«Εσυ και Εγώ»

38. Σου κάνει καλό Ιάσωνα.

Ιασωνας

Καθομαι με τα αγόρια στο τραπέζι όταν έρχεται η Λυδια και με κοιτάει.

Κοιτάνε όλα τα αγόρια εμένα.
«Ναι;»της λέω.
«Ερχεσαι λίγο να σου πω;»λέει.

Σε εμένα μιλάει;

«Εγώ;»λέω.
«Ναι»λέει.

Νόμιζα δεν ήθελα να με ξαναδεί στα μάτια της.Τωρα θέλει να μου μιλήσει;

«Οκ...»λέω και σηκώνομαι και την ακολουθώ έξω.Μπαινει σε μια άδεια ταξη.

Με κοιτάει.Οχι έτσι πως με κοιτάει τις τελευταίες μέρες.

«Τι έγινε;»λέω.
«Ιάσωνα δεν το ήξερα...μου το είπε ο Κυριάκος...»λέει λυπημένα.

Δεν καταλαβαίνω.

«Τι σου είπε;»
«Για τους γονείς σου...»λεει.

Το ξέρει;

«Αλήθεια λυπάμαι.Δεν έπρεπε να πω αυτό που είπα.Δεν είχα κανένα δικαίωμα.Δεν ξέρω τους γονείς σου, πως ήταν.Ημουν απαράδεχτη.Συγνωμη...»λέει.

Όντως αυτά που είπε με στεναχώρησαν.Αλλα αυτά που είπα εγώ ήταν αμετρητα και δεν συγκρινονται.

«Δεν πειραζει Λυδια...»
«Πειραζει.Θα ήταν δύσκολα για σένα και εγώ λέγοντας τέτοια...αληθεια λυπάμαι...»λέει.

Και έρχεται πιο κοντά και βάζει τα χέρια της γύρω μου και το κεφάλι της στο στήθος μου.

Τι κανει;

«Θα πρέπει να ήταν δύσκολο για σένα...»λέει μην με αφήνοντας.

Και ήθελα να την αγκαλιάσω.Αληθεια ήθελα.Αλλα αυτό το κάνει για έναν λόγο.Και αυτός δεν μαρεσει.

Την σπρωχνω πίσω.

«Μην»λέω.
«Μην τι;»λέει.
«Μην το κανείς αυτό.Μην με λυπάσαι!»λέω.
«Ιάσωνα...»
«Όχι Λυδια.Μην.Δεν μαρεσει να με λυπούνται.Χθες αλλά έλεγες»λέω.
«Και τα εννοώ!»λέει.
«Τότε τι κανείς εδώ;»λέω.
«Είσαι βλάκας!Δεν φταίει κανείς άλλος.Εγω φταίω!»λέει.

Βάζει τα χέρια της στο κεφάλι.

«Μια αγκαλιά είναι γαμωτο!Μια απλή ηλίθια αγκαλιά!Αλλα από ότι φενεται με εσένα τίποτα δεν είναι απλό!»λέει.
«Δεν κάνω αγκαλιές»λέω.
«Πολλά δεν κανείς.Το έχω καταλάβει αυτό!»λέει θυμωμένη.
«Τότε γιατί συνεχίσεις να μου μιλάς;»
«Έλα μου ντε γιατί...;»λέει και πάει να φύγει.

Μόλις πάει στην πόρτα ξαναγυρνάει σε μένα με γρήγορα βήματα.

«Μου αρεσεις Ιάσωνα.Και δεν περιμενα να σου αρέσω ή τίποτα τέτοιο αλλά τουλάχιστον μην γίνεσαι εγωιστής.Μια ηλίθια αγκαλιά ήταν.Καντην και τέλος!»λέει και φεύγει.

Καθομαι σε ένα θρανίο.

Της αρέσω;
Αυτό είναι κακό.
Και τι στο καλό της αρεσει;
Είμαι ένα βλάκας που δεν ξέρω τι κάνω!

«Τι της είπες πάλι;Έφυγε τρέχοντας»λέει ο Παναγιώτης και κάθεται στο διπλανό θρανίο.
«Μου είπε ότι της αρέσω»λέω.
«Φυσικά και της αρεσεις.Θα μπορούσε να αφήσει τον Κυριακο να σου ρίξει άλλες λίγες μετά από όλα που έκανες.Δεν το έκανε όμως.Και στο ξένωνα επέμενε να κάτσει μαζί σου.Και όταν μπηκα να σε πάρω κοιμόσουν πάνω της...»
«Είχα καιρό να κοιμηθώ έτσι...»
«Και αυτή δεν ξέρω πως στο καλό κοιμηθηκε με το κεφάλι να ακουμπαει στον τοίχο.Αληθεια»λέει.
«Αυτό είναι κακό Παναγιώτη...»
«Το κακό που είναι;Δεν το βλέπω;»λεει.

«Πως δεν το βλέπεις;Της αρέσω!»λέω.
«Και γιατί σε νοιαζει;Σε όλες αρεσες αλλά ποτέ δεν σε ενοιαζε..»λέει.

Η Λυδια δεν είναι σαν τις άλλες.
Αυτό είναι το θέμα.

«Γιατί δεν το παραδέχεσαι;»λέει.
«Ποιο;»
«Οτι σαρεσει και εσένα.Για αυτό κανείς έτσι»λέει.
«Παναγιώτη...»
«Άσε τα Παναγιώτη σε εμένα.Σε ξέρω.Και δεν θα σου πω τι να κανείς.Απλα Σκεψου ότι από τότε που κανείς παρέα μαζί της είσαι Καλυτερα.Και ας μην θέλεις να το παραδεχτείς...»λέει.

Κατα κάποιο τρόπο η Λυδια έχει βρει τρόπο να περάσει κάθε σκοτεινή γωνία του  αυτού μου.Δεν ξέρω πως.

Έχει μια δύναμη πάνω μου,μια επιρροή που κανείς μέχρι τώρα δεν είχε.

Αλλά είμαι ο Ιάσωνα Παπανικολάου.
Και αυτό δεν νομίζω να μπορεί να αλλάξει.
Να μπορώ να αλλάξω.

«Ποσό καιρό εχεις να κανείς τσιγάρο;Να λείψεις στα ραντεβού με την ψυχολόγο σου;Και νομίζω για αυτά ευθύνεται αυτή.»λέει.

Σίγουρα ευθύνεται αυτή.

«Σου κάνει καλό Ιάσωνα.Δεν βλέπω κάτι κακό σε αυτό...»
«Και αν εγώ της κάνω κακό;»
«Νοιάζεσαι.Αρα δεν νομίζω.Δεν είσαι κακός Ιάσωνα.Και ας νομίζεις ότι είσαι,δεν είσαι.Εισαι ένα παιδί που πέρασε δύσκολα,που ακόμα περνάει δύσκολα.Δεν θα νιώθεις έτσι πάντα όμως.Θα φύγει.Και τότε σκεψου τι ανθρώπους θα θες να εχεις διπλα σου...»λέει.

Της αρέσω...
Τι στο καλό της αρεσει πάνω μου...;

Δεν μπορώ να καταλάβω.
Είναι τέλεια.Θα μπορούσε να έχει όποιον ήθελε.

Και της αρέσω εγώ;!