Άσε το παρελθόν πίσω σου

# PART 13

[...]
Είμαστε όλοι στο σπίτι του Αλέξη. Το σπίτι του βολεύει πιο πολύ από τα δικά μας γιατί μένει μόνος. Σκεφτόμαστε να δούμε μια ταινία ,να πάρουμε πίτσες και να κοιμηθούμε εδώ όλοι μαζί.Εγω με τον Αλέξη στο δωμάτιο του ,ο Μάριος με την Ελπίδα στο υπνοδωμάτιο των γονιών του και ο Ορέστης στον καναπέ.

Ελπίδα - Μα γιατί δεν θέλετε να δούμε την ταινία που σας πρότεινα;;

Εγώ - Γιατί είναι ρομαντική. Αγνωστη λέξη για εμένα.Ειδικα την συγκεκριμένη ξεχνά την.

Ορέστης - Ρε Λίζα εσύ φέρνεις μεγαλύτερη αντίρρηση και από εμάς τα αγόρια.

Εγώ - Εγώ αυτήν την ταινία δεν την βλέπω πάει και τελείωσε.

Ελπίδα - Γιατί αντιδρας ετσι ;;

Τόση ώρα ήμουν όρθια και έφερνα σβούρες από τα νεύρα. Γυρισα την πλάτη μου στα παιδιά για να μην δουν τα δάκρυα που είχαν αρχίσει να κυλάνε στα μάγουλα μου.

Εγώ - Επειδή....ήταν η αγαπημένη της μητέρας μου.Την βλέπαμε πάντα μαζί. Εμένα ποτέ δεν μου άρεσε ως ταινία αλλά εκείνη την λάτρευε και την έβλεπα μόνο και μόνο για αυτό.

Ελπίδα - Συγνωμη δεν το ήξερα .

Σηκώθηκε και με πήρε αγκαλιά. Σκουπισα τα δάκρυα και την απομακρυνα λίγο.

Εγώ - Αφού σου αρέσει τόσο ας την δούμε. Δεν πειράζει.

Την βάλαμε να την δούμε τελικά. Η Ελπίδα σε όλη την ταινία κλαίει στην αγκαλιά του Μάριου. Εντάξει συγκινητική είναι αλλά δεν έχει κυλήσει ούτε δάκρυ από τα μάτια μου. Έχει άλλη μία ώρα.Δεν λέει να τελειώσει...ναι ίσως ακούγεται περίεργο αλλά μισώ τις ρομαντικές ταινίες. Χτυπάει το κουδούνι.

Εγώ - Οι πίστες θα είναι πάω να ανοίξω.

Ευκαιρία να φύγω έψαχνα όπως και τα αγόρια.Ο Αλέξης με πιάνει από την μέση και με ρίχνει στον καναπέ.

Αλέξης - Όχι εγώ θα πάω, σπίτι μου είναι δεν είναι σωστό να πας εσύ...

Μάριος - Θα πήγαινα εγώ αλλά...

Έδειχνε την Ελπίδα που εκλεγε στο στέρνο του. Πιάνω τον Αλέξη από την μπλούζα και τον τραβάω πίσω.

Εγώ - Είπαμε θα πάω εγώ.

Πήρα τα χρήματα από το τραπέζι και πήγα να ανοίξω.

Εγώ - Τα ρέστα δικά σου.
Ντελιβερας - Ευχαριστω κούκλα.

Κλείνω την πόρτα και βλέπω τον Αλέξη να με κοιτάει με τα χέρια σταυρωμένα.