1. KUYU: SAUD

23. BÖLÜM: SAİR, KESİT

Bu satırlar senin için sevgilim.

22'

1. KUYU: SAUD

23. BÖLÜM: SAİR, KESİT

Sonra kalem kırıldı, Havva cennetin kapılarından süzülürken kokusu Firdevs'e yayıldı. Durdu, arkasında koskocaman bir boşluk vardı. İblis yanık, irin dolu parmaklarını yüzüne sürdü.

"Şimdi sen de günahsın."

Adımları arka arkaya sekti, iblis gülümsüyordu. Onları izliyordum. Sancılı bir sanrı gibiydi ama çok gerçekti, ordaydılar. Havva anlattıkları kadar güzeldi, saçlarının yarısı turuncu, yarısı kırmızıydı. Uzun ve parlak yüzü esniyordu. Görüntüler büyüdü, sanki bunların hepsi gerçekti. Parmaklarımı uzattığımda cehennemin en sancılı katında yandığımı gördüm. Ben cennetteydim, karşımda Sair vardı, cehennemde, o katta yanıyordum. Ateş benim bedenimle dans ederek uzuyor, gözlerim bedenimde gezerken harlanıyordu.

Orada yanan bendim. Hayır, sadece bedenimdi. Alaz'ın artık berzah âleminde kalan vücudunu göremiyordum, burada yalnızdım, önümde iblis vardı ve can çekişen Havva'nın ardından kollarını uzatıyordu. Kolları var mıydı? Yoksa bu ateş ve irinden pişmiş çürük beden ona mı aitti?

Rüzgâr esti, öyle uğultulu, kıyamet kopartan bir uğultuydu ki, saatler mi asırlar mı geçti bilmiyordum, hala ellerim kulaklarımdaydı. Oradaydı. Şeytan Alaz'ın boynuna kollarını sarmıştı, gülümsüyordu, dudakları yukarı kıvrıldıkça Alaz'ın suratındaki ifadeleri takip etmeye çalıştım. Suratında o kadar fazla ifade vardı ki, bunu sadece ben görebiliyordum. Biz buraya nasıl gelmiştik, Mahşer Yalman'a ne olmuştu? Hiçbir şey hatırlamıyordum. Korkunç bir kaza olduğunu, silahların kulağımın dibinde patladığını, Lema'nın acı veren çığlıklarını ve yürek burkan Mahşer Yalman'ın haykırışlarını hatırlıyordum.

*

EMİNE DEMİRCİ

23.09.2018