Unfaithful (Complete & Editing)

💍21 : The Gift And The Golden Yellow Leaves

UNFAITHFUL
© loviesofteinyl | 2018

"Love? Wake up, here is our daughter. Love, can you hear me?" His voice was velvety smooth, pronouncing every word with perfect clarity. I can't help but to smile. His smile was lovely and sparkling while holding our newborn baby. I still don't wake up but I can feel his touch and I can hear our baby as she started to cry.

"Scianna, don't cry. Mommy will wake up soon, I promised," mahahalata sa pananalita nito na pinipilit niyang magpakatatag. I can clearly hear what he is saying but I can't move and I can't even answer him.

"Baby wait for me," bulong ko sa isip ko ngunit hindi kayang sabihin ng mga bibig ko. The moment I realized I was stucked in darkness and a quite place while I can still hear them.

"I love you, love. I can't wait to see your beautiful smile again. P-please go back to me. We're w-waiting." naiiyak nitong sinabi. Hindi ko mapigilang umiiyak ng marinig ko iyon.

"Love, wait for me! I am here! I can hear you! Hindi mo ba ako naririnig? Pwede ko bang hawakan... ang baby natin?" sagot ko naman sa kanya ngunit umiyak lang siya. Humagulgol siya sa iyak at nakita kong niyakap niya ako.

"H-hold on. Just hold on, Steffi! P-please go back to me! Don't give up! Please l-love-" humahagulgol niyang sinigaw. Pilit kong ginagalaw ang sarili ko para yakapin siya at sabihin na hindi ako mawawala ngunit para akong nanigas. Unti-unting naglaho silang dalawa sa paningin ko at tanging kadiliman nalang ang nakikita ko.

"Steffi, wake up!" Agad akong nagising ng marinig ko ang sigaw na iyon. Tumambad sa akin ang mukha ni Flynn. Kunot-noo niya akong tinitigan na may pagtataka. Naramdaman kong tumulo ang luha galing sa mga mata ko kaya agad ko itong pinunasan. Natigilan ako ng maramdaman kong basang-basa ang mukha ko.

"What is happening to you? Sumisigaw ka at umiiyak habang natutulog." nagtataka nitong tanong na may halong pag-aalala.

Naalala ko bigla ang panaginip ko. Hindi lang iyon basta panaginip. Ilang ulit ko na iyon napanaginipan at paulit-ulit lang ang nangyayari. Hindi niya ako marinig. Hindi ako makagalaw. Umiiyak siya at umiiyak ang sanggol na hawak niya.

It was my nightmare for almost five years.

"I had a bad dream." sagot ko sa kanya.

"Bad dream?" pagkumpirma niya sabay tingin sa kamay ko. Tumango lang ako sa kanya.

"Why your hands trembles? At bakit nakahawak ka sa tiyan mo?" Agad akong napatingin sa mga kamay ko at nakita kong nanginginig nga ang mga ito habang nakahawak sa tiyan ko.

Agad ko namang nilagay sa likod ko ang mga kamay ko para hindi niya makitang nanginginig pa rin ito.

"Dala lang ito ng masama kong panaginip." sagot ko sa kanya at lalabas na sana ako ng kwarto ng muli siyang nagsalita.

"Ni-reschedule ang summit." sabi niya dahilan kaya muli ko siyang hinarap.

"Why? And when?" matipid kong tanong.

"Tomorrow." sagot niya at naiwan akong nakatulala sa hangin dahil agad siyang lumabas sa kwarto ko pagkatapos niyang sinabi iyon.

Tomorrow is his birthday.

KINABUKASAN, agad akong nag-impake at nag-ayos dahil tanghali ang flight namin ni Flynn. Kaunti lang ang oras ko para mag-ayos ng gamit dahil biglaan ang pag-reschedule ng summit. Wala kaming magagawa kundi sundin nalang ito.

Napangiti ako ng matapos ko naman kaagad ang pag-aayos. Agad kong nilagay ang maleta sa gilid ng pintuan. Nakita ko siyang tumingala mula sa sala ng makita niya ako. Dahan-dahan siyang umakyat at lumapit sa akin. Malayo pa lang siya natatanaw ko na ang relong suot-suot niya. At hindi ko mapigilang masaktan.