ရ င် ခွ င် သ စ် (c o m p l e t e d)

Y.K.T~[11]

Unicode:

ဒီ​နေ့ အသက်​တောင်ကြီးက ပြန်​လာမည့်နေ့ဖြစ်သည် ။ ချစ်သူဆိုတဲ့ရာထူးတာဝန်အတိုင်း လေဆိပ်ကိုအချိန်မှီကြိုဖို့အတွက် သူသွားသည် ။ စာမေးပွဲဖြေဖို့ဆယ်ရက်လောက်ပဲလိုတော့တဲ့ သျှားကြောင့် အပြန်ကျရင် စာသင်ချိန်ကို မဖြစ်ဖြစ်တဲ့နည်းနဲ့ဝင်ပေးရမည်ဖြစ်သည် ။

ရန်​ကုန်​-ဟဲဟိုး​လေယာဉ်​ဆိုက်​ကပ်​ပြီဟု​ ပြောသံကြားတာနဲ့ မတ်​တပ်​ရပ်​လိုက်ပြီး အသက်​မြင်​သာ​လောက်​မယ့် 'ဆိုက်ရောက်'အပေါက်ဝနားမှာ သွားစောင့်နေလိုက်သည် ။

မကြာမီအချိန်မှာပဲ လပေါင်းများစွာဝေးကွာနေခဲ့တဲ့ သူ့ချစ်သူကောင်မလေးကို လူအုပ်ကြားထဲကနေပဲ ထင်းခနဲတွေ့လိုက်ရတော့သည် ။ တကယ်ဆို ဒီလိုအချိန်မှာ မမြင်တွေ့ရတာကြာနေတဲ​့ အသက်ကိုတွေ့ရဖို့ သူရင်တွေခုန်နေသင့်တာမလား ။ ဒါပေမယ့် ဘာလို့.. ။

အသက်​က နည်းနည်း​လေးပိန်​သွားတာကလွဲလို့ အရင်​အတိုင်းပါပဲ ။ မြန်​မာဝတ်​စုံကိုပဲ ပါးလှပ်လှပ်ကိုယ်လေးပေါ်မှာ ချပ်ရပ်စွာဝတ်ဆင်ထားတုန်း.. ။ ပိတုန်း​ရောင်​ဆံနွယ်​တွေ ခါး​လောက်ထိရှည်နေပြီဖြစ်ပြီး ထုံးစံအတိုင်း တစ်​ဝက်​သာစုချည်​ထားသည် ။

​ခရီးဆောင်အိတ်အမဲ​ရောင်​ကို ညာဘက်​လက်​မှဆွဲလျက်​ တစ်​ချက်​တစ်​ချက်​လက်​ကနာရီကို လှမ်းလှမ်းကြည့်နေသည် ။ ကျွန်တော်မရောက်သေးဘူးလို့ ထင်နေပုံရတာမို့.. ဖုန်း​ခေါ်ပြီး လက်​ကို​ဝှေ့ယမ်းပြလိုက်​တော့မှ မြင်သွားပုံရသည် ။

အရင်​ကအတိုင်းပဲ.. အသက်​ကကျက်​သ​ရေရှိစွာလှ​နေဆဲ ။ ကျွန်​တော့ကိုပြုံးပြ​တဲ့ အသက်​ရဲ့အပြုံးတွေက အသက်​ဝင်​နေဆဲပဲ ။

"​ ရောက်​နေတာကြာပြီလား..​ မောင်​ "

" မကြာ​သေးပါဘူး မောင်​လည်းခုနကမှ​ရောက်​တာ "

အသက်လက်​ထဲမှ ခရီးဆောင်အိတ်ကိုလွှဲပြောင်းယူရင်း ကားပါကင်​ရှိရာသို့ သူကပဲဦးဆောင်ပြီးထွက်လာလိုက်သည် ။