"Çantanın son kontrolleri yapıldı, arabalar iki günde bir tamire gidiyor, en yakın hastaneler araştırıldı, kestirme yollar ezberlenildi, hava duru-" derken duraksadı ve elini çenesine götürerek düşünceyle sıvazladı. "Tabi ya ben de ne eksik diyorum. Son iki haftalık hava durumuna bakmadık. Ya çığ düşerse? Ya yağmur bastırır sel olursa? Ya da-"
"Akın, abartmıyor musun? Tek doğuran ben değilim."
"Ya binde bir ihtimâl senin başına gelirse?"
"Zevzek zevzek konuşma sikerim belanı!" Araf başımı yasladığımgöğsümü ondan uzaklaştırarak ayağa kalkmaya yeltenecekti ki kolunu tuttum. Ama Akın durmuyordu, kaşınıyordu.
"Oo haşin erkeğim benim."
"Kendin mi susarsın ben mi susturayım?" dedi uyarırcasına.
"Tamam sustum. Size de iyilik yaramıyor." Tahtasını kolunun altına alıp uzaklaşmaya başladığı sırada birden durdu ve yeniden bize doğru döndü. "Ya kar yağar da yollar kapanırsa?" Araf'ın ayağa kalkmasıyla birlikte ardında bile bakmadan koşarak uzaklaştı.
"Felaket tellalı gibi it! Mayıs ayında kar diyor." Yanıma oturup ellerini karnımın iki yanıma koyarak karnımı öptü. "Siz o amcanız olacak salağa bakmayın."
❧
*KESKİN AİLESİ ~BETA/~ 👪/👪/💑*
Esin: Doğuruyorum.
Araf: Lan!
Berna: Oha!
Akın: Şimdi mi?!
Timur: Vallahi mi? Baklavayı bitirseydim...
Telefonun ekranının kararmasını bekledikten sonra sinirle gözlerimi kapattım. Allah'ım neden bir tane bile akıllı bir insan yok etrafımda? Doğumuma gün sayıyorduk doğru ama doğururken bu kadar sakin kalabilir miydim bilmiyorum. Kapı kırılırcasına açıldıktan sonra içeri önce Araf sonra da Akın, Timur ve İzel girdi. Ellerimle sertçe birbirine çarpıp koca bir alkış yaptım. Dördü de telaş içerisinde içeriye girmişken benim rahat bir tavırla oturmama şaşkınlıkla bakıyordu. Büyük ihtimâl sancıyla kıvranmamı falan bekliyorlardı. Odaya son anda makyajını yapıp özenle giyinmiş Berna girdi. Elini yüz hizasına doğru kaldırmış parmağındaki ojelerine doğru hızlı hızlı üflerken "Hadi ben hazırım, çıkalım," demesiyle ağlamaklı bir ses çıkarıp ellerimle yüzümü kapattım. Neden ben?
