Our Boyfriends ft. Why Don't We

43

POV Emily
Emma, Daniel en Katelyn zijn al een tijdje thuis. We gaan over een uurtje naar ze toe. Ik ben nu bezig met mijn liedje. Ik heb al 4 nieuwe liedjes, bijna 5 en ze zijn nog leuk ook! Ik ben echt trots op mezelf. Zo heten ze:
1. Talk Good
2. Let Me Go
3. You're Such A
4. Better When I'm Dancin'
En die waar ik nu mee bezig ben heet:
5. Sick Of Being Told

Ik schrijf de laatste zin op en zing dan het laatste stukje hard op. "I see stars, you just see holes in the sky. You tell me you see it too, but I know that's a lie. I dream up into the night, just see the darkness of your eyes. I won't let you change me tonight. I'm sick of being told. Of what I should know. I just wanna let go. I wanna run away so I can live my life my way. Hey, woah. Sick of being told. Woah. Sick of being told." zing ik. Ineens hoor ik geklap achter mij. Ik draai me om en zie Jonah staan. "Dat was mooi, maar kom je? We gaan." zegt hij. Ik knik doe mijn gitaar en een gitaarhoes en pak een tasje om mijn 'nummer schirft' er in te doen en nog mijn portemonnee enzo er in en ga dan snel naar beneden.

We zitten in de auto en ik heb net even met mijn manager geregeld dat ik om 4 uur tot 6 uur de studio voor mezelf heb. "Wie wilt er om 4 uur met mij mee naar de studio?" vraag ik. "Ik!" roepen Corbyn en Zach. "Is goed." zeg ik en kijk weer uit het raam.

Om 2 uur precies, bellen we aan bij Emma en Daniel. Ze doen open en we lopen naar de lift. Ze wonen in een mooi appartementencomplex, maar ik vind mijn huis en die van de jongens natuurlijk wel wat fijner. We kloppen op de deur en Daniel doet open. We begroeten hem en lopen verder naar de woonkamer. In de woonkamer zien we Katelyn Angel aaien en Emma kijkt er glimlachend naar. Ik ga naast haar zitten en we hebben een gesprek.