«Εσυ και Εγώ»

58.«Όχι δεν ενδιαφέρομαι»

Ιασωνας

«Και;»
«Και αυτό»λέει.
«Δηλαδή θα λείψεις ολόκληρο Σαββατοκύριακο....;»λεω.
«Ναι.Δεν ξέρω.Ανυπομονω λίγο να σου πω την αλήθεια»λέει.
«Να φύγεις μακριά μου;Ανυπομονεις για αυτο;»λέω.
«Όχι βέβαια...»λέει και βάζει το κεφάλι στο μπράτσο μου.

«Απλά ξέρεις τι.Ο Θανάσης έχει μπει για τα καλά στις ζωές μας και φενεται καλός.Ποτε κανείς δεν έχει κάτσει τόσο πολύ.Και θέλει να μας πάει κάπου το Σαββατοκύριακο.Δεν ξέρω...αυτό είναι γλυκό...»λέει.
«Τον συμπαθείς;»
«Εσυ όχι;»με ρωτάει.
«Καλός φενεται.»
«Νομίζω καλός είναι.Φερνει το πρωί πρωινό,βλέπουν μαζί τηλεόραση με την μαμά μου,χθες με βοήθησε με μια άσκηση του σχολείου.Δεν ξέρω.Φενεται να ενδιαφέρεται»λέει.
«Το αξίζει η μαμά σου»
«Ναι.Και εγώ αυτό λέω.Παω στην ταξη να κάνω καμία άσκηση»λέει.
«Χερεταω τα παιδιά και έρχομαι»λέω και πλησιαζει με φιλάει στο μάγουλο και πάει μέσα.

Πάω στα αγόρια.
«Τι κάνετε ρε;»λέω.
«Ποιος είσαι εσυ;»λέει ο Παναγιώτης.
«Πολύ αστειο χαχα»λέω.
«Μας μιλάς;Νόμιζα η κοπέλα σου στο απαγόρευσε»λέει ο Άγγελος.
«Δεν τα κάνει αυτά η Λυδια.Που να ξέρεις εσυ Αγγελουκο.Δεν είχες ποτέ κοπέλα!»λέω και του τσιμπάω τα μάγουλα.

Γελάει ο Παναγιώτης.

«Κοιτά τον κοιτά τον.Που μας την λέει και ολας ο Ιασωνας»λέει ο Άγγελος.
«Με προκαλείς»λέω.
«Τι έγινε με το στοίχημα;Τελείωσε αυτη η βλακεία;»λέει ο Παναγιώτης.
«Μάλλον.Εχουν ηρεμήσει νομίζω»λέω.
«Απορώ τι κάνει μαζί σου η Λυδια»λέει ο Άγγελος.

Προστοπαρων τίποτα.

«Κάποιος ζηλεύει...»λέω.
«Ναι καλά!Σιγα!»λέει.
«Έλα ζηλιάρη πάμε...»λέει ο Παναγιώτης και τον τραβάει από την μπλούζα.

Βλάκας.

«Γεια σου Ιάσωνα...»λέει κάποια.
«Όχι»λέω.
«Τι όχι;»λέει.
«Όχι δεν ενδιαφέρομαι»λέω και πάω μέσα στην ταξη.

Βλέπω την Λυδια να κάθεται στο θρανίο της και ο Αντρεας διπλα της κάτι να της λέει.

Τι θέλει πάλι αυτός;
Συνέχεια πίσω της είναι.

«Λυδια είναι ο Παπανικολάου.Θυμασαι που τον σχολιάζαμε συνέχεια;»της λέει.
Τι;
«Και;»
«Έχει κοιμηθει με όλο το σχολειο.Ειναι βλάκας και το μόνο που θέλει είναι να κοιμηθει και μαζί σου»της λέει.
«Το ξέρω»λέει.

Τι;
Τι εννοει το ξέρω;

«Λυδια τι κανείς μαζί του;Εγώ σαγαπαω θυμάσαι;Τι Ωραια που περναγαμε μαζί...που πηγαίναμε σινεμά και σου έφερνα λουλούδια και βλέπαμε τα αστέρια...»λέει.
«Θυμάμαι...»λέει αυτή.

Της πιάνει το χέρι.

«Λυδια ημασταν Ωραια μαζί θυμάσαι...»
«Ναι...»λέει αυτή.

Δεν το πειστευω...

Βγαίνω έξω.

Όχι μόνο δεν με υπερασπίζεται αλλά τον αφηνει να της πιάνει το χέρι;

Και τι εννοει θυμάται;
Ήταν Ωραια μαζί του ενώ με εμένα δεν είναι;

Εγώ που της είπα ότι την αγαπώ;
Που έχω κάνει ακρη όλες τις κακες συνήθειες για να είναι αυτή καλά;