ရ င် ခွ င် သ စ် (c o m p l e t e d)

Y.K.T~[2]

Unicode:

" အဆင်ပြေရဲ့လား ချာတိတ်.."

နှုတ်​ခမ်းတစ်​ဖက်​ခြမ်းကိုသာ အ​ပေါ်ကိုပင့်​တင်​လျက်​ပြုံးရင်း​မေးလာတဲ့မေးခွန်းနောက္မှာ ကျွန်တော်ကခပ်ကြောင်ကြောင်..။ ကျွန်တော်ချော်လဲတာကပဲ ရယ်စရာဖြစ်နေလို့လားဟုတွေးရင်း အခြောက်တိုက်ပြုံးနေတဲ့ ထိုကောင်လေးကိုမကျေမနပ်နဲ့ ဖုတ်ဖတ်ခါပြီးထရပ်လိုက္မိသည် ။

" ဟုတ်​ကဲ့ အဆင်​ပြေပါတယ်​ ဆိုင်​ကယ်​ကြောင့်​ဖြစ်​တာမဟုတ်​ဘဲ ကျွန်​တော့ဘာသာ​ချော်​လဲသွားတာပါ.. အာ့ ! "

ကိုယ့်ကိုယ်ကို အဆင်ပြေတယ်လို့ထင်ခဲ့ရာမှ ခြေကျင်းဝတ်​ကမခံမရပ်​နိုင်​ဖြစ်​ကာ ထပ်​လဲကျပြီး အရှက်ကထပ်ကွဲသည် ။

" ချာတိတ်​ပုံက အဆင်​မ​ပြေတာအသိသာကြီးပဲ ဒီ​ကော်​ဖီဆိုင်​ကမလား "

ကျွန်တော့ရှေ့မှာ ရပ်ကြည့်နေတဲ့ထိုကောင်လေးက ထပ်ရယ်ပြန်သည် ။ သူများချော်လဲတာရပ်ကြည့်ရတာ တော်တော်ပျော်နေပုံရသည် ။

" ဟုတ်​တယ်​ ဟို..ခင်​ဗျားအဆင်​ပြေမယ်​ဆိုရင်​ကျွန်​တော့်​ကို တစ်ချက်​လောက်​တွဲ.____ "

​ပြော​နေသည့်​စကားပင်မဆုံး​သေးပေ.. ။
ရုတ်​တရက်​ရှေ့မှာကျောပေးထိုင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့လက်ကိုဆွဲယူကာ ကျကျနနကျောပိုးလိုက်သည် ။

စိတ်ထဲတွေးမိသွားသည်က တစ်ခွန်းတည်း.. ။
ဘယ်လိုလူလဲဟ ။

" အဟမ်း.. ကျွန်​တော်​အဆင်​ပြေပါတယ်​ ဒီတိုင်းတွဲပြီး​တော့ပဲပို့​ပေးပါ "

ပြောနေတာကိုအရေးမလုပ်ဘဲ ဆိုင်ထဲသို့သာဦးတည်ပြီးသွားနေသည် ။ ဒီကောင်လေး နားသိပ်မကြားရတာများလား ။ ကျွန်​တော်​တို့ဝင်​သွား​တော့ ဆိုင်​ကဝန်​ထမ်း​လေးများ၏ တအံတဩအကြည့်​များကို ဦးစွာရလိုက်​သည်​ ။ အထူးသဖြင့် ကောင်တာမှာထိုင်နေတဲ့မမမြတ်သီတာက ငွေရေသလိုလိုနှင့် ဒီဖက်ကိုတစ်ချက်တစ်ချက် လှမ်းလှမ်းကြည့်နေတာက ခံရအခက်ဆုံး ။

အခုချိန်ထိ ဘယ်သူမှဂရုမစိုက်ဘဲ သူလုပ်ချင်ရာပဲလုပ်နေတဲ့ကောင်လေးကတော့ ကျွန်​တော်​ကိုထိုင်​ခုံတစ်​ခုံမှာ အသာချ​ပေးသည် ။