank you."
