Άσε το παρελθόν πίσω σου

# PART 24

Ελπίδα - Μου είπε να γυρίσουμε μόνοι μας πριν από εσάς γιατί ήθελε να μου μιλήσει. Πήγαμε σπίτι σου ,στο δωμάτιο του και εκεί μου είπε ότι θέλει να χωρίσουμε.

Εγώ - Έτσι απλά ;;

Ελπίδα - Ναι. Λέει πως δεν με βλέπει πια ερωτικά και ότι τώρα που χωρίσαμε να μείνουμε φίλοι.

Είπε με ειρωνία την λέξη φίλοι και έκοψε άλλο ένα κομμάτι σοκολάτας. Την είχε φάει σχεδόν όλη. Α ρε Ελπιδακι ούτε να πονάς και να έχεις κατάθλιψη δεν ξέρεις. Βέβαια καλύτερα να μην σε βάλω στον δρόμο μου και καταντήσεις αλκοολικια.

Εγώ - Λυπάμαι. Πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Πάντως σου είπε να μείνετε φίλοι ρε. Χωρίσατε πολιτισμένα. Μπορεί αργότερα να καταλάβει το λάθος του και να σε αγαπήσει πάλι.

Ελπίδα - Τον αγαπάω ρε. Δεν θα αντέξω αν τον δω με άλλη. Θα διαλυθω.

Εγώ - Σε νιώθω.

Την αγκάλιασα και την χάιδεψα στην πλάτη.

Εγώ - Ξέρεις έχω περάσει πολλά περισσότερα από αυτά που ξέρετε. Δεν είναι ώρα βέβαια να σου πω " τι " αλλά έχω ρίξει πολύ κλάμα. Ξέρεις τι κατάλαβα μετά ;;

Ελπίδα - Τι ;;

Κατάφερε να πει μέσα από τα αναφηλητα της.

Εγώ - Ότι δεν αξίζει να κλαίς για τίποτα. Κλάψε στην αρχή αλλά μην το κάνεις και συνήθεια. Για αυτό...

Είπα και της πήρα τα χαρτομάντιλα από τα χέρια.

Εγώ - Σταματάς από τώρα. Χαλάς τα όμορφα μάτια σου δεν το καταλαβαίνεις ;;

Με κοίταξε δυσπιστα.

Ελπίδα - Όμορφα ;; Μιλάς εσύ ;; Που μπορείς να έχεις όποιον θες τέτοια κούκλα που είσαι ;;

Εγώ - Πίστεψέ με ο Αλέξης είναι η πρώτη μου σχέση. Και στο παρελθόν με έχουν κοροϊδέψει πολλοί και άλλοι τόσοι με έχουν χρησιμοποιήσει.

Ελπίδα - Αλήθεια ;; Πες μου.

Το μυαλό μου κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν ,ξανα. Την μέρα που ανακάλυψα ότι ο Σταύρος μου την έπεφτε μόνο για το συμφέρον του μπαμπά του ,την μέρα που ξύπνησα στο κρεβάτι του Ανδρέα γυμνή.Με σκοτώνει όταν θυμάμαι τα παλιά.

Εγώ - Άστο Ελπίδα για μια άλλη φορά. Τώρα παρηγορω εσένα. Άμα αρχίζω να λέω τα δικά μου πολύ φοβάμαι θα βάλω τα κλάματα και δεν θέλω.

Ελπίδα - Εντάξει. Δεν καταλαβαίνω ήμασταν τόσο καλά μεταξύ μας.

Εγώ - Αυτά τα πράγματα δεν τα καταλαβαίνουμε. Απλά τα ζούμε.