Άσε το παρελθόν πίσω σου

# PART 3

1 μήνα μετά.....

Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που μετακόμισα στην Αθήνα.Η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς.Και το χειρότερο...; Αύριο ξεκινάνε τα σχολεια!Πόσο πιο χάλια μπορεί να γίνει η ζωή μου ?

Όλο τον Αύγουστο έμεινα κλεισμένη στο δωμάτιο μου.Δεν έβγαινα ,δεν έτρωγα.Εχω χάσει περίπου δύο κιλά.Θα είχα χάσει περισσότερα δηλαδή αν δεν έτρωγα και αυτό το λίγο που τρώω επειδή με πιέζουν.Γιατι με πιέζουν ; Ο πατέρας ανησυχεί πολυ.Νομίζει ότι πάσχω από νευρική ανορεξία και ότι έχω κατάθλιψη.Δεν καταλαβαίνουν πως απλά δεν έχω όρεξη.Δεν έχω ούτε αυτοκτονικές τάσεις ούτε τίποτα τέτοιο.Εχουν φέρει εκατό γιατρούς στο σπίτι να με εξετάσουν αλλά τους απέφευγα όλους.Μεχρι και σε ψυχιατρο και ψυχολόγο με πήγαν.Αλλα φυσικά στις συνεδριάσεις δεν πήγαινα οπότε την παράτησαν αυτήν την ιδέα.

Και δυστυχώς δεν είχα μόνο τις πιέσεις του μπαμπά μου για να φάω.Η Άννα με πίεζε για άλλο θέμα.Μου έλεγε συνέχεια να βγω με τον Μάριο να με γνωρίσει στην παρέα του αλλά εγώ πήγαινα από το δωμάτιο μου στο μπάνιο και από το μπάνιο στο δωμάτιο.Ουτε την περιοχή δεν έχω δει ακόμη.Τουλαχιστον τώρα που θα λείπω στο σχολείο κάποιες ώρες θα ηρεμώ.

Τώρα είμαι στο δωμάτιο μου.Αποφασισα να πάω να κάνω μια βόλτα ΜΟΝΗ μου να δω την περιοχή.Φορεσα ένα ξεβαμενο μπλε σορτσάκι με μια λευκή μπλούζα από μέσα που έλεγε"bad morning" με μαύρα γράμματα. Και φυσικά μια μαύρη ζώνη αφού όλα μου τα σορτσ μου είναι μεγάλα.Εβαλα τα souper star μου και μάζεψα τα μαλλιά μου μια ψηλή κοτσιδα.Πηρα κλειδιά, κινητό , λεφτα και ακουστικά.

Κατέβαινα την σκάλα με βαριά βήματα αφού δεν ήμουν σίγουρη για αυτό που πήγαινα να κάνω.Πηγα προς το γραφείο του πατέρα μου.Ηξερα ότι θα ήταν εκεί .Εκεί πέρναγε την μισή του μέρα μαζί με την Άννα. Ετοιμαζομουν να χτυπησω την πόρτα όταν τους άκουσα να συζητάνε μεταξύ τους.

Άννα - τι σκέφτεσαι ;
Μπ. - Την Λίζα.Ανησυχω πολύ.Δεν τρώει τίποτα και όλη μέρα είναι μέσα σε εκείνο το δωμάτιο .Τι θα κάνω ;

Άννα - Γιατί δεν την πας σε ψυχολόγο πάλι.Καποια στιγμή θα πρέπει να τα ξεπεράσει τα προβλήματα της.

Μπ. - Θυμάσαι πως αντέδρασε την προηγούμενη φορά.Δεν θέλω να την πιέσω αλλά θα το σκεφτώ.

Σιωπή έπεσε ξανά και τότε χτύπησα την πόρτα προβληματισμένη από όσα άκουσα.Με κοίταξαν αμέσως με ένα τρομοκρατημένο βλέμμα σαν να περίμεναν να ακούσουν κάτι κακό.Εγω προσπαθούσα να χαμογελάω αλλά ήταν μάταιο.

Εγώ - Εγώ λέω να πάω μια βόλτα να δω την περιοχή.

Με κοίταξαν έκπληκτοι με μια λάμψη χαράς.
Μπ. - Να πας και να προσέχεις.Μην αργήσεις.

Άννα - Μήπως να έρθει και ο Μάριος μαζί σου ?Μην τυχόν και χαθείς

Εγώ - όχι θα πάω μόνη.

Μου χαμογέλασαν γλυκά και έφυγα.Περπαταγα στην αυλή και όσο πιο πολύ πλησίαζα την έξοδο τόσο πιο πολύ χτύπαγε η καρδιά μου.Ειχα να βγω ένα μήνα.Οταν βγηκα στον δρόμο δεν είχα ιδέα προς τα πού να πάω οπότε πήγα τυχαία από δεξιά.
[...]
Περπατάω εδώ και ένα τέταρτο με τα ακουστικά στα αυτιά.Ο καιρός είναι υπέροχος έχει ακόμη πάρα πολύ ζέστη.Η περιοχή είναι ωραία τελικά.Δεν είναι γεμάτη πολυκατοικίες όπως στο κέντρο.Αντιθετως έχει πολύ πράσινο και σχεδόν μόνο μονοκατοικίες.

Αποφάσισα να επιστρέψω όσο ακόμη θυμόμουν τον γυρισμό.Εκεινη την στιγμή τελείωσε το τραγούδι που άκουγα στο ραδιόφωνο και έβαλε το επόμενο.Το αναγνώρισα αμέσως ήταν το αγαπημένο της μαμάς μου. Αυτόματα τα μάτια μου βουρκωσαν αλλά δεν επέτρεψαν στον εαυτό μου να κλαψει πάλι. Τουλάχιστον όχι τώρα.Ετσι όπως διεσχιζα έναν δρόμο παραλίγο μια μηχανή να με πατήσει.Δεν την είχα ακούσει εξαιτίας της δυνατής μουσικής. Η μηχανή με προσπέρασε την τελευταία στιγμή και σταμάτησε.Ο οδηγός κατέβηκε βγάζοντας το κράνος.Ηταν κοντά στην ηλικία μου με ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια.Εγω είχα μείνει σοκαρισμένη από αυτό που πήγε να γίνει.Με πλησίασε εξοργισμένος.

Αυτός - Είσαι καλά κοπέλα μου ; Παραλίγο να σε πατήσω!!Δεν βλέπεις μπροστά σου ;!

Τότε ήταν που δεν έβλεπα μπροστά μου από τον θυμό.Δεν ανεχομουν ποτέ να μου μιλάνε έτσι.

Εγώ - Α παράτα μας ρε φιλε!! Είχες στοπ και αν δεις εδώ κάτω είναι διάβαση πεζών.

Μόλις του το είπα αυτό εκείνος έδειξε να εξοργίζεται ακόμη περισσότερο.Με πλησίασε και πλέον ήταν μόνο μισό μέτρο μακριά μου.

Αυτός - Άκου να σου πω μην με νευριάζεις εμενα κοριτσάκι.

Εγώ - Άσε μας ρε.Δεν έχουμε όλοι την όρεξη σου , του είπα και ξανά έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά.

Του γύρισα την πλάτη και ξεκίνησα να φεύγω.Ακουσα την μηχανή του να παίρνει μπρος και να απομακρύνεται.

Είχα σχεδόν φτάσει στο σπίτι μου.Μπορουσα να το δω στο βάθος .Όμως μια ζαλάδα με έκανε να σταματήσω.Τα πάντα γύρω μου γύριζαν ενώ ένιωθα τα πόδια μου να μην μπορούν να με στηρίξουν.Τοτε ένιωσα να χάνομαι στο κενό.

Γειαααα σας αγάπες μου !💜

Αυτό ήταν το κεφάλαιο και ελπίζω να σας αρεσε.Τωρα αρχίζει το καλό....γιατί επιτέλους τελείωσα με την αρχή και τις γνωριμίες των πρωταγωνιστών.

Να περίμενε ένα cast...

Τα λέμε στο επομενο...💞💞💞