«Εσυ και Εγώ»

24. Αν είσαι έτσι όμως δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί σου.

Λυδια

Μπαινει μέσα με το τσιγάρο στο στόμα.
Αλιμονο.

«Μας θυμήθηκες;»λέω.
«Πες μου τι να κάνω γιατί πρέπει να φυγω»λέει.

Βιάζεται και ολας ο κύριος.

«Περιμένουν τα γκομενακια σου;Α μωρε τις κακομοιρουλες...»λέω.
Βγάζει το τσιγάρο από το στόμα του.
«Ποιο είναι το πρόβλημα σου;;;»λέει.
«Το πρόβλημα μου είσαι εσυ!Για αυτό Φυγε!Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου!Τα καταφέρνω και μόνη μου!»λέω.

Με εκνευριζει.
Τόσο έξω επεσα πάλι;

«Τι έπαθες τώρα;»λέει.
«Αφού και εσυ γύρισες στο να είσαι ο Παπανικολάου πάλι,θα είμαι και εγώ αυτή που ήμουν!»λέω.
«Δεν πας καλά!»λέει.

Παιρνω την μπογιά και θα έφευγα.Θα έβρισκα άλλο δωμάτιο για να συνεχίσω την δουλειά.

«Που πας τώρα;»
«Μακριά σου!»λέω.
«Μπορείς να ηρεμήσεις λίγο;!»λέει και παιρνει την μπογιά και την αφηνει κάτω.

«Όχι!»λέω.
«Ποιο είναι το πρόβλημα σου;»με ρωτάει.
«Εσυ!Και εγώ.Και ποσό έξω επεσα για σένα.Σκεφτηκα ότι δεν μπορεί να είναι έτσι πως δείχνει.Ερχοταν τις τελευταίες μέρες να με βοηθήσει,με πήγε σπιτι,με αγκάλιασε όταν κρύωνα.Λεω βρε μήπως δεν είναι έτσι όπως δείχνει;Μήπως επεσα έξω;Ε λοιπόν δεν επεσα!Εισαι και βλάκας και ήλιθιος και γουρούνι!»λέω δυνατά.
«Είμαι Λυδια.Δεν το ήξερες;Έχω την φήμη αυτή,και για να την έχω είναι αλήθεια»λέει.
Και δεν ξέρω,με εκνεύρισε τόσο που ήθελα να τον σπρώξω.

Σηκωνω το χέρι μου αλλά πιάνει τον καρπό μου.Σηκωνω και το άλλο και πάλι πιάνει τον καρπό μου.

«Άσε με!»λέω.
«Δεν καταλαβαίνω γιατί κανείς έτσι.Τα ήξερες αυτά για μένα.Ποτε δεν το εκρυξα.Ναι.Κοιμαμαι με όλες.Ναι.Δεν θέλω τίποτα παραπάνω.Ναι.Τις χρησιμοποιώ.Το πρόβλημα σου δεν ξέρω ποιο είναι;Τι νόμιζες;Ότι επειδή μιλήσαμε δυο φορές τι;Θα άλλαζα χαρακτήρα;Θα με έκανες άλλον άνθρωπο;Ποια νομίζεις ότι είσαι που θα το κανείς αυτο;Δεν είσαι καμία για μένα!»λέει.

Προσπαθώ να τον χτυπήσω.Το θέλω.Βασικα το χρειάζεται.Αλλα κρατάει δυνατά τα χέρια μου.

«Άσε με!»λέω.
«Είμαι αυτός που είμαι Λυδια.Ποτε δεν είπα ότι είμαι κάποιος άλλος.Και ξέρεις τι;Ίσως είχες δίκαιο τότε.Ειμαι μοναχικός.Γιατι δεν θέλω κάνεναν διπλα μου να μου πει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνω,τι είναι σωστό και τι όχι,πως πρέπει να νιώσω και πως όχι.Δεν θέλω να πειστευει κανείς ότι μπορώ να γίνω κάποιος άλλος,κάποιος καλύτερος.Γιατι δεν μπορώ.Και δεν θα δωσω σε κανέναν τέτοια δύναμη και επιρροή!»λέει.
«Το κατάλαβα!Ασε με τώρα!»λέω.
«Όχι πριν τελειώσω!»φωνάζει.

Έρχεται πιο κοντά.

«Σε αγκάλιασα στο ψυγείο επειδή και εγώ κρύωνα.Δεν το εκανα για σένα.Ερχομαι εδώ επειδή πρέπει.Επειδη έφαγα και εγώ τιμωρια.Δεν το κάνω για να βοηθήσω εσένα!Για αυτό βάλτο καλά αυτό στο μυαλουδάκι σου!»λέει και αφηνει τα χέρια μου.

«Δεν είμαι αυτός που θα έρθει με καφέ εδώ επειδή θα είσαι κουρασμενη,δεν είμαι αυτός που θα παρατήσει αυτά που κάνει και θα αλλάξει χαρακτήρα.Ειμαι αυτός που είμαι.Και δεν περιμένω να σαρεσει.Ουτε σε εσένα ούτε σε κανέναν!Ειμαι εγωιστής και σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου.Ξερεις που ήμουν τώρα;Κοιμήθηκα με κάποια που γνώρισα στο δρόμο.Καποια μεγαλύτερη μου.Βασικα δεν κοιμήθηκα.Εκανα έρωτα.Εκανα σεξ.Και μετά απλά εξαφανίστηκα.Γιατι έτσι είμαι
εγώ!»λέει.
«Οκ Παπανικολάου.Το κατάλαβα.Εισαι έτσι και δεν μπορείς να αλλάξεις.Οκ.Ωραια.Αν είσαι έτσι όμως δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζί σου.Καμια.Δεν θέλω ούτε να σου μιλάω ούτε να σε βλέπω.Θελω να μιλάμε όπως πριν.Καθολου δηλαδή!Μην ερχεσαι εδώ!Μην ερχεσαι στο μαγαζί που δουλεύω!Μην ζητήσεις να με πας σπιτι.Μην με κοιτάξεις και αν με δεις στο διαδρομο.Μην μου γελάσεις και μην με βοηθήσεις ποτέ ξανά σε τίποτα!»λέω.
«Αν αυτό θες»
«Αυτό θέλω!»λέω με σιγουριά.

Κάνει δυο βήματα πίσω και με κοιτάει με ένα βλέμμα που δεν με έχει ξανά κοιτάξει και μετά κάνει αναστροφή και φεύγει.

Και κλαιω.
Έτσι λοιπόν είναι να νοιάζεσαι για κάποιον που δεν του καίγεται καρφί για σένα.