«Εσυ και Εγώ»

7.«Καλά το είπες.Μου άρεσε.Παλια!»

Ιασωνας

«Ούτε στα πιο τρελα του όνειρα!Γιατι δεν ήρθες χθες;»λέει.

Χθες;
Τι είχαμε;Ραντεβού;

«Δεν καταλαβαίνω...»λέω.

Ίσως φταίει ότι μου έφυγε ο ύπνος από τις 4 το πρωί.Ισως και ότι δεν με νοιαζει τι λέει.

«Μην κανείς τον ανήξερο!Χθες μετά το σχολειο;Θετρικο;»λέει.

Χθες ήταν;
Το ξέχασα.Οχι ότι θα πηγαινα αν το θυμωμουνα.

«Γιατί δεν ήρθες;»λέει πάλι.
«Γιατί δεν ήθελα»λέω.
«Παπανικολάου μην με εκνευρίζεις.Με έβαλαν να τα κάνω όλα μόνη μου.Ξερεις τι ώρα τελείωσα;»λέει.
«Όχι»λέω.
«Αργά!Μην το ξανακάνεις αυτό.Μαζι την πήραμε την τιμωρια.Θα ερχεσαι και εσυ.Δεν μπορώ να κάνω την δουλειά δυο ανθρώπων!»λέει θυμωμένα.
«Με πονάει το κεφάλι μου.Μην φωνάζεις»λέω.

Επειδή δεν κοιμήθηκα πολύ θα είναι.

Γελάει ξαφνικά.
Έρχεται γύρω από το τραπέζι και βάζει το στόμα της στο αυτί μου.

Τι κάνει;

«ΣΚΑΣΙΛΑ ΜΟΥ!!»φωνάζει στο αυτί μου πολύ δυνατά.

Αυτό πόνεσε!

«Σήμερα μην τολμήσεις και δεν έρθεις!Θα βρω που μένεις και θα έρθω να σε πνίξω στον υπνο σου!»λέει και φεύγει.Με μεγάλα βήματα και βαριά.

Τα αγόρια γέλαγαν.

«Λες και έχει κάτι καλυτερο να κάνει...»λέω και γελάνε τα αγόρια.Εκτος από τον Κυριακο βέβαια.

«Έχει.Ιασωνα δεν προλαβαίνει.»λέει.
«Τι εννοείς ρε;»λέει ο Παναγιώτης.
«Δουλεύει τα βραδια.Με το σχολειο και όλα δεν προλάβαινει»λέει.

Δουλεύει;

«Μικρή δεν είναι για να δουλεύει;»λέω.
«Δεν είναι από επιλογή της.Πειστεψε με.Απλα Πηγαινε αν είναι βρε Ιάσωνα.Η μέρα της είναι μεγάλη αλλά γεμάτη συνέχεια.Και τώρα και αυτό»λέει.
«Πηγαινε για λίγο τουλάχιστον»λέει ο Παναγιώτης.
«Ναι άλλη όρεξη δεν έχω»λέω.
«Όπως νομίζεις»λέει ο Κυριάκος και σηκώνεται και πάει σε αυτήν.
«Φιλε μην λες έτσι μπροστά του.Ειναι κολλητοί σου είπα»λέει ο Παναγιώτης.
«Και τι;Παρεξηγήθηκε;»λέω.

Ελεος.
Λες και όλη η γη γυρνάει γύρω από αυτήν.

«Θα πάμε το απόγευμα στο γηπεδάκι να παίξουμε ποδόσφαιρο;»λέει.
«Γουσταρω!!!»λέει ο Άγγελος.
«Καλά να περάσετε τότε»λέω.
«Έλα ρε.Εσενα σου αρεσει το ποδόσφαιρο.Θυμασαι που παίζαμε παλιά;Ένας καθόταν τερματοφύλακα και ο άλλος έριχνε πάσες»λέει.

Το θυμάμαι αυτό.
Έχουν περάσει χρόνια όμως.

«Καλά το είπες.Μου άρεσε.Παλια!»λέω.
«Έλα ρε.Θα είναι Ωραια»λέει.
«Παναγιώτη σε παρακαλώ»λέω.

Το κάνει αυτό συχνά.
Μου θυμίζει πραγματα από το παρελθόν,πραγματα που μου άρεσαν.Αλλα δεν τα κάνω πλέον.

Δεν με ενθουσιάζουν πια.
Δεν με ενθουσιάζει τίποτα πια.

Και το θέμα είναι ότι ούτε να κοιμηθώ μπορώ πλέον,αρα έχω πολύ ελεύθερο χρόνο.

Ελεύθερο χρόνο να κάνω το «τίποτα».