«Εσυ και Εγώ»

53. Δεν προλαβαίνει να ηρεμήσει το μυαλό μου τσουπ και άλλο πρόβλημα.

Λυδια

Κατεβαίνω γρήγορα για να βγω επειδή με περιμένει ο Ιάσωνας.

Βλέπω πάλι κάποιον στην κουζινα.
«Ποια είσαι εσυ;»λέει.
«Η κόρη της...εσυ;»
«Η Λυδια έτσι;»λέει.

Του έχει μιλήσει η μαμά για μένα;
Αυτό είναι περιεργο...

«Ναι.Εσυ;Ο καινούργιος μου μπαμπάς;»λέω.

Και δεν το περιμενα αυτό.
Γέλασε.

Ναι γέλασε.

Ποτέ κανείς δεν έχει γελάσει.Ολοι τρέχουν έξω και φεύγουν τρομαγμένοι.

«Καλό!»λέει.
«Θα πεις στην μαμά μου ότι έφυγα κύριε...;»λέω.
«Θανάσης.Σκετο Θανάσης»λέει.
«Μην φας όλο το φαγητο μας σκετο Θανάση»λέω και τρεχω έξω.

Πριν μπω τον βλέπω να βγάζει ένα κουτί και να πέρνει ένα χάπι.

Τι έπαθε;

«Καλημέρα»λέω.
«Καλώς την»λέει.
«Τι ήταν αυτό;»
«Ποιο;»λέει.
«Το χάπι που πήρες.Τι ήταν;»
«Ααα το είδες αυτό;»λέει και κοιτάει άλλου.
«Τι ήταν;»
«Έχω πονοκέφαλο»
«Αλήθεια;Και τι χάπια είναι αυτά σε κουτάκι;»λέω.
«Μου τα έδωσε η Ιωάννα ξέρω εγώ...»λεει.
«Για να τα δω»λέω.
«Για τα χάπια θα μιλάμε τώρα....»λέει με τραβάει κοντά και με φιλάει.

«Ξέρεις ξέρω έναν τρόπο που φεύγει ο πονοκέφαλος...»λέει πονηρά.

Τους ξέρω τους τρόπους σου.

62....
Αυτός ο αριθμός έχει μείνει για τα καλά στο μυαλό μου...

«Έκανες τις εξετάσεις;»λέω.
«Δεν θα τις κάνω Λυδια»λέει.
«Τότε όχι.Με το χάπι θα περάσει το κεφαλάκι σου»λέω.
«Τώρα είσαι κακιά...»λέει.
«Άμα κοιμηθώ με 62 αγόρια εγώ να δω τι θα έκανες»λέω.
«Μην τολμήσεις!»
«Είδες κύριε Παπανικολάου...»λέω.

Ξεκινάει.

«Τι θα κάνουμε σήμερα;»λέει.
«Εκτός από την δουλειά μου;Τίποτα.Μακαρι να προλάβαινα»λέω.
«Μετά το σχόλασμα έχω καμία ώρα να κάτσουμε αν θες»του λέω.
«Δεν μπορώ σήμερα»
«Γιατί;»
«Έχω μια δουλειά»λέει.

Μάλιστα...

«Τι δουλειά;»λέω.
«Μια δουλειά.Κατι δικό μου»

Δικό μου...
Οκ...

Φτάνουμε έξω από το σχολειο.

«Περιμενε έξω να μπούμε μαζί.Παω να βαλω βενζίνη»λέει.
«Άστο θα μπω.Τα λέμε μέσα»λέω.
«Περιμενε,δεν θα αργήσω»
«Έχω μια δουλειά.Θα μπω»λέω.
«Τι δουλειά;»
«Κάτι δικό μου»λέω ακριβώς όπως είπε αυτός.

Με κοιτάει.

«Τι είναι αυτό τώρα;»
«Τίποτα»λέω.
«Μην μου λες «κάτι δικό μου».Εχεις δικά σου που δεν ξέρω;»λέει.
«Δεν ξέρω.Εσυ εχεις;»λέω.

«Κατάλαβα...»λεει.
«Τι;»
«Θα πάω με την Ιωάννα να πάρω κάτι οκ;Κάτι δικά της»λέει.
«Δεν μπορούσες να μου το πεις;»λέω.
«Εχεις δίκαιο.Φανταζομαι τα λένε όλα ο ένας στον άλλον στις σχέσεις...»
«Ε ναι.Αυτο δεν είναι το νόημα;Να τα λέμε όλα»λέω.
«Και αν κάποια δεν λέγονται;»
«Τι εννοεις;»λέω.
«Τίποτα τίποτα.Βλακιες.Παω να βαλω βενζίνη και έρχομαι»λέει και βγαίνω έξω από το αμάξι και μπαινω στο σχολειο.

«Που χάθηκες ρε;»λέει ο Κυριάκος.
«Κάπου στο 62....»
«Τι;Τι λες;»λέει.
«Τίποτα.Μην μου δίνεις σημασία.Τι κανείς εσυ;»
«Εγώ καλά.Εσυ πως θα είσαι μετά από αυτό δεν ξέρω...»λέει.

Τι;
Τι έγινε παλι;

Δεν προλαβαίνει να ηρεμήσει το μυαλό μου τσουπ και άλλο πρόβλημα.

Κοιταω μπροστά και ερχόταν μια παρέα κοριτσιών πάνω μου.

Τι πάλι;

«Θα νικήσω ξέρεις...»λέει.
«Τι;»
«Θα νικήσω άνετα»λέει και φεύγουν.

«Οχ»λέει ο Κυριάκος.
«Τι Οχ;Τι λέει;»
«Υπάρχει ένα στοίχημα που περιφέρεται γύρω από το σχολειο....»
«Τι στοίχημα;Σαν και αυτό που στοιχημάτιζαν παλιά στο γυμνάσιο;Για μένα και την μαμά μου;»
«Όχι ακριβώς...»λέει.
«Τι είναι;»
«Βάλανε στοίχημα στο ποια θα ρίξει τον Ιάσωνα πιο γρήγορα και έτσι να χωρίσετε και να καταλάβει ότι δεν είναι αυτός για σχέση...»λέει.

Τιιιι;;;;
Ο θεεεε μουυυυυυ....
Αυτό είναι πολύ κακό....