Πήγα κατευθείαν στην βάση.Πηρα μια βαθιά ανάσα και ξεκλείδωσα την πόρτα της αποθήκης.Τι περίεργο είναι ήδη ανοιχτή.Ποτε δεν την αφήνουν ξεκλειδωτη. Μπήκα μέσα και ήταν άδειος ο χώρος.Ουτε τραπέζια,ούτε καρέκλες ,ούτε καναπέδες τίποτα. Παραξενευτικα αλλά είχα έρθει με έναν σκοπό.Να κάνω αυτά που έκανα και παλιά.
Πήγα στο γνωστό μας στέκι όπου κάναμε τα γκράφιτι οπότε ήμασταν στεναχωρημένοι. Κάθε στίχος και μια άλλη ανάμνηση, κάθε εικόνα άλλη σκέψη. Έβγαλα την ζακέτα με το σήμα των αναρχικών και την φόρεσα μαζι με την κουκούλα ,όπως και το κολιέ. Έβγαλα το σπρέι και ξεκίνησα να γράφω κάτι με γράμματα άλλοτε πιο φουσκωτά άλλοτε με σχέδια μέσα.
Ακούω από πίσω βήματα. Κάποιοι ερχονται αλλά δεν ταράχτηκα γιατί είδα ποιοι ήταν με την άκρη του ματιού μου. Ήταν ο Πάνος ,ο Νικος και ενας άλλος ο οποίος μου φαινόταν γνωστός αλλά δεν μπορούσα να τον θυμηθώ.
Πάνος - Φαίνεται πως δεν ήμασταν οι μόνοι που σκεφτήκαμε να εκμεταλλευτούμε τον καλό καιρό.
Νίκος - Έλα γυρνά ρε να δούμε ποιος είσαι.Αν κρίνω από την ζακέτα είσαι και εσύ αναρχικός. Σαν εμάς.
Τότε τελείωσα και έβαλα την υπογραφή μου. Ελάχιστοι έβαζαν υπογραφή στα " έργα " τους με ψευδώνυμο πάντα .Γύρισα να κοιτάξω τα μούτρα τους και έβγαλα την κουκούλα. Γουρλωσαν τα μάτια και ο θυμός έσταζε από τα μάτια τους και ένιωθα το βλέμμα τους να με καίει. Την περίμενα αυτήν την αντίδραση. Μονο ο άλλος που δεν θυμάμαι ποιος είναι δεν με κοιταγε έτσι.Γελασα από τις φάτσες τους.
Εγώ - Ωραία υποδοχή σε μια παλιά φίλη που έρχεται στα πάτρια εδάφη.
Πάνος - Πως τολμάς ;; Όλοι μας θυμόμαστε τι έκανες !!
Εγώ - Σας είπα εκατό φορές ότι δεν μας είχα καρφώσει εγώ.
Νίκος - Τι κάνεις εδώ ;;
Εγώ - Όπως βλέπετε οι παλιές συνήθειες δεν κόβονται τόσο εύκολα.
είπα κουνοντας το σπρέι.Μετα κοίταξα τον άλλον.Εγώ - Ο μικρός ;; Καινούργιο μέλος της συμμορίας;;
Αυτός - Δεν ειμαι μικρός και μάθε να μιλάς αν δεν θες να σε σκίσω στα δύο οκ ;;
Μόλις άκουσα την φωνή του τον θυμήθηκα αστραπιαία.
Εγώ - Γιώργο ;; Βρε κοίτα να δεις τον Γιωργάκη πως μεγάλωσε μέσα σε 4 μήνες. Με ξέχασες κι όλας ρε;; Η Λίζα είμαι η αρχηγός στην συμμορία;;
Αρχικά εδειξε να μην θυμάται αλλά μετά γουρλωσε τα μάτια του από έκπληξη
Εγώ - Ναι και εγώ χαίρομαι που σε βλέπω. Κρίμα που δεν έμεινα παραπάνω να με γνωρίσεις καλύτερα.
YOU ARE READING
Άσε το παρελθόν πίσω σου
Teen FictionΗ Λίζα είναι ένα κορίτσι 17 χρόνων και ζει με την μητέρα της.Οταν αυτήν πεθαίνει μετακομίζει στην Αθήνα.Εκει θα ζήσει με τον πατέρα της ,την νέα του σύζυγο και τον γιο της.Αλλο σχολείο , αλλα άτομα. Άλλοι φίλοι ,άλλοι εχθροί.Εχει ένα περίεργο παρελθ...