Άσε το παρελθόν πίσω σου

# PART 37

Περασε φευγαλέα από το μυαλό μου η ιδέα να πάω να κλείσω στο δωματιο μου και να μην του μιλήσω αν δεν μου ζητήσει συγγνώμη αλλά σιγά μην επικρατούσε.

Έτρεξα και πήδηξα πάνω του περνώντας τα πόδια μου γύρω από την μέση του και τα χέρια μου γύρω από τους ώμους του. Τον αγκάλιασα σφιχτά.

Αυτός παραλίγο να πέσει αλλά κρατήθηκε από την κάσα της πόρτας. Με αγκάλιασε και αυτός με θέρμη.

Άγγελος - Και εμένα μου έλειψες
μικρό.

Εγώ - Δεν το πιστεύω δεν το πιστεύω δεν το πιστεύω δεν το πιστεύω

Το έλεγα ξανά και ξανά χωρίς μπορώ να πιστέψω ότι τον έβλεπα πάλι μετά από περίπου ένα χρόνο.

Άγγελος - Πίστεψέ το.

Εγώ - Θα τρελαθούν οι άλλοι όταν το μάθουν.

Άγγελος - Το ξέρουν ήδη. Τους είδα.

Τον έσφιξα ακόμα πιο πολύ.

Άγγελος - Ξέρεις χρειάζομαι και ανάσα για να ζήσω. Δεν με αφήνεις λίγο ;;

Κατέβηκα από πάνω του και του άφησα χώρο να αναπνεύσει. Το μάτι μου είδε για μια στιγμή τον Μάριο και τον Αλέξη που παρακολουθούσαν την σκηνή έκπληκτοι να το πω, άφωνοι ;; Κάτι στο ενδιάμεσο.

Εγώ - Αναπνευσες ;;

Ρώτησα τον Άγγελο και εδειξε να μην καταλαβαίνει αλλά κούνησε το κεφάλι καταφατικά.

Τότε τον ξανά αγκάλιασα φυσιολογικά αυτήν την φορά. Έσκασε ένα μικρό γελακι.

Άγγελος - Δεν θα με συστήσεις Λίζα στους φίλους σου ;;

Μάλιστα θέλει και γνωριμίες ο κύριος με τους κύριους ο θεός να τους κάνει δηλαδή.

Εγώ - Αυτός είναι ο αδελφός μου Μάριος και ο φίλος του Αλέξης. Παιδιά αυτός είναι ο κολλητός μου ο Άγγελος.

Έδωσε το χέρι του στον Μάριο και μετά στον Αλέξη.

Μάριος - Δεν θυμάμαι να σε έχει αναφέρει ποτέ η Λίζα βέβαια.

Άγγελος - Τόσο πολύ σου έλειψα δηλαδή ;; Που ούτε καν με είχες αναφέρει ;;

Έλεγε και καλά θυμωμένος.

Εγώ - Δεν ξέραμε αν ζεις ή αν πέθανες κάνεις και παράπονα ;; Λοιπόν θα πάμε για καφέ. Θα μου τα πεις όλα.

Άγγελος - Ωραία πάμε.

Με έπιασε από το χέρι για να τον ακολουθήσω.

Εγώ - Πάμε να ντυθώ πρώτα.

Άγγελος - Γιατί τώρα τι έχεις ;;