«Εσυ και Εγώ»

86. Πως θα κρατήσεις τον εαυτό σου απασχολημένο...

Λυδια

Ανοίγω τα μάτια μου.

Βλέπω την μαμά να κοιμάται.

Σηκώνομαι από το κρεβάτι και πάω στην πόρτα.Κατουριεμαι πολυ.Πρεπει να βρω την τουαλέτα.

Μόλις βγαίνω στον διαδρομο βλέπω τον Παπανικολάου.

Άντε πάλι.Τι κάνει αυτός εδώ;
Με κοίταζε.

Γιατί με κοιτάει έτσι;
Καλά δεν είμαι και στα Καλυτερα μου και με ράμματα στο μέτωπο τρομάζω λίγο τον κόσμο αλλά δεν είμαι και φίλη του αρα δεν τον νοιαζει.

«Παπανικολάου;»λεω.
«Λυδια;Τι κανείς όρθια;»λέει.
«Εσυ τι κανείς εδώ;»λέω και κλείνω την πόρτα.
«Εγώ...εγώ....»λέει.
«Εχεις κάποιον δικό σου εδω;»ρωτάω.
«Ναι ναι αυτό!Εχω κάποιον δικό μου εδώ.Αυτο είναι!»λέει.
«Ποποοοο λυπάμαι»λέω και κου ήρθε μια ζάλη και πήγα να πέσω αλλά με ποιανει.

Βάζει τα χέρια του γύρω μου και με κρατάει όρθια.

«Εντάξει είσαι;»λέει.
«Ναι ναι.Ζαλιστηκα.Καλα είμαι...»λέω.

Αλλά δεν με αφηνει.
Ακόμα με κρατάει δυνατά.

«Μπορείς να με αφήσεις τώρα»λέω και με αφηνει σιγά σιγά.
«Δεν πρέπει να είσαι μόνη σου»
«Ψάχνω την τουαλέτα»λέω.
«Από δω»λέει και μου δείχνει την κατεύθυνση και περπατάμε στον διαδρομο διπλα διπλα.

«Πως και δεν έχει τουλετα στο δωμάτιο μου;»λέω.
«Έχουν μόνο αυτοί που είναι σε κρίσιμη κατάσταση»λέει.
«Και εσυ που το ξερεις;»
«Ο...ο μπαμπάς μου ήταν-είναι γιατρός»λέει.

Γιατρός;
Δηλαδή είναι γιος γιατρού;
Ουαου.Αυτο δεν το περιμενα.

Γιος κακοποιού.
Γιος Καζανόβα.
Γιος ληστή.

Ίσως.Αλλα όχι γιατρού.

«Από έδω...»μου λέει και στρίβουμε δεξιά.

«Θα εχεις βαρεθεί την ζωή σου έτσι;»λέω.
«Γιατί το λες αυτό;»ρωτάει.
«Δεν έχει και κοριτσια εδώ.Πως θα κρατήσεις τον εαυτό σου απασχολημένο...»λέω.

Δεν είναι μυστικό ότι μπορεί να έχει πάει και με όλο το σχολειο.

Βλαμμένα κοριτσια που τον πειστευουν!

«Δεν....»λέει και τον κοιταω.
«Ναι έχεις δίκαιο.Δεν μπορώ χωρίς κοριτσια...»λέει.

Ελεος.

«Τελικά όλα τα αρσενικά είστε βλαμμένα...»λέω.
«Καλά όχι και όλα»
«Όλα όλα!Ειναι στην φύση σας μάλλον.Μια ο μπαμπάς μου εξαφανίστηκε,μια ο Αντρεας τώρα εσυ.Καλα πάμε...»λέω.

Γελάει.

«Ο μπαμπάς σου είναι ηλιθιος!Ειναι σε άλλη κατηγορία»λέει.
Τον κοιταω.

«Τι;»λέει.
«Ξέρεις για τον μπαμπά μου;»λέω.

Δεν θυμάμαι να του το έχω πει.Οχι και ότι θυμάμαι και πολλά αλλά και πάλι.Σιγα μην Μιλησα με αυτό το θέμα με τον Παπανικολάου.

Τον κοιταω ακόμα.
«Το σχολειο.Μιλανε για αυτό συνέχεια»λέει.

Σωστά.
Έχουν και κάτι άλλο να πούνε.

«Έτσι πως κάθεσαι μόνος σου έξω από την πόρτα.Ειναι λίγο τρομαχτικο»λέω.
«Σοβαρά;»
«Καλά όχι τρομαχτικο.Μοναχικο σίγουρα»λέω.

«Μου το εχεις ξαναπεί αυτό...μοναχικός...»λέει.
«Ποτέ;»λέω.
«Στην ταξη.Τελοσπαντων...»λέει.

Και κοιταω το μπάνιο.
Σωστά.
Φτάσαμε.

Μπαινω μέσα.

Ουαου.
Τελικά ξέρει να μιλάει σαν άνθρωπος.
Να και κάτι καινούργιο.
Νόμιζα το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να φιλάει κοριτσια στο μπάνιο.

Οχι κορίτσι.Κοριτσια.